Przypisujący ciśnieni wyjaśniają, dlaczego sprzeciwiają się demonstracjom poza hoteli azylowych | Wiadomości z Wielkiej Brytanii

„Było to dosłownie, zasługujesz na zgwałcenie, ty n-słownik”, mówi mi Ella Mitchell, stojąc w jej kuchni, „i nie mogę owinąć głowy”.

OSTRZEŻENIE: Ten artykuł zawiera treść, że niektórzy czytelnicy mogą uznać za niepokojące

25 -letnia Ella asystentka administracyjna w Leeds, opowiada swoje ostatnie doświadczenie podczas protestu w hotelu azylowym.

Nadużycie, które, jak mówi, miała od protestujących, wzywając hotel do zamknięcia, są szokujące.

„Groźby przemocy seksualnej, groźby gwałtu, rasowych obelg” – mówi, kręcąc głową.

„Myślę, że zawsze będę trochę wściekłość, gdy ludzie mówią, że robią to, aby zapewnić ludziom bezpieczeństwo ludzi”.

Od kilku tygodni Ella pomaga organizować kontr-protesty poza hotelem Britannia w Leeds.

W hotelu znajduje się 200 męskich osób ubiegających się o azyl i protesty rozpoczęły się na początku sierpnia, zorganizowane pod hasłem „Chroń nasze dzieci”.

„Żyjemy w czasach ogromnej mizoginii i przemocy wobec kobiet” – mówi Ella, ale „jedynymi przypadkami przemocy seksualnej wobec kobiet, na których im zależy, to te, których mogą użyć do dalszego programu, aby wzbudzić więcej nienawiści wokół osób ubiegających się o azyl”.

Umieściłem Elli, że niektórzy ludzie z protestów, którzy nie nazwaliby się rasistami lub skrajnie prawicowymi, jak twierdzą, że niektórzy z protestujących, ale są lokalni mieszkańcy, którzy czują się ignorowani przez rząd i źli na przybycia małej łodzi.

„Rozumiem-mówi Ella,„ że nie każda osoba jest doświadczonym skrajnie prawicowym organizatorem i nie chciałbym twierdzić, że jako taki.

„Jeśli jednak stajesz obok kogoś, kto jest Sieg Heil-ing (The Hitler Salute), na przykład lub obok kogoś, kto krzyczy rasistowskie znęcanie się, tydzień, tydzień, to myślę, że to zastanawia się nad tobą.

„Są źli na niewłaściwych ludzi”

Protesty i kontr-protesty poza hoteli azylowych trwały przez całe lato, wywołane początkowo przez tych, którzy rozpoczęli się poza hotelem Bell w Epping w Essex.

Przez tygodnie, Rozmawialiśmy z ludźmi po obu stronach i znalazły społeczności wyraźnie podzielone.

Czytaj więcej:
Poszukiwacze azylowe zmierzają twarzą w twarz z migrującymi krytykami hoteli
Protestujący o tym, dlaczego sprzeciwiają się hoteli azylowych
Kluczowe liczby napędzające debatę imigracyjną

„Nie powinniśmy tego robić, czy powinniśmy?” Mówi mi o przyurogach.

Jest piątek wieczorem i zszedliśmy, aby zobaczyć, jak Leeds protestuje dla siebie.

Liczby nie są ogromne – kilkadziesiąt po obu stronach, otoczonych przez policję – ale retoryka jest agresywna, a atmosfera gorączka. Obelgi są lobbowane przez ludzi po obu stronach.

„Nie powinniśmy mieć takiej nienawiści po tej stronie drogi” – mówi Sally Kincaid – „przeciwko ludziom mieszkającym po tej stronie drogi”.

Sally, emerytowana nauczycielka i doświadczony protestujący, pracuje ze społecznościami uchodźców od dziesięcioleci.

„Rozumiem, że ludzie są źli, ale są źli na niewłaściwych ludzi.

„Uchodźcy nie są winni za fakt, że są złe mieszkania lub przepełnione szkoły.

„Ludzie wciąż mówi się, że dostają wszystkie te rzeczy – nie są! Po prostu czekają i czekają, aż domowe biuro podejmie decyzję”.

Następnie Sally opowiada nam o Hosseinie, młodym uchodźce z Iranu, którego wspierała od 15 roku życia.

„Jest cudowny”, mówi Sally, „i wszyscy, którzy go poznali, kochają go na kawałki.

„Teraz ten bardzo powiedziałby, że jest złą osobą”.

Mówię Sally, że po naszych poprzednich rozmowach z protestującymi wiemy, że istnieje wiele obaw dotyczących bezpieczeństwa i wskaźników przestępstw związanych z migrantami.

„To mit, to mit”, mówi, wskazując na protestujących po drugiej stronie, „i jest wzbudzony, aby sytuacja była bardziej spolaryzowana niż już”.

