Aaron Rodgers zmierza do Galerii Sław Pro Football.
To prawda, nawet jeśli New York Jets nie będą w stanie znaleźć wyjścia z spirali na początku sezonu, w wyniku której ich rekord spadł do 2-3 i ich trener Robert Saleh zostaje zwolniony we wtorek. Do licha, to prawda, jeśli nigdy nie zdobędzie kolejnej przepustki do New York Jets lub nawet jeśli w ogóle nigdy nie został New York Jets.
Jego 18 sezonów w Green Bay, uwieńczone czterema trofeami MVP, mistrzostwem Super Bowl i 475 przyłożeniami w sezonie zasadniczym, potwierdziło to dawno temu. On jest legendą.
A jednak legendy porównuje się do legend. Stopień wielkości ma znaczenie, a zmiana franczyzy Rodgersa pod koniec kariery również podlega ocenie, zwłaszcza w porównaniu z rówieśnikami Peytonem Manningiem i Tomem Bradym.
W 2023 roku 39-letni Rodgers opuścił Green Bay i udał się do Nowego Jorku w poszukiwaniu Super Bowl. Podążył śladami Manninga, który w 2012 r. przeniósł się z Indianapolis do Denver, dobiegając 36 lat, i Brady’ego, który w 2020 r. przeprowadził się z Nowej Anglii do Tampa Bay w wieku 42 lat.
Zarówno Manning, jak i Brady wygrywali Super Bowl, w innych sezonach grali w play-offach i ogólnie zmienili kierunek, jeśli nie trudną do zdefiniowania „kulturę” swoich nowych franczyz.
Skończyli mocno. Okazali się czymś więcej niż tylko swoimi oryginalnymi franczyzami.
Rodgers, cóż, ława przysięgłych pozostaje nierozstrzygnięta.
Premierowy wieczór i kontuzja kończąca sezon w zeszłym roku opóźniły wszystko. Teraz, po pięciu tygodniach sezonu, Jets wyglądają jak dawne Jets. Ich dwa zwycięstwa mają miejsce przeciwko kiepskim drużynom z Nowej Anglii i Tennessee. Wyglądali na apatycznych po porażce z Minnesotą – i starym QB San Darnold – w Londynie.
To pozostawiło Saliha bez pracy.
„To jeden z najbardziej utalentowanych zespołów, jakie kiedykolwiek utworzyły New York Jets” – dodał. powiedział właściciel zespołu Woody Johnson. Chciałem dać zespołowi najlepszą szansę na zwycięstwo w tym sezonie.
Ile to kosztuje Rodgersa? Ile nie? Jak bardzo można było oczekiwać, że się zmieni? W końcu to Jetty. Dysfunkcje, szczególnie w erze Johnsona, były powszechne.
Cóż, atak był kiepski – tylko dwa przyłożenia przy czterech stratach w ciągu ostatnich dwóch tygodni. Linia ataku miała problemy związane z twardym liczeniem Rodgersa — jego znaną broń — i zbyt często popełniał falstarty. A Rodgers radzi sobie… po prostu OK, jak na swoje standardy. Jego wskaźnik ukończenia zawodów w tym sezonie (61,0 procent) i wskaźnik przechwytów (2,2 procent) byłyby bliskie najgorszym w karierze.
Wiele napisano na temat decyzji Rodgersa o pominięciu obowiązkowego czerwcowego miniobozu i udaniu się do Egiptu, ponieważ uważał, że jest to wyjazd „z listy życzeń”. Jets ukarali go grzywną w wysokości 50 000 dolarów, na co Rodgers nie zgodził się. Być może część krytyki skierowanej pod adresem Rodgera była nieuzasadniona. Jak duże to naprawdę ma znaczenie?
Cóż, Manning i Brady by tego nie zrobili. Kiedy Manning przybył na swój pierwszy sezon w Denver, liga NFL znajdowała się w lokaucie pracowniczym. Pożyczył obiekt drużyny Colorado Rockies do ćwiczeń, a następnie samodzielnie organizował sesje treningowe dla zawodników. Tymczasem Brady przybył do Tampy w szczytowym momencie pandemii Covid-19. Zbierał graczy na boisku lokalnej szkoły średniej, aby pozyskać reprezentantów.
Nie jest to jedyny sposób, aby wyrobić sobie markę w nowym zespole, ale system, z którego korzysta Rodgers, jeszcze się nie sprawdził. Spędził środę bronił się w The Pat McAfee Show i oświadczył, że nie ma nic wspólnego ze zwolnieniem Saliha.
„Nie podoba mi się każde z tych oskarżeń, ponieważ są one w sposób oczywisty fałszywe” – powiedział Rodgers. „To interesujące, ile mocy ludzie myślą, że mam”.
Tutaj warto wierzyć Rodgersowi na słowo. Nic nie wskazuje na to, że spowodował zwolnienie głównego trenera. Jednak jego siła jest powodem, dla którego sprowadzili go Jets. Nie chodziło tylko o podanie podań czy prowadzenie ataku, ale o prowadzenie młodego zespołu i nauczenie organizacji, która nie wygrywała, jak to robić.
Większość narracji na temat ostatnich lat Rodgersa w Green Bay głosi, że organizacja go zawiodła, nie zapewniając ostatnich elementów potrzebnych do wygrania kolejnego Super Bowl. To może być prawda. Ale tutaj jesteśmy, w Nowym Jorku, i trawa może mieć inny kolor zieleni, ale z pewnością nie jest bardziej zielona.
Nowy Jork czeka ponowne uruchomienie. Nowy trener. Nowe podejście.
Przed nami jeszcze mnóstwo sezonu, a Aaron Rodgers pozostaje Aaronem Rodgersem, niezwykle utalentowanym graczem i sprawdzonym mistrzem.
Jeśli jednak chce udowodnić, że jego drugi występ można postrzegać w tej samej klasie co Manning czy Brady, to najwyższy czas zacząć działać.
Nie w grę wchodzi tu całe jego dziedzictwo, ale jego część z pewnością tak.
