Agnes Wanjiru: Siostrzenica Kenijki „zamordowana przez brytyjskiego żołnierza” przybywa do Wielkiej Brytanii, by szukać sprawiedliwości | Wiadomości ze świata

Esther Njoki miała zaledwie osiem lat, gdy w 2012 roku zamordowano jej ciotkę Agnes Wanjiru.

Patrzyła, jak jej matka Rose gorączkowo szuka siostry Agnieszka przez 61 dni, zanim ciało znaleziono w hotelowym szambie.

Dziecko Agnes, Stacey, miało zaledwie pięć miesięcy, gdy zamordowano jej matkę, a w ciągu trzynastu lat, jakie upłynęły od tego czasu, Rose wychowała Stacey jak własne dziecko.

Jej córka Esther wyrosła na rzeczniczkę rodziny, wzywającą rządy Kenii i Wielkiej Brytanii do wymierzenia sprawiedliwości.

Przez cały ten czas brytyjski żołnierz oskarżony o zamordowanie Agnes żył na wolności w Wielkiej Brytanii.

„Wiedziałam, że muszę wziąć na siebie tę odpowiedzialność, zwłaszcza ze względu na jej córkę. Zostawiono ją, gdy miała pięć miesięcy i kończy 14 lat, i zawsze jest mi jej szkoda, ponieważ świadomość tego, co stało się z jej mamą, i świadomość, że rząd o tym wiedział i nigdy nie podjął żadnych działań, bardzo dużo kosztuje” – mówi Esther pod drzewem, które wyznacza miejsce pochówku jej ciotki na cmentarzu w Nanyuki.

Esther ma teraz 21 lat, czyli tyle samo, co Agnes, gdy została zamordowana. Zamiast spędzać czas na uniwersytecie w Nairobi, przygotowuje się do ważnego spotkania w Londynie.

We wtorek Esther spotka się z sekretarzem obrony Johnem Healeyem i omówi na brytyjskiej ziemi sprawę morderstwa jej ciotki.

„Czuję się podekscytowana, ale jest mi też smutno, ponieważ w wieku 21 lat nie powinnam tego robić. Powinnam robić inne rzeczy i cieszyć się życiem, ale ponieważ rząd brytyjski i kenijski zawiodły, dlatego planuję to wszystko – wyjechać i lobbować na rzecz Agnes”.

Wreszcie kenijska prokuratura krajowa to zrobiła wydał nakaz aresztowania dla brytyjskiego żołnierza oskarżonego o zamordowanie Agnes.

Rząd Kenii wyraził zamiar zwrócenia się o jego ekstradycję, ale formalny proces jeszcze się nie rozpoczął.

„Chociaż zajęło im to dużo czasu i (robią to) ze względu na wywieraną na nich presję, myślę, że coś zostanie zrobione, ponieważ wydano nakaz aresztowania. Jednak znowu przed nami długa podróż. Ekstradycja może zająć nawet pięć lat” – mówi Esther.

„Chcemy, aby ten facet został tutaj ekstradowany, aby mógł być nauczką dla innych żołnierzy, którzy myślą, że mogą przyjechać do Kenii i robić wszystko, na co mają ochotę, bo mają władzę”.

W chwili śmierci Agnes pracowała jako fryzjerka i prostytutka.

W listopadzie 2022 r. Ministerstwo Obrony zakazało brytyjskim żołnierzom namawiania do seksu za granicą, ale wewnętrzne dochodzenie wykazało, że w Kenii liczba naruszeń zakazu była niewielka lub umiarkowana.

Maryanne Wangui, stara przyjaciółka Agnes i przywódczyni stowarzyszenia osób świadczących usługi seksualne w Nanyuki, twierdzi, że brytyjscy żołnierze nadal płacą za seks w mieście, ale znacznie dyskretniej.

„Korzystają z Airbnbs i mają swoich alfonsów, których wykorzystują do przyprowadzania prostytutek do swoich domów, robią tam swoje i tam im płacą. Nie jesteśmy chronieni, bo jeśli w Airbnb zginie dziewczyna – kto pokryje tę śmierć?” – pyta.

Ministerstwo Obrony powiedziało Sky News: „Nie ma absolutnie miejsca na wykorzystywanie i molestowanie seksualne ze strony żołnierzy armii brytyjskiej.

„To całkowicie kłóci się z tym, co znaczy być brytyjskim żołnierzem. Żeruje na bezbronnych i przynosi korzyści tym, którzy chcą czerpać korzyści z nadużyć i wyzysku”.

Ministerstwo Obrony przesłało również następujący komentarz w sprawie morderstwa Agnes Wanjiru: „Nasze myśli pozostają z rodziną Agnes Wanjiru i jesteśmy całkowicie zaangażowani w pomoc im w zapewnieniu sprawiedliwości.

„Rozumiemy, że kenijski dyrektor prokuratury zdecydował, że obywatel brytyjski powinien stanąć przed sądem w związku z morderstwem pani Wanjiru w 2012 roku. Sprawa jest przedmiotem toczącego się postępowania sądowego i na tym etapie nie będziemy komentować dalej”.

Rodzinne miasto Agnes, Nanyuki, jest główną bazą Jednostki Szkoleniowej Armii Brytyjskiej w Kenii (BATUK).

Miasteczko targowe zostało założone jako osada przygraniczna w latach dwudziestych XX wieku po masowym wypędzeniu Masajów z płaskowyżu Laikipia przez brytyjskie siły kolonialne.

Stało się preferowane przez emerytowanych żołnierzy brytyjskich, którzy chcieli zająć się rolnictwem, a sześćdziesiąt lat od uzyskania przez Kenię niepodległości miasto wciąż czuje się uwięzione w przeszłości.

W zeszłym roku dziesiątki Kenijczyków zarzucały naruszenia prawa przez BATUK w Laikipii i Samburu podczas przesłuchań publicznych.

Lokalni politycy, przywódcy religijni i starsi wiosek znaleźli się wśród osób z całego regionu, które podzieliły się swoimi skargami z BATUK i zażądały odszkodowania od rządu Wielkiej Brytanii.

Esther przedstawiła sprawę ciotki komisji w domu kultury w Nanyuki, a teraz przedstawi ją na brytyjskiej ziemi.

„Neokolonializm nadal panuje w Kenii. Nawet nasz rząd wiedział, co zrobili ci żołnierze, ale nigdy nie podjął działań, nie chroni swoich ofiar – własnych obywateli” – mówi nam Esther na kilka godzin przed lotem do Wielkiej Brytanii.

„Na pewno ci goście nadal nas kolonizują, bo po co tu trenują? Mają swoją własną ziemię”.