Warren Hern, amerykański lekarz aborcyjny

Dr Warren Hern jest lekarzem, którego kariera w dziedzinie medycyny reprodukcyjnej rozpoczęła się przed wyrokiem w sprawie Roe przeciwko Wade i trwa do dziś, po upadku sprawy Roe. Hern, która ma osiemdziesiąt sześć lat, założyła klinikę aborcyjną w Boulder i jest jednym z najbardziej znanych lekarzy aborcyjnych w kraju. Przez długi czas był jednym z nielicznych lekarzy, którzy otwarcie dokonują aborcji w drugim i trzecim trymestrze ciąży. W czasie kręcenia filmu dokumentalnego „After Tiller” z 2013 r., który śledził Hern i innych dostawców usług aborcyjnych, było tylko czterech takich lekarzy; jeden już nie żyje, a dwóch pozostałych przeszło na emeryturę. W ostatnich latach otwarto więcej klinik oferujących późną aborcję, zabiegi przeprowadzane po dwudziestym pierwszym tygodniu ciąży lub później, w tym Klinikę DuPont i Partnerzy w opiece aborcyjnej. Późna aborcja jest niezwykle błędnie przedstawiana przez polityków i źle rozumiana przez społeczeństwo; jest to rzadkie, ale zapotrzebowanie na nie wzrosło, ponieważ zakazy stanowe utrudniają kobietom w ciąży szukanie opieki.

Herna napisała pamiętnik„Aborcja w epoce bezsensu: relacja lekarza na temat opieki nad kobietami przed i po Roe przeciwko Wade”. Książka jest po części wężem strażackim, ukazującym radykalne zaangażowanie niezbędne do utrzymania kariery w wyjątkowym przymusie. Hernowi po raz pierwszy grożono śmiercią dwa tygodnie po otwarciu jego kliniki, w 1973 roku, i spędził pięćdziesiąt lat w ciągłym prześladowaniu ze strony ludzi, którzy postrzegają go jako masowego mordercę. Jego artykuły z ostatnich kilkudziesięciu lat, wyczerpująco opublikowane ponownie we wspomnieniach, pokazują, że Hern w kółko uderza w te same nuty, ostrzegając przed przyszłością drakońskich przepisów dotyczących aborcji i kryminalizacja ciąży to teraz się spełniło.

Książka daje także odpowiedź na pytanie, które często krążyło nad jego zawodem: Jaka osoba wybrałaby ten zawód? W przypadku Hern: hipis z żoną i dzieckiem, dla którego nadal wielką pociechą są piesze wędrówki, narciarstwo i fotografowanie dzikiej przyrody, których zainteresowanie medycyną reprodukcyjną wynika po części z dziesięcioleci badań terenowych z zakresu epidemiologii i zdrowia na świecie. Jedną z niewielu rzeczy, których Hern żałuje w swojej książce, jest to, że nigdy nie znalazł czasu na naukę gry na fortepianie jazzowym Ahmada Jamalaktóry pewnego razu zgodził się go uczyć. Bardziej znaczący żal wiąże się z jego pracą w dziale planowania rodziny Office of Economic Opportunity na początku lat siedemdziesiątych; jego biuro uruchomiło dobrowolny program sterylizacji w Appalachach, który rozszerzył się na cały kraj. Ale potem doszło do molestowania medycznego: dwie młode czarne siostry w wieku dwunastu i czternastu lat zostały mimowolnie wysterylizowane przez lekarza, który uznał je za niepełnosprawne umysłowo. Hern zeznał później w Kongresie, że zaproponowane przez niego wytyczne dotyczące programu zostały odrzucone.

Chciałem porozmawiać z Hernem po części dlatego, że widziałem głęboki wpływ, jaki jego praca wywarła tylko na jedną z jego pacjentek – kobietę o imieniu Erika Christensen, którą wywiadw 2016 r. na temat aborcji w trzecim trymestrze ciąży i która stała się aktywistką, która przyczyniła się do przejścia ustawy nowojorskiej Ustawa o zdrowiu reprodukcyjnym. Jego szczerość w książce również wydała mi się niezwykła. Wspomnienia rozpoczynają się opisem ciężarnej pacjentki, której łożysko oddzieliło się od ściany macicy, powodując szybką śmierć płodu i zespół krzepnięcia, w wyniku którego pacjentka zaczęła „krwawić ze wszystkich stron ciała i ze wszystkich otworów”. Hern metodycznie prowadzi czytelnika przez konsekwencje późnej aborcji: rozczłonkowanie płodu; celowe zapadnięcie się czaszki. W początkach swojej praktyki, wiedząc, że musi osobiście udowodnić, że aborcję można przeprowadzić bezpiecznie, po zabiegu rozwarcia i ewakuacji „opróżniał zawartość bawełnianej skarpetki do butli ssącej, rozprowadzał tkankę na szklanej płytce i dokładnie się mu przyjrzyj nad podświetleniem”, aby upewnić się, że w organizmie pacjenta nie pozostały żadne części zarodka, które mogłyby spowodować infekcję. Nawet po przeczytaniu pamiętników trudno mi sobie wyobrazić, jak mogłoby wyglądać konfrontowanie życia i śmierci na taką skalę przez pięćdziesiąt lat.

