Norman JW Goda jest profesorem studiów Holokaustu na University of Florida i powszechnie uznanym ekspertem w swojej dziedzinie. Autor wielu książek o Holokaustu, Goda konsultuje się również w archiwach narodowych w ramach swoich wysiłków na rzecz organizowania dokumentów dotyczących nazistowskich przestępców wojennych. Na początku tego roku Goda napisała długi esej zatytułowany „Zniszczenie ludobójstwa”, w którym twierdzi, że oskarżenie, że Izrael popełnia ludobójstwo w Gazie „jest polityczne, zaprojektowane nie tak bardzo do opisania przestępstwa, ale do umieszczenia Izraela, jego wojska, obywateli i kibiców jako poza sferą przyzwoitości i ludzkich wartości”. Niedawno napisał kolejny utwórz historykiem Jeffreyem Herfem o „dlaczego źle nazywa wojnę Izraela w Gazie„ ludobójstwem ”. „
Ludobójstwo jest definiowane przez konwencję ludobójstwa z 1948 r. Jako „zamiar zniszczenia, w całości lub w części, grupa narodowa, etniczna, rasowa lub religijna”. Niektórzy uczeni z Holokaustu, w szczególności Omer Bartovargumentowałem, że Izrael popełnia ludobójstwo w Gazie, gdzie zginęło ponad sześćdziesiąt tysięcy Palestyńczyków, i że obowiązkiem historyków z Holokaustu jest wypowiedzenie się przeciwko wojnie. Ale Bartov też ma argumentował Że „większość naukowców zaangażowanych w historię nazistowskiego ludobójstwa Żydów pozostała niezwykle cicho, podczas gdy niektórzy otwarcie zaprzeczyli przestępstwom Izraela w Gazie lub oskarżyła swoich bardziej krytycznych kolegów o przemówienie zapalającym, dziką przesadę, dobrze wysiłkową i antysemityzm”. Jako przykład wskazał na Goda.
Chciałem porozmawiać z Godą o roszczeniach Bartova i o tym, jak widzi swoją własną pracę. Podczas naszej rozmowy, która została zredagowana pod kątem długości i jasności, dyskutowaliśmy, czy historycy z Holokaustu mają obowiązek publicznego potępiania naruszeń praw człowieka, to, co według niego cele Izraela są w tej wojnie i dlaczego jest sceptyczny wobec zgłoszonej liczby ofiar śmiertelnych w Gazie.
Jaka jest praca historyka Holokaustu?
Częściowo uczymy kursy związane z Holokaustem. Mogą się one obejmować od samego Holokaustu po kursy na temat pamięci Holokaustu, aż po kursy sprawiedliwości w Holokaustu. Pod względem badań myślę, że historycy z Holokaustu bardzo ciężko pracują, aby odkryć aspekty Holokaustu, których nie rozumiemy lub że źle rozumiemy. Ale także umieszczamy Holokaust w historii europejskiej i światowej, ponieważ było to globalne wydarzenie. Badamy pytania, takie jak to, czy było to szczególnie żydowskie wydarzenie, czy też było to bardziej uniwersalne wydarzenie.
Jak myślisz o tym pytaniu?
Istnieją aspekty Holokaustu, które są wyraźnie żydowskie. Tak wiele źródeł jest w języku jidysz i hebrajskim, a cywilizacja żydowska Europy Wschodniej została wymazana. Ale Holokaust jest również bardzo globalnym wspomnieniem. Został zakodowany jako takie wydarzenia takie jak próby Norymberga, Proces Eichmannmuzea, pomniki, literatura i inne rzeczy. W tym sensie jest to powszechna pamięć, która może poradzić sobie z kwestiami wszystkiego, od praw demokratycznych po kwestie tolerancji po sposób, w jaki traktujemy mniejszości.
Antysemityzm był oczywiście nierozerwalny z powodu Holokaustu, a Holokaust był najbardziej niesławnym lub jednym z najbardziej niesławnych naruszeń na dużych prawach. Wygląda na to, że historycy z Holokaustu często uważają, że ważne jest, aby zająć się współczesnym antysemityzmem i naruszeniami praw człowieka.
Tak, bardzo. Pokolenie historyków z Holokaustu przed moim podjęto temat, częściowo z ich zastrzeżeń wobec wojny w Wietnamie. Była w tym czasie szkoła myślenia, która postrzegała sam Wietnam jako ludobójstwo, i wierzyły, że Stany Zjednoczone, które przyczyniły się do porażki nazistowskich Niemiec i wszystko, co było, teraz walczyły z wojną kolonialną z masowymi ofiarami cywilnymi.
