PHOENIX — A’ja Wilson nigdy nie oglądał materiałów filmowych z dynastii Houston Comets. Życie po wygraniu kolejnych mistrzostw w 2022 i 2023 roku było, jej zdaniem, „doozem”.
Zamiast tego obejrzała film przedstawiający ją i własne mecze Las Vegas Aces. Materiał filmowy, o którym myślała przez cały sezon, to kompilacje wideo, które Hammon poinstruował personel, aby tworzył dla graczy. Przed pierwszym meczem finałów WNBA 2025 filmy przedstawiały graczy, którzy wygrywali w szkole średniej i na studiach i nadal chcą wygrywać.
Reklama
I tak też zrobili, przedzierając się przez Phoenix Mercury w czterech czystych meczach. The Zwycięstwo 97-86 zapewniło drużynie Aces trzeci tytuł w ciągu czterech lat.
Wilson nie obserwowała starej dynastii, ponieważ była zajęta budowaniem własnej.
Dzień przed szansą na klincz ani Wilson, ani Hammon nie wierzyli w to zbytnio. Wilson powiedział podczas czwartkowej strzelaniny, że mistrzostwa to „dobry krok w kierunku wprowadzenia nas w atmosferę dynastii”. Hammon zostawił to, „zdecydowanie są w trakcie rozmowy”.
Jeśli jednak Wilson zadeklaruje dynastię jako drużynę, która „dużo wygrywa”, podkreślając to w sposób dobitny, wówczas sprawiedliwie będzie ogłosić dynastię Asów. Już nie jest jak wtedy, gdy drużyna jako trzecia w historii ligi zdobyła mistrzostwo z rzędu.
Reklama
To jest tutaj. Na czele stoi Wilson, pierwszy czterokrotny MVP ligi, który wygrał wszystkie mecze w ciągu sześciu lat. Do swojej pękającej w szwach gablocie trofeów dodała drugiego MVP finałów, notując średnio 28,5 punktu, 11,8 zbiórek i 2 bloki na mecz. Hammon, Jackie Young i Chelsea Grey otoczyli ją przez to wszystko.
Tytuł, który ugruntował tę tezę, okazał się najtrudniejszy i nie dlatego, że przyszli z celem na plecach. Zastąpili wiele głównych części, odróżniając swój występ od czterech tytułów Minnesota Lynx w ciągu siedmiu lat. Grają w erze coraz bardziej powszechnych talentów i rosnącej parytetu, co stanowi skok w porównaniu z czterema tytułami z rzędu zdobytymi przez Houston Comets w początkowych sezonach ligi. Najbardziej trafny może być Detroit Shock, zwycięzca trzech turniejów w ciągu sześciu lat.
Asy zrobiły to z odcieniem zrozumiałej wątpliwości. Używali A okrężna ścieżka ostro kontrastująca z bardziej bezpośrednią trasą ich poprzednich drużyn tytułowych. Nawet okres posezonowy nie pozwolił na ich dominację, ponieważ pierwsze dwie rundy toczyły się na pełnym dystansie.
„Żartowaliśmy, mówiąc, że ten zespół lubi iść na całość” – powiedział Hammon. „To, że wybierasz dłuższą drogę, nie oznacza, że jest to zła droga”.
Reklama
„Wszyscy zostają na statku”
Hammon jest znany z tego, że jest opisowy i rozwlekły. Pytanie o wielkość Wilsona jest szansą na dodanie do jej arsenału kolejnych zwierzęcych metafor, a żarty zawsze ma na końcu języka.
Zatem atmosfera niepewności i śmiechu nie ustała, gdy po długim zastanowieniu odpowiedziała jednym słowem, na kim lub na czym się oparła, aby naprawić statek Asów w tym sezonie. „Jezu” – powiedziała. Nie ma nic więcej do dodania i wyjaśnienia. Przejdźmy do następnego pytania.
Kilka dni później, w rogu jasnego, rocznego obiektu treningowego Mercury, zbudowanego, aby nadążać za wyścigiem zbrojeń zapoczątkowanym przez jej franczyzę Aces, Hammon zanurkował głębiej. Oczywiście po żartach.
Reklama
„Do kogo jeszcze zadzwonisz? Nie do Pogromców Duchów” – zażartował Hammon.
Wiara jest częścią jej DNA, ponieważ dorastała, chodząc do kościoła w Południowej Dakocie, co dla wielu graczy w drużynie było cotygodniowym rytuałem. Mocno na tym polegała podczas, jak to określiła, swojego najtrudniejszego sezonu w roli głównego trenera.
To nie X i O sprawiały jej trudności. Były to aspekty mentalne, emocjonalne, wzmacniające i przywództwa. Bywały chwile, gdy Hammon miała wrażenie, że jej zespół potrzebował tylko uścisków, a ona je zapewniała. (Jej synowie, jak powiedziała, byli przy niej, kiedy potrzebowała przytulenia.) Hammon zaczęła opowiadać swoim graczom, jacy są wspaniali, pokazując im w kółko film jako przypomnienie.
