Pamiętając Wesley Lepatner | New Yorker

W życiu nie ma czasu, które pamiętam, które nie obejmowało Wesleya Mittmana. Zawsze była tam, płonącym punktem na mapie mojego świata społecznego, nawet jeśli nie żyła swoim życiem, kiedy żyłem moje. Byliśmy dziećmi z Upper East Side, urodzone w odstępie dwóch tygodni. Spotkaliśmy się latem, w którym oboje skończyliśmy cztery, w 1985 roku, na obozie szkółek na 92. ulicy Y. Mogę wyobrazić sobie jej twarz wyraźnie: małe, pęczkowe, oświetlone dzikimi, szczęśliwymi oczami i rozmiarowym uśmiechem, aureolowane z lśniącymi lokami brudnych blond włosów. Następnie poszliśmy do szkoły podstawowej przez szkołę średnią w Horace Mann, w Riverdale, gdzie wyrosła na dynamo o pięć stóp. Studiowała ciężko, dostała szterlingowe oceny i wydawała się przodować na czymkolwiek na jej drodze. Skończyło się na kolegach z klasy, w Yale, i zanim ukończyliśmy studia, spędziliśmy całą naszą edukację. Nasze podróże przez życie działały na równoległych torach i założyłem, że zawsze by to zrobili.

W zeszły poniedziałek dwudziestu siedmioletni mężczyzna, który pojechał z Las Vegas, wszedł do wieży biurowej przy 345 Park Avenue z karabinem szturmowym, który kupił od swojego przełożonego w kasynie i zabił pięć osób. Obejmowały one funkcjonariusz policji o imieniu Didarul Islam; Aland Etienne, nieuzbrojony ochroniarz; Julia Hyman, młoda pracownik Rudin Management; oraz Wesley, który był dyrektorem firmy inwestycyjnej Blackstone. Piąta osoba, którą zabił, był sam. To była najbardziej śmiercionośna strzelanina w Nowym Jorku od dwudziestu pięciu lat. Notatka znaleziona w portfelu rewolwerowca wskazywała, że doznał wyniszczającej traumy mózgu z powodu gry w piłkę nożną w szkole średniej i przybył do celowania w National Football League, która ma siedzibę w tym samym budynku. Chciał, aby jego mózg się uczynił.

Widziałem wieści o strzelaninie tego wieczoru, ale nie wiedziałem, że Wesley – który podszedł do swojego małżeństwa, Lepatner – był jedną z ofiar do następnego ranka, kiedy obudziłem się z SMS -a od starego przyjaciela. Wydawało się zadziwiające, że Wesley ze wszystkich ludzi w Nowym Jorku byłby w tak niewłaściwym miejscu w tak niewłaściwym czasie. Chodziła o robienie wszystkiego dokładnie dobrze. W szkole średniej była naszą własną Tracy Flick: genialną, pewną siebie i nadmierną przewagę – ale nie w sposób, w jaki ktoś nie był, ponieważ jej uśmiech był tak duży, a jej głos był tak chrapliwy i ciepły. I wydawało się, że lubi wszystkich, nawet gdy przeszła obok nich w wyścigu szczurów w szkole prywatnej. Wesley gromadziłby osiągnięcia z błyszczącym powietrzem doskonałości, a potem marszał radośnie do przodu. Nie ma o niej historii, która ma sens z tym zakończeniem.

Są ludzie, których znamy, którzy są mniej niż przyjaciele, ale więcej niż znajomości, ludzie, którzy istnieją jako stałe punkty w świecie, które nas stworzyły. Po latach szkolnych nie widziałem Wesleya, ale mogę ją wyobrazić w każdym wieku i widzę jej trajektorię czterdziestu trzech lat w mgnieniu oka. Moja ulubiona historia Wesleya pochodzi z dziesiątej klasy, kiedy cała nasza klasa została zgromadzona na pierwszym spotkaniu z szkolnym doradcą uczelni, panem Singerem. Pan Singer miał suchy, Walter Matthau afekt i zaczął od stwierdzenia: „Pierwszą rzeczą, którą musisz wiedzieć, jest to, że nikt z was nie musi się martwić o aplikacje na studia”. Mittman. ” Wszyscy roześmiali się już do jego biura, wiedzą, ile razy w przyszłym roku. Roosevelt, Jane Austen i Ferris Bueller.