Dłuższa odpowiedź na to jest taka, że Holokaust był wówczas postrzegany jako zerwanie cywilizacyjne. Było to morderstwo jednej grupy europejskiej przez inne grupy europejskie i miało miejsce w Europie. Wiara w oświecenie i postęp europejski została zniszczona. W rezultacie Holokaust stał się prototypowym sposobem, w jaki myślimy o ludobójstwie. W ostatnich dziesięcioleciach uczeni europejskiego kolonializmu wskazali, że sceny o ekstremalnej przemocy, a nawet ludobójstwie, miały miejsce również w świecie kolonialnym. I to wywołało pytania, które wszyscy próbujemy wymyślić. Jednym z nich jest to, czy Holokaust stał się hegemoniczną narracją, która tłumaczy naszą świadomość masowego okrucieństwa opartego na rasie? Czy możemy lepiej zrozumieć holokaust i przemoc kolonialną, znajdując wspólne elementy? Jaki jest związek między antysemityzmem a rasizmem?
A rzecz, która komplikuje wszystkie te dyskusje, jest to, co się czuje o Izraelu. Sposób, w jaki czuje się, że Izrael naprawdę zapala ogień pod wszystkimi tymi debatami – gdzie Holokaust pasuje do współczesnej polityki izraelskiej i wojny w Gazie.
Napisałeś coś o wojnie w Gazie z tytułem „Zniszczenie ludobójstwa”. Jaki historyczny rezonans miał ten tytuł?
W świecie antysemityzmu „zniesławienie” odnosi się do wszystkich tych antysemickich tropów, za pomocą których Żydzi zostali oskarżeni o okropne rzeczy, niezależnie od tego, czy było to celowe i radosne rytualne zabijanie dzieci nieżydowskiW i ostatecznie starał się kontrolować świat.
W swoim artykule piszesz: „Oskarżenia o ludobójstwo przeciwko Izraelowi są różne” od innych takich zarzutów. Czy uważasz, że ładowanie Izraela ludobójstwem jest antysemickie?
Oskarżenie, że Izrael popełnia ludobójstwo, jest szczytem dość szerokiej góry. Od dziesięcioleci spotykaliśmy się z Izraelem. Ponownie, niektóre pytania: Czy powrót Żydów był niezbędny, właściwy i spóźniony po Holokaustu, czy Izrael jest kolejnym europejskim rasistowskim państwem kolonialnym, a nawet osadnikiem kolonialnym? Czy istnienie Izraela jako państwa osadniczego-kolonialnego wymagało usunięcia Arabów, którzy byli w Palestynie? A może Arabowie w Palestynie byli wykonywani wielokrotnie przez nieelastyczne, rozczarowane, żyjące i skorumpowane przywództwo?
Wyczuwam, co uważasz, biorąc pod uwagę te przymiotniki.
Cóż, spójrz, Palestyńczycy nie mieli najlepszych przywódców i można argumentować, że ci przywódcy poprowadzili Palestyńczyków bardzo tragiczną i bardzo ciemną aleją.
Po prostu wróć do mojego pytania: biorąc pod uwagę, że mówiłeś o „zniesławieniu ludobójstwa”, lobbuje to oskarżenie przeciwko Izraelowi dzisiaj antysemickie?
Myślę, że musimy na to patrzeć szeroko. Czy oskarżenie o ludobójstwo jest zgodne z jedną prawną definicją ludobójstwa, którą mamy? Czy te oskarżenia zostały wcześniej wysunięte i czy w przypadku Izraela jest coś szczególnego? Mianowicie, czy splatają w tropach antysemickich? Izrael walczy z wojną, która w pewnym sensie jest niespotykana. To wojna z wykopanym wrogiem, który stworzył fortyfikacje pod ziemią, ale także pod strukturami cywilnymi.
Izrael nie zaprzecza pomocy Gazie, ponieważ Hamas jest pod budynkami, prawda?
Blokada jest rodzajem innego problemu.
Jest to część przypadku, gdy ludzie dokonują tych zarzutów wobec Izraela.
Cóż, koncentrują się na wielu rzeczach, ale myślę, że warto stwierdzić, że oskarżenia o ludobójstwo przeciwko Izraelowi naprawdę sięgają dziewiętnastu sześćdziesiątych.
Myślę, że większość ludzi oskarżała dziś oskarżenie, albo nie żyła w latach sześćdziesiątych, albo nie była świadoma tych debat.
Niemniej jednak, w ONZ i po lewej stronie Zachodniej, nie mówiąc nic o świecie komunistycznym, ludzie powiedzieli te same argumenty, że Izrael popełnił ludobójstwo przeciwko Palestyńczykom, który rozpoczął się w 1948 r. I że ponieważ ten ludobójstwo trwało, Palestyńczycy mieli tylko jedną opcję, i to było opór. Problem polegał na tym, że Palestyńska Organizacja Wyzwolenia tak naprawdę nie oparła się. Wielokrotnie korzystał z operacji terrorystycznych przeciwko cywilom. OWP w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych oskarżył Izraelczyków o upuszczenie zabawek pułapek na palestyńskie obozy dla uchodźców i Libanie specjalnie w celu zabicia dzieci. To było nieprawdziwe. (Goda wyjaśnił później, że w latach siedemdziesiątych odnosi się do libańskiego komunikacji wojskowej. Nie ma dowodów na to, że Izrael używał zabawek uwięzionych w kolorze, chociaż przez dziesięciolecia libańskie dzieci były powszechne, że likwia są zabijane lub ranne przez amunicję izraelską, które ich zdaniem są zabawkami.)