„To było dużo” – powiedział Hammon. „To wykraczało poza coaching. To była próba wyrycia tożsamości zespołu, który borykał się z problemami”.
Reklama
W czerwcu Asy przegrały pięć z sześciu, co według Hammona było „ograniczone”. Indiana, a potem decydujące, 53-punktowe uderzenie Minnesoty. Po raz pierwszy pod przewodnictwem Hammona spadli poniżej 0,500 na przełomie sezonu, kiedy wyścig play-off zaczął się umacniać. W tym roku mieli „wiele żenujących momentów” – powiedział Hammon rano w dniu półfinału WNBA.
Z zewnątrz Asy spadły i odpadły. Stabilność pracy Hammona wydawała się krucha. Wilson, siedzący poza rozmową o MVP, stawał w obliczu ciągłych pytań o to, co jest nie tak i jak to naprawić.
Hammon nawiązał do jej wiary i podzielił się nią, posługując się analogią. Tak, w pewnym sensie obejmowało to także zwierzęta.
„Kiedy było ciężko, nie wyglądało to dobrze. (Powiedziałem im), wszyscy zostają na statku” – powiedział Hammon. „Nikt nie może wyskoczyć za burtę. Wszyscy zostają na statku, a my po prostu kierujemy tę sprawę we właściwym kierunku. I wierzcie mi, lepiej być Arką Noego niż Titanikiem. „
Reklama
Wielka trójka: Wilson, Young i Gray stała na dziobie. Swoje poprzednie tytuły zdobyli dzięki trzonowi, w którym znajdował się Kelsey Plum, jeden z trzech kolejnych wyborów nr 1 drużyny Aces wraz z Wilsonem i Youngiem. Teraz byli trzej z sześciu powracających zawodników w obliczu największej zmiany, jakiej kiedykolwiek doświadczyli za kadencji Hammona.
Chelsea Gray, A’ja Wilson i Jackie Young znajdują się w centrum mistrzowskich drużyn Aces. (Zdjęcie: Ian Maule/Getty Images)
(Ian Maule za pośrednictwem Getty Images)
Rozwiązania dotyczące składowania
Żaden mistrz nie jest nigdy zbudowany na jednym rozwiązaniu. Hammona co skłoniło ich do skupienia się na planie gry, zanim trenerzy o nim wspomnieli. Nigdy nie zamierzała robić tego na dłuższą metę, ale to działało. Gracze opracowali tabele odpowiedzialności i trzymali przy nich swoich kolegów z drużyny przez cały mecz i po jego zakończeniu, od szczytu raportu skautowego w Wilsonie po debiutantkę Aaliyah Nye.
Reklama
The dla NaLyssy Smith 30 czerwca, umieszczając byłego gracza na loterii w wyjściowym składzie w miejsce ich dwukrotnego środkowego mistrza Kiah Stokes. Stokes grał oszczędnie w play-offach, głównie grając na trybunach defensywnych w późnych meczach, które dwukrotnie wzięły górę w finale.
Miesiąc później Jewell Loyd, dwukrotny mistrz drużyny rozgrywającej Seattle Storm, poprosił o przeniesienie na ławkę rezerwowych. Loyda, który wysłał Pluma do Los Angeles, został wczesnym szóstym zawodnikiem rezerwowym byłego rezerwowego głębokiej ławki Kierstana Bella.
W miejscu pracy, które może być pełne przejęć ego, Hammon tego nie doświadczył.
„Pod względem mentalnym ławki mam jedną z najzdrowszych” – powiedział Hammon. „Wiesz, jak ogromne to jest w takich sytuacjach? Ponieważ kiedy nadejdą naprawdę trudne czasy, te małe pęknięcia mogą stać się dziurami w fundamencie. Po prostu czegoś takiego nie mieliśmy i myślę, że to w dużej mierze ma związek z charakterem i typem ludzi, którymi są.”
Reklama
Pod koniec wydłużonego sezonu obejmującego 44 mecze wszyscy znaleźli swoje miejsce w okolicach najlepszych w lidze 23,4 punktów na mecz Wilsona, rozszerzonej roli Younga na pozycji obrońcy i niezmiennie przykuwających wzrok asyst Graya. Zespół Aces rozpoczął passę 16 zwycięstw i zakończył sezon zasadniczy na drugim miejscu. Przed sezonem posezonowym napastnik Megan Gustafson powrócił po kontuzji nogi odniesionej na obozie przygotowawczym, a napastnik Cheyenne Parker-Tyus .
„Największym wyzwaniem była możliwość dostosowania się do tego, jak wyglądają dla nas nowe twarze, przystosowanie się do potrzeb naszych zawodników i zapewnienie odpowiedniego dopasowania” – powiedziała Yahoo Sports asystentka trenera Charlene Thomas-Swinson.
