Pozycja Petera Mandelsona była całkowicie niezrównoważona, ale Sir Keir Starmer 24 godziny po tym, jak wszyscy inni zdali sobie sprawę z nieuniknionego.
W chaotycznym przejściu wywołało to niezwykły spektakl No10, mówiąc, że mieli pełne zaufanie do swojego mężczyzny w Waszyngtonie, ponieważ – i jest niesamowite, aby to pisać – no 10 było w pełni świadome, że rówieśnik miał dłuższy związek z skazanym pedofilem po punkcie, w którym był więzieniem w USA, i był zadowolony z tej sytuacji.
Niesamowity stan rzeczy.
Polityka najnowsza: Śledź aktualizacje na żywo
Właśnie dlatego problem stał się kwestią Starrosąd prawie tak samo jak Peter Mandelson’S.
Rzeczywiście, pojawiły się echa romansu Chrisa Pinchera, które doprowadziły do upadku Borisa Johnsona – przywódcy uparcie broniącego aktów, które zbuntowały większość partii, w tonie głuchy akt samookaleczenia.
I zbuntowani, byli.
Prawie cała Partia Pracy reagowała z przerażeniem na objawieniu, a tym bardziej na obronę.
Niecałe 24 godziny przed jego odejściem, Starmer mówił: „Ambasador wielokrotnie wyraził głęboki żal za związek z nim, ma na to prawo. Mam do niego zaufanie i odgrywa ważną rolę w związku z USA-USA”.
Słowa pewności – ale zrobione jeszcze raz bez dostępu do pełnych faktów.
Czytaj więcej:
Starmer worki Mandelson jako ambasador USA
Analiza: Mandelson nigdy nie jest daleki od skandalu
Niebezpiecznie, premier bronił również procesu weryfikacji, który w implikacji spowodowałby posiadanie faktów, które powinny rządzić Mandelsonem z tej pracy.
„Pełny odpowiedni proces nastąpił, gdy umówiono się na spotkanie” – powiedział.
Teraz linia od młodszego ministra Ministeru Spraw Zagranicznych jest taka, że Mandelson mu nie powiedział. Więc albo weryfikacja nie powiodła się, albo nie jest to dość dokładne.
Rozumiem, że nikt w rządzie nie wie, kiedy Mandelson widział Epsteina – brak pewności tego kluczowego faktu musiał wywołać dzwonki alarmowe.
W tej chwili No10 będzie myślał i mieli nadzieję, że w ciągu zaledwie sześciu dni do wizyty państwowej Donalda Trumpa, która miała być zorganizowana przez Mandelson, ludzie nie skupiają się zbytnio na tym pytaniu.
Biorąc jednak pod uwagę obecny wskaźnik jednej wielkiej bestii w rządzie, który jest zwolniony co tydzień, ostatecznie wyląduje u stóp Starmera.