Hern i ja rozmawialiśmy na Zoomie. Miał na sobie błękitny fartuch i siedział w wyłożonym boazerią biurze ze starymi zdjęciami na ścianie. Ma energiczny sposób bycia, ale wygląda na osiemdziesięciolatka, który zgodnie z prawem powinien przejść na emeryturę. Spodziewałem się, że będzie niecierpliwy, bo dziennikarze często tak go opisują. Ale nawet jeśli odpowiedzi Herna miały raczej charakter politycznej tyrady, mówił tak, jakby wbrew wdzierającej się ze wszystkich stron rzeczywistości miał mnóstwo czasu. Nasza rozmowa została zredagowana i skrócona.

Chcę porozmawiać o tym, czym jest późna aborcja, a czym nie jest. Ruch antyaborcyjny stworzył fałszywy obraz: tak jakby późne aborcje wiązały się ze śmiercią prawie donoszonego dziecka, wielkością, wiekiem i kształtem noworodka. Sugeruje to nawet sformułowanie „późna aborcja”.

Dla jasności, czy aborcje kiedykolwiek mają miejsce tuż przed terminem porodu lub w jego trakcie?

Nie. Zdarzają się sytuacje, gdy w pożądanej ciąży w połowie trzeciego trymestru następuje katastrofalne wydarzenie. Na przykład przyszła do mnie kobieta, która miała ponad trzydzieści pięć tygodni. Lekarz wysłał ją do mnie, ponieważ płód miał udar, który zniszczył mózg. Płód nie będzie w stanie przeżyć, a jeśli tak, to nie będzie miał życia.

Strasznie się tym zmartwiła. Przyszła do mnie. Zrobiłam zastrzyk (który zatrzymuje serce płodu w macicy). Jej płód przyszedł na świat w szpitalu w obecności lekarza i męża. Czy chcesz to nazwać aborcją? Nie nazywam tego aborcją. Było to przerwanie ciąży, która była beznadziejnie skomplikowana. Nie było sensu zmuszać jej do noszenia dziecka przez kolejny miesiąc, a potem rodzić martwe dziecko. To jest okrutne. Być może było to konieczne dwieście lat temu, ale obecnie nie jest to konieczne.

Jednak to, co opisujesz, to opieka aborcyjna. Dla mnie ta historia rzuca światło na coś, czego ludzie uczą się teraz wielkim kosztem: że aborcji często pod względem proceduralnym nie da się odróżnić od postępowania w przypadku poronienia lub porodu martwego dziecka.

Jest to fundamentalna i istotna część opieki nad zdrowiem reprodukcyjnym kobiet.

Ale mówiąc o późnej aborcji, mówimy o bardzo rzadkich przypadkach. Około 1,3 procent aborcji ma miejsce w dwudziestym pierwszym tygodniu ciąży lub później, czyli w połowie drugiego trymestru. Jest to jednak rodzaj aborcji, w którym specjalizuje się Twoja klinika i który wykonuje prawie wyłącznie.

Zaraz po tym jak Teksas minął SB 8a następnie po Decyzja Dobbsazalano nas pacjentami, które potrzebowały późnej aborcji, ponieważ gdzie indziej spotykano się z odmową. Nie mogliśmy przyjmować pacjentek, które były wcześniej w ciąży, ponieważ byliśmy zbyt zajęci opieką nad trudniejszymi pacjentkami. Przyjmowaliśmy już kilka wcześniejszych pacjentek, ale naszym szczególnym interesem jest pomoc kobietom, które dokonują aborcji w późniejszym okresie ciąży, ponieważ znajdują się one w najtrudniejszej sytuacji. Są na końcu kolejki. Nie mogą znaleźć nikogo innego, kto mógłby się tym zająć.

Z jakimi innymi błędnymi wyobrażeniami na temat późnej aborcji spotkałaś się w swojej karierze?

Ludzie myślą, że kobieta po prostu decyduje, że nie chce być w ciąży. Chce sobie kupić nową sukienkę albo w przyszłym tygodniu iść na bal maturalny, więc postanawia zakończyć ciążę. Ale kobiety traktują tę decyzję bardzo poważnie. Oczywiście operacja jest bardzo napiętnowana. Wiele kobiet zaraz po wyborze Trumpa uważało, że aborcja jest nielegalna i bały się nawet wykonać telefon, a tym bardziej przyjść. A teraz aborcja jest funkcjonalnie nielegalna w około dwudziestu stanach i zdarzają się sytuacje, w których kobiety przychodzą, aborcji i boją się udać do własnego lekarza lub dowolnego lekarza w swoim rodzinnym stanie na badania kontrolne, które muszą przejść, ponieważ boją się, że zostaną aresztowani i wysłani do więzienia. To nie jest pełna fantazja; istnieją zagrożenia w tym zakresie.

Jeśli chodzi o popularne spekulacje na temat późnej aborcji, istniał mem o aborcji przez poród częściowy, który powstał w latach dziewięćdziesiątych, kiedy grupa antyaborcyjna zaczerpnęła fragmentaryczne informacje z prezentacji na jednym ze spotkań (Krajowej Federacji Aborcyjnej) i zamienił go w broń. Ludzie wierzyli, że w ten sposób dokonuje się późnych aborcji. I było kilka osób, które wykonywały kilka z tych procedur, ale nigdy nie był to główny sposób wykonywania wszystkich czynności. To była bardzo szkodliwa część wojny psychologicznej.