Miło było uciec, choćby na kilka godzin. Mieć kogoś, kto przyniósł Ja Miski z orzechami i szklanki wody. Przy stole wspomniałem o pani, która warknęła na mnie w CVS. Potem Mike opowiedział nam o kobiecie, która zauważyła Ted Koppel niosącej kosza awokado na stojaku rolniczym w Maryland.
„Robienie guacamole?” zapytała.
„Żaden z twoich cholernych biznesu” – podobno odpowiedział.
Następnego ranka podsumowałem wieczór dla Hugh, mówiąc, że zbliżało się o wiele więcej imprez. „Mam nadzieję, że możesz przyjechać ze mną na świąteczny lunch Antonio za dwa tygodnie. W zeszłym roku świetnie się bawiliśmy?”
„Dwa tygodnie!” Hugh wskazał na swoją wyciągniętą nogę. „Spójrz na mnie! Nie masz umysłu?”
John, który poszedł tego ranka, aby kupić sokowirówkę, postawił kieliszek czegoś, co nalało się jak mokry cement przed bratem i podniósł głos, który był nie przypominający. „Mój Boże, David. Właśnie miał poważną operację!”
W zamian podniosłem głos. „Cóż, przepraszam! Myślałem, że w końcu on Może być lepszy!„
Zlecając opiekę Hugh, odłożyłem się od jego wyzdrowienia. Teraz chciałem wrócić, ale było już za późno. Po powiedzeniu: „Cokolwiek zrobisz, nie daj mu dzwonka”, Amy przyniosła Hughowi pustą, która włożyła kilka kwartałów.
SzczękW szczękW szczękUsłyszałem, jak siedziłem przy moim biurku. Clang, Clang.
„Jak mogę pomóc?” Pytałbym, ścigając się do sypialni.
„John jest na dół” – powiedziałby Hugh. „Idź, weź go i powiedz, że muszę założyć skarpetki”.
Zwinąłbym rękawy. „Mogę to dla ciebie zrobić”.
„Po prostu idź weź John”.
Obaj byli nierozłączni i każdego ranka zwoływali się, aby dokonać dokonania marzeń. „Więc wróciłem do Port Angeles pod szklanką nieba, smaczając-zapisz to-na patelni”, złapałem Johna, mówiąc tydzień po jego przybyciu, gdy usiadł na skraju łóżka, masując olej w stopy Hugh. „Mogę się mylić, ale interpretuję to, co oznacza, że mógłbym użyć więcej miedzi i żelaza w mojej diecie”.
Podczas posiłków bracia zastanawiali się nad swoim dzieciństwem w Afryce. „Pamiętasz ten agent CIA, który zakochał się w mamie w Dżibuti?” „Jak nazywała się ta belgijska zakonnica w Etiopii, której daliśmy naszą małpę?”
Utrudniało to do rozmowy. To w przeciwieństwie do tego, kiedy Amy odwiedzi. Krótko po operacji Hugh wyśpała swojego starszego królika, Tinę. Kilka dni później, nos, z puszystymi oczami, przyszła na obiad.
„Czy to zimno?” – zapytał John.
– Właściwie – powiedziała Amy, „myślę, że jestem uczulony na ducha Tiny”.
Hugh ma siostrę o imieniu Ann, a pewnego ranka wszedłem do jadalni i znalazłem, że rozmawia z nią na telefonie. „Czy masz wystarczająco wygodne krzesła?” zapytała.
Odpowiedź zwykle brzmiałaby tak, ale ze względu na jego biodro musiał zostać podniesiony podczas siedzenia. „Jest kilka, które są OK, jeśli włożyłem na nich poduszkę”, powiedział jej Hugh, wskazując, żebym napełnił filiżankę kawy. „Wczoraj w biurze mojego lekarza widziałem takie, które byłoby idealne, ale nie ma mowy, aby David wpuścił go do mieszkania. To zbyt brzydkie”.
„Cóż, pieprzyć go”, słyszałem Ann. „Mówimy tutaj o twoim zdrowiu!”
Następnego ranka wysłała SMS -a z napisem „Czy David jest dla ciebie pomoc?”
Zanim Hugh zdążył odpowiedzieć, podniósł jego telefon i wpisałem: „W ogóle”, dodając emoji – mój pierwszy raz – skunksa.
Spodziewałem się, że odpowie „ty żartujesz” lub „Nie wierzę w to przez sekundę”.
Zamiast tego napisała: „tego rodzaju mnie gniewa. Ale potem jest taki sam siebie uwikłany”.
Zamiast wysyłać do niej SMS -y, wróciłem do mojego biura i wznowiłem pisanie w moim dzienniku. SamozwańczyW RzeczywiściePomyślałem. Hugh nie pokazał mi krzesła, o którym rozmawiał z Ann, ale gdyby to było naprawdę brzydkie, jestem pewien, że też by tego nie chciał. Dlaczego byłem tutaj złoczyńcą?
