Władze lokalne przegrały powództwo Wysokiego Trybunału dotyczące decyzji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych o przyjęciu kolejnych osób ubiegających się o azyl w Coventry.
Chociaż Rada Miasta Coventry była „dumna” z dobrowolnego zapewnienia zakwaterowania osobom ubiegającym się o azyl, wniosła pozew do sądu, twierdząc, że liczba migrantów zakwaterowanych w mieście jest „nadmierna”.
Prawnicy rady stwierdzili, że niepowodzenie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w szybszym zmniejszeniu liczby osób ubiegających się o azyl przebywających w Coventry oraz umieszczanie kolejnych osób ubiegających się o azyl było „niezgodne z prawem”.
W piątek sędzia Eyre oddalił powództwo.
W 32-stronicowym orzeczeniu stwierdził: „Oskarżony zgadza się, że należy zmniejszyć liczbę osób ubiegających się o azyl zakwaterowanych w Coventry.
„Utrzymuje, że zamierza wdrożyć politykę zapewniającą szersze zakwaterowanie osób ubiegających się o azyl w całym Zjednoczonym Królestwie, ale zaprzecza, jakoby podjęte przez nią dotychczas działania były niezgodne z prawem”.
Sędzia Eyre dodał, że rada jest gotowa odegrać swoją rolę w zaspokajaniu potrzeb osób ubiegających się o azyl, ale obawia się, że „poniesie więcej, niż jej sprawiedliwy udział”.
Sędzia stwierdził również, że skarga była „motywowana troską o szersze rozłożenie ciężaru zapewnienia zakwaterowania osobom ubiegającym się o azyl w całym kraju”.
W orzeczeniu stwierdził, że Ministerstwo Spraw Wewnętrznych starało się zmniejszyć liczbę osób ubiegających się o azyl zakwaterowanych w Coventry, dodał jednak, że istnieje ustawowy obowiązek zapewnienia zakwaterowania osobom ubiegającym się o azyl.
Sędzia Eyre dodał: „Ona (minister spraw wewnętrznych) twierdzi również, że potrzeba zapewnienia takiego zakwaterowania może pojawić się w krótkim czasie, a czasami okoliczności będą takie, że lokalizacja zakwaterowania, z którego będzie się korzystać, nie będzie miała większego znaczenia w procesie decyzyjnym”.
Rada miasta Coventry podjęła kroki prawne po tym, jak 12 listopada 2024 r. Ministerstwo Spraw Wewnętrznych podjęło decyzję o wykorzystaniu hotelu Ibis do przyjmowania osób ubiegających się o azyl.
Argumentował, że Rząd zgodził się nie zapewniać zakwaterowania osobom ubiegającym się o azyl w liczbie przekraczającej jedną osobę ubiegającą się o azyl na 200 mieszkańców oraz że nie będzie zapewniał nowego zakwaterowania w przypadku przekroczenia tych liczb.
Sędzia Eyre odrzucił to twierdzenie, dodając, że liczby te dotyczą narzędzi planowania, a nie ograniczeń.
Prawnicy rady argumentowali również, że nieracjonalne jest zapewnianie osobom ubiegającym się o azyl zakwaterowania w liczbie przekraczającej tę proporcję, ale sędzia odrzucił to twierdzenie, stwierdzając, że działania były racjonalne, biorąc pod uwagę ustawowy obowiązek zapewnienia zakwaterowania osobom ubiegającym się o azyl, nieprzewidywalny i pilny charakter potrzeb w zakresie zakwaterowania azylantów oraz ograniczoną dostępność odpowiedniego zakwaterowania.
Orzeczenie zapadło kilka dni po tym, jak sędzia Mold orzekł, że osoby ubiegające się o azyl mogą w dalszym ciągu przebywać w hotelu Bell w Essex po odmowie wydania Radzie Okręgu Epping Forest nakazu uniemożliwiającego im zamieszkanie w tym hotelu.
Rada podjęła kroki prawne przeciwko właścicielowi hotelu, Somani Hotels, twierdząc, że zakwaterowanie w nim osób ubiegających się o azyl narusza zasady planowania.
Sędzia Mold oddalił we wtorek pozew i stwierdził w wyroku, że „nie jest to sprawa, w której sprawiedliwe i wygodne byłoby wydanie nakazu przez sąd”.
