TNBA Draft odbywa się w środę wieczorem, a Cooper Flagg – fenomem z Maine – to Clearcut, konsensus nr 1, prowadzony przez Dallas Mavericks. I nie tylko jego gra przyniosła mu niemal uniwersalną pochwałę; W ten sposób sam się nosi.
Podczas pierwszego roku w Duke Flagg osiągnął coś niezwykłego: został pierwszym graczem w ciągu ostatnich 25 lat, który podsumował 500 punktów, 100 asyst i 30 przecznic w jednym sezonie zasadniczym ACC. Poprowadził Niebieskie Diabły zarówno do Mistrzostw ACC, jak i Final Four, średnio 19,2 punktu i 7,5 zbiórek na mecz. Ale same statystyki nie rejestrują wpływu 18-latka. Był nieustępliwy na obu końcach podłogi-destrukcyjny z odruchami podobnymi do kota, wybuchowy z atletyzmem i zaangażowany w małe rzeczy: nurkowanie na luźne piłki, świętowanie kolegów z drużyny, zginanie śmieci po wsadach i strzelanie z dowolnego miejsca na boisku.
Flagg zdominował koszykówkę uczelni i był powszechnie chwalony przez cały sezon, nawet przez tych, którzy historycznie nienawidzili wszystkiego Duke.
Pytanie brzmi: dlaczego? Dlaczego Cooper Flagg jest przyjęty przez wszystkich i nie znienawidzony jak większość supergwiazd białych księcia?
Po pierwsze, warto spojrzeć na fenomenty WNBA Caitlin Clark. Pojawiły się spekulacje, że wrogość rasowa i zazdrość jest w stanie zazdrościć z powodu faktu, że Clark jest doskonały w tradycyjnie czarnej przestrzeni WNBA. Ale wydaje się, że nie ma oskarżeń o luz, zazdrość lub wrogość wobec innych elitarnych białych graczy WNBA, takich jak Breanna Stewart, Sue Bird, Kelsey Plum, Diana Taurasi, Sabrina Ionescu i Paige Bueckers.
Więc co wyróżnia Clark? Można argumentować, że nie chodzi o jej rasę, a bardziej o jej zachowanie. Weźmy na przykład jej niedawną grę przeciwko Connecticut Sun. Kiedy Jacy Sheldon powiedział Clarkowi: „Nie możesz tego zrobić”, Clark wystrzelił z wyzywającego spojrzenia i strzelał: „Mogę zrobić wszystko (przekleństwo), które chcę zrobić”, zanim ją popchnąłem. Widziano ją również wielokrotnie krzycząc na sędziów – często bez otrzymywania technicznego.
Nick Wright „Fox Sports” właśnie to: „wybiera walki, a potem gra ofiarę”. Podcaster Trysta Kick powiedziała w swoim programie, że „Czuje się, jakby Caitlin Clark jest jednym bardziej tanim strzałem od zostania złoczyńcą wszyscy próbowali sprawić, by była jej debiutantem. Zaraz zostanie kobietą kobietą”
Te uczucia przyniosły niefortunną chmurę urazy nad głową niezwykle utalentowanego gracza. Nie dla jej koloru, ale więcej dla jej wystawienia (oprócz części jej fanów, którzy ją używają Dalej ich bigoterii i rasizmuCoś Clarka konsekwentnie odsunął się).
Natomiast Flagg nie był używany jako symbol bigoterii i nienawiści, ani nie wykazywał żadnego z zachowań Clarka na dworze. Nawet po wątpliwym przesadzaniu z Houstonem w ostatnim czwartym tegorocznym turnieju NCAA-moment, który pomógł zakończyć sezon Duke’a-nie dął się ani nie rzucił napadu złości. Jasne, wyglądał na sfrustrowanego, ale szybko ruszył dalej.
Jest to część tego, co sprawia, że Flagg jest tak podziwiany. Nie doceniony jest tylko w różnych bazach fanów; Jest praktycznie świętowany – coś, co było historycznie nie do pomyślenia dla wielu białych supergwiazd księcia.
To rozróżnienie ma znaczenie. Ponieważ bardzo niewiele osób nienawidziło gwiazd Duke’a, takich jak Grant Hill, Elton Brand, Nolan Smith, Sheldon Williams, Paolo Banchero, Kyrie Irving, Quinn Cook, Carlos Boozer i Marvin Bagley III. Ale jeśli chodzi o wiele White Duke Stars, vitriol był prawie obrzędem przejścia.
Spójrzmy na niektóre z najbardziej znanych.
