10 najlepszych najbardziej szalonych i przezabawnych momentów z Brexitu w całości | Polityka | Aktualności

Użytkownicy Twittera przypominają sobie jedne z najbardziej mrocznie zabawnych momentów z prawdziwej brytyjskiej opery mydlanej Brexit rocznica.

W przyszłym tygodniu będzie sześć lat Boris Johnson poprosił o parlament królowej Prorogue w celu uniknięcia posłów zapobiegających wyjściu z Brukseli, moment, który oznaczał gorączkę gniewu wywołanego w głosowaniu w 2016 roku.

Po latach walki parlamentarnej, nie zgodził się na umowę i próbował odwrócić Brexit W sumie pan Johnson w końcu dostał Brexit Zrobiłem „we wczesnych dniach 2020 r., Po pokonaniu Jeremy’ego Corbyna i pozostałej kabali i zabezpieczeniu większości osuwisk.

W następnych latach Covidskandale i kratownicy Liz wykonały Brexit Poczuj się jak odległe wspomnienie, ale dzięki X użytkownikom możesz cieszyć się podróżą pamięci wysokiego dramatu politycznego, farsy i złudzenia.

W marcu 2019 r. MPS przejęli kontrolę nad dokumentem zamówień, aby zaplanować serię tak zwanych „głosów orientacyjnych”, co pozwoliłoby posłom na wyrażenie głosu w rodzaju Commons na temat tego rodzaju Brexit Chcieli.

Po tygodniach żądania głosów, posłowie otrzymali osiem różnych wersji Brexit do wyboru, od wyjazdu bez umowy, pozostania w unii celnej, propozycjach pracy i odwróceniu Brexit całkowicie.

Po godzinach debaty i głosowania posłowie w końcu dowiedzieli się, że żadna z ośmiu propozycji nie otrzymała poparcia większości ich liczby, ponieważ każdy członek odmówił kompromisu z własnej preferowanej opcji.

Wyniki oznaczały jeden z najbardziej farsowych momentów całej trzyletniej sagi i pomogły udowodnić, że MPS zawiedli kraj.

W rzędzie po głosach Hardcore Reszta Anna Soubry wstała, mówiąc posłom: „Spróbujmy sobie przypomnieć, co postanowiliśmy zrobić”, wywołując przezabawne heckles: „Nic!”

W lipcu 2018 r. Luźny uścisk Theresa May na mocy stał się całkowicie nieobecny, ponieważ posłowie Tory zstąpili w motłoch w kłębku, przeklinającym i wstecznym.

Była zmuszona zadzwonić do swoich posłów, aby trzymali się planu i do niej Brexit Deal, podczas gdy krytyka i otwarty bunt spadły na nr 10.

Backbencher Henry Smith zlekceważył zaproszenie Głównego Whip, aby obejrzeć mecz Anglii na Downing Street, mówiąc, że ponieważ premier „nie przynosi wnosi Brexit Dom, obawiam się, że uczestnictwo byłoby złą wróżką dla piłki nożnej wracania do domu ”.

Chris Green, PPS w rządzie, zrezygnował, gdy zażądał „Brexit musi oznaczać Brexit”, Powtórzył kolega z Tory Simon Hart – który byłby głównym biczem pod Rishi Sunak – publicznie odpowiedzieć: „Twój PPS Chris. To nie jest istotne i nikt nie daje Af ** K. Oczywiście ode mnie”.

Kolejny poseł Simon Clarke ułożył się, nazywając swoją wybuch „Naprawdę biedną formą, Simon. Naprawdę biedny”.

W tym samym tygodniu dwaj wiceprzewodniczący Torysów zrezygnowali, a rzecznik premiera sardonicznie odpowiadał: „Dziękuje im za ich usługę”.

Gdyby tylko posłowie Tory wiedzieli, że rzeczy nigdy by się nie poprawia…

W październiku 2019 r. Posłowie zostali wezwani do Parlamentu w celu uzyskania awaryjnej próby zdobycia Brexit Wykonane przed terminem w październiku.