Dla nowego składu nie była to tylko wspinaczka pod górę. To był strzał w dziesiątkę sztabu trenerskiego. Natalie Nakase (Golden State) i Tyler Marsh (Chicago) objęły stanowiska głównych trenerów poza sezonem, dzieląc kadrę trenerską, która zdobywała tytuły jeden po drugim.
Główna trenerka Becky Hammon musiała w tym roku zreorganizować swój sztab. Są na tej samej stronie, zarówno w koszykówce, jak i podczas meczów. (Zdjęcie: Ian Maule/Getty Images)
(Ian Maule za pośrednictwem Getty Images)
Hammon zatrudnił Ty Ellisa i Larry’ego Lewisa do uzupełnienia personelu. Żadna z nich nie wniosła doświadczenia ze strony kobiet. Chociaż nie stanowiło to problemu, było to wyzwanie. Hammon pozostał w nich wcześnie, aby poznać ligę od podszewki.
Reklama
„Musisz znać tych graczy, nazwiska, tendencje” – powiedział Hammon. „Zacznij oglądać gry tak szybko, jak je zatrudniłem, a także zacznij się uczyć”.
Harmonogram pomógł. Hammon i Thomas-Swinson inwestowali w nich od chwili ich zatrudnienia w lutym. Thomas-Swinson omówił z nimi, co Hammon lubi, a czego nie, jeśli chodzi o tworzenie raportów zwiadowczych, i przygotował je, podając informacje o powracających graczach. Najważniejszą rzeczą, do której musieli się przyzwyczaić, było to, jak bezinteresowny był Hammon jako trener, który „nigdy nie chce odrywać nóg” od swoich asystentów i zawodników.
„Ona nie jest mikromenedżerem” – powiedział Thomas-Swinson Yahoo Sports. „Wiele asystentek jest przyzwyczajonych do tego, że kieruje się ich konkretnymi czynnościami. Ona oczekuje, że znasz się na swoim rzemiośle. „
Kiedy pozostali ostatni, wszyscy o tym wiedzieli i żyli zgodnie z tym.
Reklama
Układanie dynastii w szeregu
Encyklopedyczne listy mistrzów nie zawierają kontekstu. Za kilka lat zobaczymy jedynie „Asy Las Vegas” napisane obok lat 2022, 2023 i 2025. Jednak to, w jaki sposób do tego dotarli, ma większe znaczenie w sporze o to, jakie miejsce zajmują w rankingach dynastii.
Jedyną drużyną, która zdobyła więcej tytułów z rzędu, jest nieistniejąca już drużyna Comets, złoty standard dynastii WNBA, która zdobyła pierwsze cztery tytuły w lidze. Dla Thomasa-Swinsona są legendarni.
„Rzeczywistość, w której możemy sprostać tym wyzwaniom, to ogromna poprzeczka, ale wspaniale jest ją osiągnąć i do niej dążyć” – powiedział Thomas-Swinson.
Hammon stał po przeciwnej stronie tej dynastii. Jej drużyny Liberty przegrały z Comets w trzech z czterech. Jednak trudno to porównać, gdy cała struktura ligi jest inna, powiedziała.
Reklama
„Liga jest po prostu o wiele lepsza” – stwierdziła. „Istnieje taka równość.… Każdy zespół ma w zasadzie wielką trójkę lub czwórkę.… Nikt w tamtych czasach nie miał tak wielkiej trójki ani wielkiej czwórki”.
Czy to sprawia, że sukces Aces jest bardziej imponujący? Że mimo wyrównanej ligi i własnych strat nadal mogą wygrywać? Że znaleźli różne sposoby na przynoszenie do domu trofeów?
Trudno powiedzieć, kiedy ktoś w nim wystąpi, a Asów wciąż jest bardzo dużo. Wilson i Hammon z pewnością nie będą już dawać zespołom powodu do wybierania asów, ulubionej rozrywki tej dekady. To historia rewizjonizmu, ale mogliby wygrać cztery mecze z rzędu, gdyby nie przeszkadzał im nieznośny New York Liberty, zbudowany tak, aby zepchnąć ich ze szczytu.
Reklama
Podczas mistrzostw Aces w 2023 roku Wilson wykorzystał trzykrotną MVP drużyny Comets, Sheryl Swoopes. Powiedziała, że w tym czasie komety rozbiły szklany sufit.
„Teraz nasza kolej, aby rozbić ten szklany sufit” – powiedział Wilson, który w zeszłym miesiącu wyprzedził Swoopesa w nagrodach MVP.
Prawdopodobnie dlatego ogłoszenie własnej dynastii nie jest w tym tygodniu tematem przewodnim. 29-latek ma jeszcze więcej szans na grę, mimo że zbliża się do najdzikszego okna wolnej agencji w historii ligi.
„Oczywiście, że chcesz wygrać więcej, aby naprawdę umocnić swoją pozycję” – powiedział Wilson. „Ale myślę, że jest to coś, czego nigdy nam nie odbierzecie”.