Grayson Allen: The Dirty Player
Allen zyskał reputację tanich strzałów i brudnej zabawy – w szczególności dla wielokrotnego potykania przeciwników. Po każdym incydencie zachowywałby się zaskoczony, jakby to było przypadkowe. Ale wzór był niezaprzeczalny. Zasłużył na zawieszenie – i powszechną nienawiść.
Flagg jednak? Brak brudnej zabawy. Bez teatralnych. Po prostu twarda koszykówka.
JJ Redick: Arogancki strzelec wyborowy
Redick, który jest teraz głównym trenerem Lakers, był snajperem na boisku i piorunem, gdy był w Duke. Podczas gdy jego strzelanie zachwyciły fanów, jego pozorna arogancja i nadmierna ekspozycja mediów potarła wiele niewłaściwy sposób. Wydawało się, że lubi grać w złoczyńcę – obejmując buty, zamiast próbować zdobyć tłum.
Flagg znowu jest inny. Pewny siebie, ale nie zarozumiały. Intensywne, ale nieistotne.
Danny Ferry: The Smug Prodigy
Ferry był świetnym graczem – ale także planem archetypu „bogaty, zadowolony z siebie, zatytułowany Duke Kid”. Zakadnął podłogę w obronie, szczeknął w sędziego i niósł bachor Country Club. Pomyśl o Topper lub Rafe z zewnętrznych banków – schowane koszule golfowe, kołnierz wpadł, kapiąc uprawnieniami.
Flagg? Skromne dziecko z Maine, nie może być dalej od tego obrazu.
Christian Laettner: The Ultimate Villain
Laettner był tak znienawidzony, że ESPN Nawet dokument na ten temat. Poznałem Laettnera, kiedy zostaliśmy kolegami z drużyny NBA, a pierwszą rzeczą, którą do niego powiedziałem, było to, że dorastałem, nienawidząc go. Zaśmiał się i powiedział: „Tak, wszystkie buty mnie nienawidzą”. Powiedziałem: „Nie, na bok wszystkich żartów, zawsze mówiłem, że jeśli kiedykolwiek cię poznałem, zamierzałem cię uderzyć w twarz”. W mgnieniu oka odpowiedział: „Cóż, jeśli nadal czujesz się po dwóch miesiącach, dam ci bezpłatny strzał”.
Okazuje się, że Laettner był jednym z najfajniejszych kotów w zespole. Później, kiedy razem zostaliśmy handlowani czarodziejami z Waszyngtonu, jego szafka była tuż obok mojej i cały czas rozmawialiśmy. Był najmilszym facetem. Doszedł do wszystkich w szatni. Grałem ciężko każdej nocy. Mentorował młodych facetów. Zachęcałem młodych facetów, którzy mieli trudne przejście do NBA tak wielu, w tym ja.
Kiedy faceci wrócili do domu, o tym, kogo lubiłem w zespole, a ja dołączam Laettnera, zawsze mnie powstrzymali. . Christian Laettner? Książę Christian Laettner? Preppy, uprzywilejowany Christian Laettner, nawet biali ludzie nienawidzą? „Tak”, powiedziałbym, „i wszystko, co my myśleliśmy o nim przez te wszystkie lata, jest złe”.
Ale w Duke był idealnym złoczyńcą. Na boisku, Stopił się na Aminu Timberlake Kentucky I dostałem uderzenie w nadgarstek. Łokieł się, uderzył i szczękł drogę do złoczyńcy – a jednak nigdy nie został ukarany. To sprawiło, że był Laettner. Udało mu się to, jak zawsze Duke, a potem miał przywilej uderzenia w zwycięską grę.
Flagg jednak? Po prostu nie jest facetem, który Laettner był postrzegany przez wielu, gdy był w Duke. Nie jest brudny, arogancki, zadowolony z siebie ani elitarnego. Nie jęczy, nie rzuca napadów złości, kiedy nie dostaje drogi, nie klapuje, nie szczeka w sędziego ani nie emanuje białym przywilejem. Po prostu obręczy. I szanuje grę.
A kiedy jego imię jest wezwane z pierwszym wyborem dla Dallas Mavericks w środę wieczorem, nie będzie nienawiści, bułek oczu, wrogości, bez boos, nie: „Och, nie mogę znieść tego białego chłopca”. Nie będzie nic oprócz szacunku i podziwu dla gracza i osoby, którą jest.
I nie chodzi tylko o statystyki, które ma tyle samo wspólnego z jego osobowością, jego postawą i tym, jak sam się nosi.