Hugh odszedł ze swoich środków przeciwbólowych po trzecim dniu. Po ósmym odrzucił piechera i był w stanie ominąć laskę. Powoli dotarł do lobby, a potem aż do kąta. Teraz, gdy nie potrzebował tak dużej uwagi, zacząłem zabierać Johna, aby zobaczyć trochę miasta. Pewnego popołudnia, w pociągu C, natknęliśmy się na człowieka, który sikał na siebie – i prawdopodobnie robił to od dłuższego czasu. Smród starego moczu był tak intensywny, że opróżnił połowę samochodu metra. Ani nie śpi, ani śpi, siedział opadł obok dryblingowej butelki wódki, mrucząc.
SprawdzaćPomyślałem, ponieważ jest to coś, co musi zobaczyć każdy gość w Nowym Jorku. Po tym, jak patrzył na ten człowiek na chwilę, John nie zauważył zapachu ani śmiesznego kapeluszu Świętego Mikołaja, który nosił mężczyzna, ale na jego rękach. „Czy zauważyłeś, jak piękne są?” zapytał.
Zabrałem go na lunch w delikatesach w Carnegie Hill. Gdy przybyły nasze zamówienia, usłyszałem, jak ktoś pyta: „Czy możemy dostać zdjęcie?”
Muszę ja? Pomyślałem, patrząc po mojej prawej i zdając sobie sprawę, że ta osoba nie mówi do mnie, ale z Kevinem Spacey.
„Czy nie został anulowany?” – zapytał John głośniej niż potrzebował.
„Nadal liczy się jako gwiazda”, powiedziałem mu, myśląc, Sprawdzać!
Poszliśmy do Met i MoMapotem do najbardziej jaskrawych sklepów z pamiątkami, aby John mógł kupić bluzy dla swoich wnuków. Na Times Square stał nieruchomo i robił zdjęcia billboardów, ponieważ ludzie, którzy pracują w tej okolicy, przeklęli nas parę. Powiedziałem do Hugh, kiedy wróciliśmy do domu: „Zabrałem go nawet na drzewo w Rockefeller Center”.
To było ogromne, ponieważ nikt przy zdrowych zmysłach nie jest w pobliżu centrum Rockefeller od Święta Dziękczynienia do połowy stycznia.
„Czego chcesz, medal?” – zapytał Hugh.
Próbowałem pamiętać, że wciąż był w bólu, i że uwięziony w środku przez wszystkie oprócz trzydziestu minut dziennie, szedł trochę szaleni. Było to trudne dla nas obu, ale stało się zaskakująco łatwiejsze, gdy na krótko przed świętami Bożego Jan wrócił do stanu Waszyngton. Tego ranka towarzyszyłem Hughowi w biurze jego chirurga na wizytę kontrolną.
„Jakieś pytania?” Dr Reif zapytał po usunięciu bandażu Hugh w celu zbadania rany.
„Tak” – powiedziałem. „Czy widzisz jakiś powód, dla którego nie może gotować świątecznego obiadu? Przyjeżdżamy dziewięciu gości, a on grozi, że będzie go zaspokoić”.
Doktor zastąpił bandaż. „Och, myślę, że on to robi. To powiedziawszy, możesz chcieć wziąć kilka skrótów, użyć farszu z kuchenki, a nie domowej roboty, tego rodzaju rzeczy”.
„Farsz z pudełka?”Powiedziałem, kiedy wróciliśmy na ulicę.„ Schamowanie, okres? Jakbyśmy mieli indyka w Boże Narodzenie! Ten człowiek to zrobił nie Wiesz, z kim rozmawiał, prawda?
„Nie, nie zrobił” – wąchał Hugh, podnosząc laskę, by zwrócić taksówkę. I z tym wrócił. Boże Narodzenie prawie go zabiły, ale nie pobierano żadnych skrótów. Zrobił drugie przystawkę dla wegetarian i dwa desery. Biorąc pod uwagę kilka dni, mógł nawet uścisnąć własne masło.
Opuściłem Nowy Jork na początku stycznia, aby wrócić do trasy, a kiedy zobaczyłem Hugh ponownie, sześć tygodni później, został w pełni odzyskany. Spacer, pływanie, w górę i w dół schodów. „To cud!” Powiedział.
Kiedyś spotkałem młodego mężczyznę, który przez przypadek odkrył, że jedna z jego nerek nie żyła w nim. Lekarze go usunęli, a kiedy zapytałem, co się stało z wnęką, powiedział, że jego inne narządy nieco się zmieniły, aby go zająć. Tak stało się z przestrzenią Hugh wypełnioną bólem. To nie tak, że teraz poświęcimy to wyłącznie polityce lub uznaniu sztuki, choć oba tematy stały się większe, podobnie jak nasze rodziny i naszych przyjaciół. Gdy znów stał się swoim starym ja, przyjemność naszego życia po prostu puchła, wyrzucając wszystko tylko o pół butelki Oxycontin i naprawdę wysoką toaletę zbierającą akwarzy obok aluminiowego spacerowicza w wilgotnej, nieustannej piwnicy. ♦
