Archeolodzy odkryli przerażające dowody kanibalizm z prawie 6000 lat w jaskinia w północnej Hiszpaniitrudne długie pomysły Społeczności prehistoryczne. W El Mirador Cave, w słynnym Atapuerca Miejsce archeologiczne, naukowcy stwierdzili, że pozostałości 11 osób wykazujących wyraźne oznaki konsumowania ludzkiego ciała.
Kości mają precyzyjne ślady, dowody gotowania, a nawet ludzkie znaki ugryzienia. Antonio Rodríguez-Hidalgo z Institute of Archaeology-Mérida, który jest współautorem badania opublikowanego w raportach naukowych, powiedział, że chociaż prehistoryczne przypadki kanibalizmu są rzadkie, praktyka ta była prawdopodobnie bardziej powszechna w neolitycznej iberii niż wcześniej sądzono, że mogła być kulturowo.
Wydaje się, że ofiary zostały poddane „ekstremalnej eksploatacji”, kości udowa dziecka została celowo złamana w celu wydobycia szpiku, wykazując ponure precyzję niż desperację.
Eksperci uważają, że był to akt kanibalizmu wojennego, który miał całkowicie wymazać wrogów zarówno fizycznie, jak i duchowo, a nie akt zrodzony z przetrwania lub rytuału.
Ponieważ wszyscy zmarli w tym samym czasie i nie ma dowodów na głód lub surowy klimat, wykluczony jest kanibalizm przetrwania.
Rodríguez-Hidalgo powiedział: „Kiedy kanibalizm występuje w społeczności, zwykle ogranicza się do tego, co jest potrzebne do przetrwania. Tutaj dokładne przetwarzanie ciał sugeruje, że ofiary były wrogami, a nie częścią tej samej grupy”.
Sugeruje to, że gwałtowne konflikty i brutalne represje również odegrały rolę w życiu prehistorycznym.
Jednak Rodríguez-Hidalgo dodał, że nie oznacza to, że ludzie są naturalnie gwałtowni.
„Wojna nie ma w naszych genach. Przez większość czasu unikamy tego poprzez dyplomacja i politykę” – powiedzieli.
Atapuerca stała się kluczowym miejscem do badania prehistorycznego kanibalizmu, z odkryciami trwającymi prawie milion lat. Wcześniejsze znaleziska obejmują najstarsze znane dowody kanibalizmu w ewolucji człowieka i kanibalizmu niemowląt w ciągu 850 000 lat.
Sukces witryny jest w dużej mierze dzięki wiedzy dedykowanego zespołu prowadzonego przez Palmira Saladié z Catalan Institute of Human Palaeoecology and Social Evolution.