„W pobliżu jest dużo rasizmu, a dzieci się boją”

Kilka dni później idziemy do domu Sally.

Mieliśmy nadzieję, że spotkamy jej przybranego syna Hosseina, który mieszkał z Sally i jej partnerem, Steve’em Johnstonem, przez pięć lat po tym, jak po raz pierwszy przybył do Wielkiej Brytanii z tyłu furgonetki zamrażarki.

Sally i Steve widzieli Hosseina na studiach, egzaminach na prawo jazdy, a po prawie dekadzie oczekiwania na obywatelstwo brytyjskie.

Ale Hossein tam nie ma, a kiedy pytam Sally, dlaczego wygląda naprawdę smutno.

„Wokół jest dużo rasizmu, a dzieci się boją” – wyjaśnia. „To jest jego tragedia”.

Opisuje swojego zastępczego syna jako kogoś, kto „był bardzo, bardzo otwarty przed kamerą kilka lat temu”, ale mówi, że „teraz się martwi”.

„Ilość nienawiści w mediach społecznościowych jest okropna wobec uchodźców, mimo że teraz ma status”.

Pytam Sally, czy uważa to za bolesne do przyznania.

„Tak”, mówi – usiedliśmy i obejrzeliśmy telewizor tamtej nocy, kiedy (Nigel) Farage mówił o deportowaniu afgańskich kobiet i po prostu pomyślałem, co się dzieje?

„Dlaczego weszliśmy w taką sytuację, w której ludzie, którzy desperacko chcą przyczynić się do społeczeństwa, boją się spotkać ludzi takich jak ty”.

„Nie sądzę, aby noszenie kołnierza dla psów zwalnia cię z nadużyć”

Jest piątek wieczorem i po raz kolejny wróciliśmy przed hotelem Britannia.

Protestujący i kontr -protestujący zajmują swoje stanowiska po obu stronach drogi, a intonowanie i wzywanie nazwy – wzmacniane na głośne haile i głośniki – zaczynają rzucać podwójną jezdni z obu stron.

Idziemy wzdłuż banku kontrprotesterów, widzę mężczyznę, nosząc kołnierz dla psów i krucyfiks i całkiem wyraźnie członek duchowieństwa, niosąc tacę domowych ciast.

On oferuje mi jeden i pytam, czy są po obu stronach protestu.

„Tak, zaoferowaliśmy im obu stronom i poczucie pokoju w trakcie rosnącego napięcia”.

Pytam go, co on ma na myśli poprzez „rosnące napięcie”.

„Cóż, byłem tu ostatnio trzy tygodnie temu i myślę, że werbalne znęcanie się, które otrzymałem dzisiaj”, mówi, wskazując na stronę protestacyjną, „jest więcej niż trzy tygodnie temu”.

„Tak więc w tym zakresie wydaje się, że napięcie wzrosło nieco wyżej” – dodaje.

Jak się okazuje, jest Arun Arora, biskup Kirkstall, najstarszy członek Kościoła Anglii w West Yorkshire.

Pytam go, czy uważa, że ​​to szokujące, że ktoś, kto, jak jego słowa, przyszedł w pokoju, powinien być celem słownego znęcania się podczas tych protestów.

„Nie sądzę, aby noszenie kołnierza dla psów zwalnia cię z nadużyć” – mówi biskup.

„Myślę, że częścią tego jest to, że stoicie obok tych, którzy są odczłowieczani, tych, którzy są degradowani, tych, którzy są uważani za najmniej, możesz spodziewać się podzielić się w tym samym leczeniu, które otrzymują”.

„Uprzejmie o tym nie wygrywa”

Skanuję tłum i widzę Ellę, eskortując grupy kontrprotestów z pobliskiego parkingu do punktu spotkań.

Mówi mi, że nikt tu nie chodzi sam, na wypadek, gdyby sprawy stało się gwałtowne.

Widzę też Steve’a, partnera Sally.

Podobnie jak Sally, od lat był zaangażowany w ruch protestacyjny i pytam go o język, który słyszym, że jest używany przez kontrakrotów, takich jak pieśni „nazistowskiej szumowiny” i „faszystowskiej szumowiny, poza naszymi ulicami”.

Czy uważa, że ​​ryzykuje, że napięta sytuacja jest jeszcze bardziej spolaryzowana?

„Są tam ludzie” – mówi, wskazując protestującym po drugiej stronie, „którzy są wyraźnie członkami faszystowskich organizacji”.

Przyznaje, że kiedy rzucę mu wyzwanie, że będą tacy, którzy nie będą, ale mówi: „Robiąc tego rodzaju pieśni, mamy nadzieję, że ci ludzie odejdą i pomyślą:„ Cóż, dlaczego nazywają nas nazistami? ”.

„Ludzie (wcześniej) powstrzymali powstanie faszyzmu, wzywając go do tego, co to jest.

„Ignorowanie tego lub uprzejme, nie wygrywa”.