Widziałem mniej Wesleya na studiach, częściowo dlatego, że poznała swojego przyszłego męża, Evana Lepatnera, pierwszego dnia szkoły, i rzadko byli osobno. Oczywiście ukończyła summa cum laude. (Zdecydowałem, po kuchence ciśnieniowej w szkole średniej, a nie pocić się o stopnie, i ukończyłem Nada Cum Zilch.) Po szkole rozpoczęła pracę w Goldman Sachs i poślubiła Evana w 2006 roku. Widziałem ją na zjazdach; Pewnego razu, po dwudziestce, powiedziała mi, że mieszkają w West Village, którą opisała jako „świetne miejsce do życia, gdy jesteś młody”. Uderzyło mnie to jako coś, co powiedziałbyś tylko, gdybyś nasz planował cały plan życia. Gdyby nasze życie bawiło się równolegle, pomyślałem o Wesleya jako niezachwianej prostej linii: niezależnie od środowiska, który weszła, pomogłaby. Mógłbym prześledzić swoje wybory przez ich odchylenia, choć niewielkie lub duże, z przykładu Wesleya. Zanim byliśmy po czterdziestce, miała pracę C, dwoje dzieci i miejsca na różnych tablicach (Uja-Federation of New York, Metropolitan Museum). Została osłabiona w New York Power Center, podczas gdy ja zawarłem karierę jako obserwator, pisarz – nie jest to wybiór czeski przez długi strzał, ale mogłem zmierzyć stopnie odległości.

Ostatni raz widziałem Wesleya na spotkaniu na studiach dwa lata temu. Powiedziała, że chce przedstawić mnie kolegi z klasy, którym była niektórzy Powinienem pisać, a potem szarpnąłem mnie nad nadgarstkiem, aby go spotkać. Był to kwintesencja Wesley: asertywna, ale urocza, napędzana wiarą w jej moc, aby coś się wydarzyło. (Nie, nie pisałem o nim. Ale nie mogę zaprzeczyć mi ostatniej prośby Wesleya, więc powiem ci teraz o Briana Wallacha, prawnika, który pracował w Białym Domu Obamy, a następnie został cierpliwym zwolennikiem ALS po jego własnej diagnozie, a także o temat dokumentu ”For Love & Life: Bez zwykłej kampanii. ” Przepraszam, że zajęło mi to tak długo.)

W dniach po strzelaninie zacząłem słyszeć od zszokowanych kolegów z klasy. Szkoły, w których uczestniczyliśmy, wysłały listy. Miałem śmierć kolegów z klasy, tragicznie i zbyt młodych, ale nie podczas masowej strzelaniny, która sprawiła, że całe miasto było na krawędzi. Wesley była częścią wydarzenia informacyjnego, a jej twarz pojawiła się w nekrologach, które opisały ją jako ukochaną matkę, mentor, dyrektor wykonawczy i filantropa. (Fortune Obit został napisany przez AI, co sprawiło, że wszystko wydawało się jeszcze bardziej nierealne.) Przyjaciel wysyłał SMS-a zdjęcia Wesleya i mnie w pierwszej klasie; Nie pamiętałem snu, ale pamiętam pływalność Wesleya w wieku sześciu lat. Było coś pierwotnego w utraty tej osoby, która podzieliła się tak wiele z mojej historii i dlaczego? Ponieważ opuściła pracę w określonym czasie – nie pięć minut wcześniej, a nie pięć minut później?

W ubiegły czwartek poszedłem do centralnej synagogi, zaledwie kilka przecznic od miejsca, w którym zginęła Wesley, aby wziąć udział w jej pogrzebie. Załogi aparatu zostały napisane przez Lexington Avenue; Świątynia była zapakowana do skrzeli. W przejściach widziałem twarze, które znałem od dziesięcioleci, łatwiej do wywołania ich dziesięcioletnich form niż w obecnych w średnim wieku. Przytuliliśmy się, jakby na ponurym zjazdach klasowych. Niewiele było do powiedzenia, z wyjątkiem tego, że Wesley wydawał się ostatnią osobą, o której się stanie. Ktoś widział ją zaledwie kilka dni wcześniej, kiedy zorganizowała wydarzenie dla Audubon Society, wspierając pasję jej córki do zwierząt.

Eulogie trwały ponad dwie godziny i ujawniły aspekty życia Wesleya, których nie znałem. Była zobna żydowska; Na sugestię ojca spędziła lato między liceum a college’em studiując Talmud w instytucie, który pozwolił kobietom na to. Jako młodszy analityk w Goldman Sachs, wysłała wiadomość e-mail do najwyższej rangi w firmie, aby się przedstawić, i nie otrzymała odpowiedzi-ale jako jej własna gwiazda Rose postanowiła mentorować młodsze kobiety. Kiedy była rekrutowana przez Blackstone w 2014 roku, zmagała się z decyzją i zgodziła się na pracę pod warunkiem, że jest w domu, aby położyć swoje dzieci do łóżka każdej nocy. Jej mąż przypomniał ją, kiedy spotkali się jako studenci studenci, jako „szalona kula energii atomowej”; Kiedy zaproponował, że pomoże jej założyć komputer, był zaskoczony, gdy dowiedział się, że miała na myśli siedem trzydziestu rano. Przez wspomnienia pojawiło się okropne wstrząs, kiedy czternastoletnia dziewczynka, która wyglądała niepokojąco jak czternastoletnia Wesley, wstała i przemówiła w wysokim, drżącym głosie o utraty matki.