Był to moment wysokiego dramatu, zwłaszcza dlatego, że po raz pierwszy posłowie debatowali w sobotę od wojny Falklands w 1982 roku.

Posłowie rzucili się ze swoich okręgów wyborczych Boris JohnsonOstatnie próby zawarcia umowy przed terminem

Ostatecznie MPS głosowali za załamaniem historycznego momentu i głosowania, aby nic nie zrobić.

Głosowanie zostało porwane przez poważne anty-Brexit Plotyk Tory Oliver Letwin, który uchwalił poprawkę, wstrzymując poparcie dla swojego Brexit Załóż i zmusił go do opóźnienia Brexit przez tygodnie dłużej.

Boris Johnson powiedział posłom, że nie był „zniechęcony ani przerażony” przez najnowsze anty-Brexit Poruszaj się i naciskałby niezależnie. On oczywiście w końcu miał rację.

Keir Starmer lubi wymazywać swoją reputację jako detale, odróżniając się od podejścia Boris/Corbyn Brexit.

Jednak to się cofnęło, gdy brał udział w staraniach Theresy May, aby uratować jej premierę, zapraszając Partię Pracy na nr 10 na negocjacje w celu poprawy jej umowy w oczach posłów Partii Pracy i przejście z ich wsparciem.

Według ówczesnego szefa komunikacji Theresy May, Sir Keir był na 10 miejscu podczas rozmów, kiedy otrzymał potencjalny dokument dla niego i Partii Pracy, aby się zgodzić.

Po spojrzeniu na to, Sir Keir opisał to jako „całkowitą katastrofę” propozycji, ale powiedziano im, że zostali wycięci i wklejone z jego własnego Brexit Dokument zasad.

Szef Theresa May, żartował: „Myślę, że„ nieuczciwe jest jego drugie imię ”.

Anna Soubry została wspomniana wcześniej, nazwa, która ma teraz bardzo mało uznania, ale w tym czasie był kluczowym graczem w Endless Brexit dramat.

Pani Soubry była jednym z wielu posłów, którzy porzucili swoje partie – zarówno Torys, jak i Partię Pracy – i ostatecznie utworzyli nowy, centrystyczny anty-Brexit impreza.

Początkowo nazywał się „The Independent Group” i wywołał terror w Westminster, gdy szybował w sondażach.

Grupa zmieniła nazwę na zmianę Wielkiej Brytanii, ale tankowała w wyborach europejskich w 2019 roku i nigdy nie wróciła.

W przypadku odrzutów do Libdems tylko pięciu posłów stało pod sztandarem zmiany Wielkiej Brytanii w wyborach, a wszystkie pięć straciło miejsca.

Chwila, która okazała się anty-Brexit Posłowie w pełni przegrały, przyszedł, gdy w sierpniu 2019 r. Pojawiły się propozycje „rządu jedności narodowej”, innymi słowy, rząd wybrany przez nikogo wyraźnie zaprojektowany w celu przejęcia kontroli nad parlamentem i zablokowania wyjścia Wielkiej Brytanii.

Pozostali doszli do wniosku, że jedynie wymuszanie wotum braku zaufania Boris Johnson Nie zadziałałoby, ponieważ może to prowadzić do, gdy Jeremy Corbyn został premiera, którym nie ufali.

Zamiast tego rozpoczęli poszukiwania alternatywnego premiera, centrystycznego pozostałego, który mógłby zdobyć wsparcie dla umiarkowanej siły roboczej, Tory, Libdem, Snp i zielone MPS do zablokowania Brexit.

Rzucono wiele nazwisk: Ken Clarke, Harriet Harman, Caroline Lucas, Yvette Cooper i Dominic Grieve.

Osiągnęło to szczyt, gdy Caroline Lucas wezwała do pełnego wiarygodnego gabinetu w tym udawanym „rządu jedności narodowej”, ale został zmuszony do przeprosin po tym, jak hardcore lewicy wskazali, że wszystkie proponowane nazwiska były białe.

