Niezniszczalne Pacers nie potrzebują ołowiu. Potrzebują tylko ostatniego słowa | Finały NBA

TJest to dlatego, że grasz w gry, jak idzie stare powiedzenie. W ostatnich latach późniejsze rundy NBA Playoffs – a zwłaszcza finały – poczuły się rote. Poszli kredą. Dramat był minimalny, nawet w najjaśniejszych światłach największej sceny ligi. Ten rok był inny: playoffy pełne napięcia, napięcia i fabuły. Ale na początku finałów scena została ustalona na regresję do średniej bez intrygi. Każdy ekspert okrągłego stołu, ekspert w koszykówkę i patron fryzjerski poza Indiana State Lines miał Oklahoma City – najlepszą drużynę koszykówki od Wire do Wire – łatwo wygrywając serię.

Ale Tyrese Haliburton, inicjator kilku najbardziej oszałamiających zwrotów akcji po sezonie, wie coś o dramacie. Wydaje się z jego porów. I on i jego Indiana Pacers miał inne plany.

Pacers nie prowadził przez 47 minut i 59,7 sekundy gry 1 w czwartek w Oklahoma City. W noc, kiedy Shai Gilgeous-Alexander, MVP w sezonie regularnym, zdobył 38 punktów i żaden gracz Indiany, to powinien być opakowanie. Dusząca obrona Thunder, wśród najlepszych ligi, zmusiła słynną drużynę z Indiany-taką, która wynosi zaledwie 12 obrotów gry-do kaszlenia 19 razy w pierwszej połowie samego. To nie jest przepis na sukces. Jednak w jakiś sposób Pacers zwyciężył, przeciwko przeciwnościom, przeciwko fizyce, przeciwko konwencjonalnej logice koszykówki. Ponieważ to właśnie robią. Nie możesz pokonać Pacerów, grając 47 minut i 59,7 sekundy zwycięskiej koszykówki. Wymagają wszystkich 48.

To było piąte powrót do 15 lub więcej punktów dla Pacers Ten po sezonie sam, . większość przez każdy zespół NBA W erze gry po place. Haliburton trafił na zwycięski strzał we wszystkich czterech rundach tych playoffów, z których każda czuje się bardziej nieprawdopodobna niż ostatnia: jego Pacers byli słabszymi w każdej z tych serii i nigdy więcej niż wtedy, gdy weszli do Centrum Paycom w czwartek. Przez całą rozmowę wchodząc w serię o tym, jak Indiana nigdy nie widziała obrony takiej jak Oklahoma City, wydaje się, że zapomnieliśmy, jako generała ludność koszykówki, o innym kluczowym czynniku: Oklahoma City nigdy nie widziała zespołu takiej jak Indiana w ciągu ostatnich dwóch minut czwartej kwarty.

„Mają wiele wiary” – powiedział trener Oklahoma City, Mark Daignault, po zniechęcającej porażce swojej drużyny przeciwnika Ballsy Indiana. „Nigdy nie myślą, że się z tego nie ma. Więc bawią się z wielką wiarą, nawet gdy ich plecy są przy ścianie”. To przekonanie – niezachwiane, niezachwiane – jest tajnym sosem Indiany. I z każdym niemożliwym powrocie, łączy się na siebie. Im więcej się odbywają, tym mniej niemożliwe.

Po czwartkowym zwycięstwie Haliburton zastanowił się na tym, gdzie zaczęło się to przekonanie: w zeszłym roku Upokarzający zamiatanie w finałach Konferencji Wschodniej. „Po ubiegłym roku w zeszłym roku, ale skończy się zamiatanie – i cała rozmowa dotyczy tego, jak tam nie należałeś, jak miałeś szczęście, jak to było przypadki – faceci spędziją lato wkurzone” – powiedział. „Potem przychodzisz w tym roku i po nieudanym pierwszym kilku miesiącach łatwo jest ci klavować. Myślę, że jako grupa bierzemy wszystko osobiste”.

W postaci swojej drużyny, która pozostawiła przeciwne tłumy oszołomione na każdym kroku po sezonie, podsumowuje to po prostu: „Nie poddajemy się, dopóki nie będzie zero na zegarze”.

Haliburton twierdzi, że będąc słabszym, udowadniając, że ludzie się mylą, stało się częścią tożsamości zespołu. „To fajnie” – mówi, aby wygrać, gdy nie powinieneś. I ta wygrana, podobnie jak wszystkie wygrane Indiany, była prawdziwym wysiłkiem zespołowym – nawet jeśli Flair Haliburtona za dramatyczne przyciągnie większość nagłówków. To była prawdziwa wygrana przez komitet, czy to Aaron Nesmith, który umięśnił swoją drogę do krytycznego odbicia na złej kostce, Andrew Nembhard wymyślił heroikę późnej gry na obu końcach (w tym ogromny przystanek na Gilgeous-Alexander), czy Obi Toppin strzelił 11 z 17 punktów w drugiej połowie. Wszystkie pięć starterów Pacers oceniono w podwójnych postaciach – podobnie jak Toppin – ale żaden nie pękł 20.

Prawdopodobnie nie jest to platoński ideał dla drużyny koszykówki, aby polegać na osiągnięciu największych wygranych w tak biały sposób, ale Pacers z pewnością są w tym dobrzy i stanowi piekło produkt rozrywkowy. A w wysoce konkurencyjnym i intensywnym sezonie NBA, w którym zwycięstwa stają się coraz trudniejsze do zdobycia, zespoły zabiorą je, jak to możliwe, niechlujne i chaotyczne. Po czwartkowym klasycznym klasycznym, Haliburton zwięźle podsumował etos Indiana: „Przyjdź w maju i czerwcu, nie ma znaczenia, jak je dostaniesz. Po prostu je zdobądź”.