Kieran Culkin po otrzymaniu notatek od Jessego Eisenberga w „A Real Pain”: „Automatycznie przyjąłbym defensywę” | Enty i wiadomości artystyczne

Kieran Culkin mówi, że nie przejmuje się złymi recenzjami jego projektów, pod warunkiem, że sprawia mu to przyjemność.

Niedawno 42-latek zdobył nagrodę dla najlepszego aktora drugoplanowego w filmie na Złotych Globach za rolę w filmie A Real Pain.

Mówi Sky News, że nie jest zależny od pozytywnych opinii, ale „fajnie”, gdy ludzie znajdują związek z jego pracą.

„Zajmuję się tym (aktorstwem) od około 36 lat. Zostałem w pewnym sensie wytrenowany, uwarunkowany, żebym po prostu nie dbał o reakcję publiczności na coś” – mówi.

„Grałem w sztukach, o których myślałem, że „to jest złe, ale sprawia mi to przyjemność”. Nie przejmuję się tym ani jeśli zostanie źle zrecenzowana, tak naprawdę nie obchodzi mnie to. Więc nadal tak mam mentalność, ale to naprawdę miłe, że ludzie nawiązują kontakt (A Real Pain), gdy ludzie, którzy to widzieli, mówią: „Znam takiego gościa jak Benji lub rozmawiam o nim, to jest to, co to jest uczucie”.

Aktor Sukcesji występuje u boku Jessego Eisenberga w filmie o kuzynach, którzy wybierają się do Polski, aby zobaczyć kraj, który opuściła ich babcia.

Culkin mówi, że robienie notatek od kolegi z planu, który także napisał scenariusz i wyreżyserował film, było nowym i wymagającym doświadczeniem.

„To trudne, po prostu tak jest” – mówi.

„(Jesse) dawał mi notatkę, moja klatka piersiowa puchła i automatycznie przyjmowałem naprawdę defensywną postawę, jakbym uderzył tego gościa”.

„Największe tabu w filmie”

Eisenberg twierdzi, że odgrywanie tej roli i bycie filmowcem „zdenerwowało go”, ponieważ uważa, że ​​aktorzy udzielający notatek stanowią „największe tabu w filmie”.

„Nie dajesz notatek aktorowi – nigdy tego nie rób. Możesz popełnić podpalenie na planie filmowym, zanim będziesz mógł dać notatki aktorowi” – ​​mówi.

Akcja A Real Pain rozgrywa się w Polsce i jest inspirowana prawdziwą podróżą, którą Eisenberg odbył ze swoją obecną żoną Anną Strout ponad 20 lat temu, aby odnaleźć korzenie swojej rodziny.

„Gdyby nie wybuchła wojna, właśnie tu bym mieszkał” – mówi – i dlatego patrzenie na Polskę i jej historię stało się dla niego ogromną inspiracją.

Aktor aktora Now You See Me jako pierwszy napisał sztukę The Revisionist, która zadebiutowała poza Broadwayem w 2013 roku, a dekadę spędził na przebudowie jej tak, aby stała się „kumpelską wycieczką” A Real Pain.

„To piękny, ciepły i gościnny kraj”

Film przedstawia historię kuzynów, którzy ponownie łączą siły podczas podróży, aby po raz pierwszy odwiedzić dom swojej babci, zanim została wysiedlona podczas Holokaustu.

Eisenberg jest obecnie w trakcie uzyskiwania obywatelstwa polskiego i twierdzi, że jego stosunki z krajem zmieniły się na przestrzeni lat.

Mówi: „Mając polskie dziedzictwo, dorastasz, słysząc, że było to miejsce morderstwa całej twojej rodziny i słyszysz, że jest ponure, a zwłaszcza jeśli jesteś dzieckiem lat 80. i 90., tak jak ja, słyszysz o kolejkach po chleb z czasów sowieckich. A więc pójście tam było niewiarygodnym przeciwieństwem tego, co słyszałem, gdy dorastałem.

„To piękny, ciepły, gościnny kraj i nie tylko piękny, ciepły i gościnny, ale podobny do tego, co dla mnie zrobili i na co pozwolili, abym mógł opowiedzieć historię mojej rodziny, móc robić zdjęcia w obozie koncentracyjnym, móc kręcenie zdjęć na tym bardzo uświęconym terenie w różnych miejscach, w których byliśmy, było po prostu niesamowite. Jestem im wdzięczny”.

Przeczytaj więcej:
„Muzyka powraca”, ponieważ Taylor Swift pomaga osiągnąć rekordową sprzedaż w Wielkiej Brytanii
Krążą plotki o zaręczynach Zendayi i Toma Hollanda

„Dorastałem, wiedząc, że wyniki są normalne”

A Real Pain przygląda się, jak historia rodziny danej osoby może ukształtować to, kim się stanie.

Eisenberg twierdzi, że dorastanie pod okiem matki, która pracowała jako klaun na przyjęciu urodzinowym, pomogło mu postrzegać aktorstwo jako możliwą do osiągnięcia karierę.

Mówi: „Każdego ranka widziałem tę kobietę przebraną w absurdalny strój, nakładającą szalony makijaż i nastrojącą gitarę do fortepianu. Dorastałem więc ze świadomością, że występy są normalne.

„Nie dorastałam, myśląc, że ludzie, którzy występują, są dziwni, a aktorzy są dziwni i dlaczego tak jest? Wiesz, dorastałam, myśląc, że zachowywanie się w ten głupi sposób może być pracą zawodową.

„Więc to po prostu we mnie zostało. A teraz to, co robimy, jest trochę śmieszne, ale traktujemy to poważnie”.

Prawdziwy ból już w kinach.