W lutym 2018 r. Stephen Kinnock, poseł Partii Pracy, który jest obecnie ministrem stanu ds. Opieki, ogłosił zamiar przejścia na „24-godzinny strajk głodowy”, aby zaprotestować przeciwko pierwszej Wielkiej Brytanii po systemie wyborczym.

Wziął udział w wyczynach, aby zbiegać się z 100. rocznicą wyboru kobiet.

Chociaż nie jest to bezpośrednio powiązane z BrexitMoment zasygnalizował, ile posłów tracą umysły, gdy debata szalała, a napięcia doprowadziły ludzi do punktu przełomowego.

Protest pana Kinnocka został wyśmiewany jako „niewiele więcej niż dieta” przez Damiena Greena, byłego wicepremiera.

W marcu 2019 r. Brexit Sekretarz Steve Barclay wstał w polu wysyłki, aby w imieniu rządu, na korzyść posłów, aby przejść krótkie przedłużenie art. 50 do czerwca, aby zapewnić więcej czasu na negocjacje.

W The Commons pan Barclay powiedział: „Nadszedł czas, aby ta Izba działała w interesie narodowym, nadszedł czas, aby przedstawić rozszerzenie, które jest realistyczne”.

Kilka minut później Barclay głosował przeciwko przedłużeniu, które właśnie wezwał MPS do wsparcia.

Biorąc pod uwagę, że był to „bezpłatny głos”, pozwolono mu zachować pracę.

. BBCNick Robinson nazwał farsę „Omishambles”

W dzisiejszych czasach Jo Swinson jest niczym więcej niż niszową odpowiedzią quizu pubu, ale w 2019 r. Były libdemy, w tym ona, która wierzyła, że może być premierem.

Libdems zajął drugie miejsce w wyborach w parlamencie UE i wygrywali wybory uzupełniające z ogromnymi huśtawkami dzięki głosom protestacyjnym.

Boris Johnson był zdesperowany w wyborach, ale dzięki ustawie uchwalonym przez Davida Camerona nie mógł nazwać wyborów w wyborach bez poparcia 2/3rds posłów.

Gdy Partia Pracy walczyła o drugie referendum zamiast wyborów, ego pani Swinson poprawiło ją, a ona postanowiła poprzeć wybory Borysa, wierząc, że może zachować równowagę władzy, a nawet kolejnego premiera.

W końcu straciła miejsce, marzenia i nadzieje pozostania w UE.

Aha, i spędziła większość kampanii wyborczej zmuszona zaprzeczyć, że zastrzeliła wiewiórki dla zabawy.

Warto również pamiętać, że debaty na temat przeprowadzenia wyborów od lat widziały jeden z najlepszych momentów Commons Oratory, jako prokurator geoffrey Cox, który nazwał parlament „hańbą” w swoim huścącym głosie.

Jak wspomniano, w przyszłym tygodniu jest 6. rocznica Boris Johnson prosząc królową o parlament prorogue.

W tym czasie wydawało się, że jego świat się zapycha, kiedy Sąd Najwyższy orzekł, że prorogacja niekonstytucyjna, wywołując Parlament do UNPROOGOUS.

Posłowie uciekli z konferencji pracy, Brexit Po raz kolejny pojawił się na skraju całkowitej porażki, a Boris był na zawsze znany jako człowiek, który „okłamał królową”.

Jak później się dowiedzieliśmy, Dominic Cummings nie sądził, że prorogacja i tak będzie trwać. Fakt, że rząd nie zaoferował obrony przed Sądem Najwyższym, powinien był obudzić pozostałych do czegoś, co się dzieje.

Zamiast tego było to bardzo sprytna podstęp, aby pokazać wściekli wyborcom, że rząd próbował wszystkiego, aby uzyskać Brexit Zrobione, ale jedynym rozwiązaniem było zapewnienie Borisowi większości w wyborach.

Po tym, jak wściekli posłowie powrócili do SW1 po orzeczeniu Sądu Najwyższego, natychmiast skorzystali z tej okazji, aby po raz kolejny nic nie zrobił.