Kaillie Humphries jeździ na bobslejach od 23 lat, ale wyścigi zorganizowane w ostatni weekend były dla niej nowym doświadczeniem.
Humphries, trzykrotna złota medalistka olimpijska, wzięła udział w Pucharze Świata po raz pierwszy od czasu urodzenia pierwszego dziecka, syna Auldena, 14 czerwca.
Humphries i jej mąż Travis Armbruster otwarcie podzieliła się swoim całorocznym procesem zapłodnienia in vitroco obejmowało zażywanie przez Humphriesa leków podczas zawodów w sezonie 2022–2023.
„Cała ta podróż była najcięższą rzeczą, jaką zrobiłem w całym moim życiu, ale także najbardziej satysfakcjonującą i najszczęśliwszą, jaką kiedykolwiek byłem” – Humphries opublikowała ogłoszenie o swoich narodzinach. „Jestem tak zakochany i nie zmieniłbym ani jednej rzeczy”.
Po skorzystaniu z urlopu macierzyńskiego na sezon 2023–24 wróciła do Pucharu Świata, aby otworzyć sezon 2024–25 w Altenberg w Niemczech.
Humphries (39 l.) w sobotę zajęła siódme miejsce w monobobie i piąte w wyścigu dwóch kobiet (z inną mamą Jasmine Jones jako lekkoatletką) w niedzielę.
„To dobry punkt wyjścia” – powiedział Humphries, który wcześniej zdobył trzy tytuły mistrza świata na torze Altenberg, prawdopodobnie najtrudniejszym torze na świecie. „Cieszę się, że moja jazda jest normalna i jest na światowym poziomie, i że mogę z łatwością odzyskać siły i nadal osiągać dobre wyniki. Jest tam jazda na sankach, jest sprzęt, który mamy w zespole. … To tylko strona fizyczna, a powrót do domu po urodzeniu dziecka zajmie dwa lata.
To zaprowadzi Humphriesa aż do Igrzysk Cortina w Mediolanie w 2026 roku. Ma nadzieję wystartować na piątych igrzyskach olimpijskich, co pobije rekord bobsleistki.
Humphries użyła określenia „małe kroki”, aby opisać swój powrót do treningów po porodzie w ciągu ostatnich sześciu miesięcy.
Nazwała także tak szybki powrót do zawodów „trochę wymuszonym wczesnym startem”, ale niezbędnym, aby ubiegać się o powołanie do kadry olimpijskiej w 2026 roku.
Nie podnosiła żadnych ciężarów od ponad roku (oprócz pchania 300-funtowych sań po lodzie). Wchodząc do Altenbergu, nie wykonała żadnych wybuchowych sprintów dłuższych niż 10 metrów. Start bobslejowy może trwać około pięć razy dłużej.
„Trenowałam przez całą ciążę, ale robiłam to dla sprawności, ogólnego zdrowia oraz zdrowia dziecka i siebie” – powiedziała. „To nie był trening wydajnościowy”.
W sobotę Humphries był pierwszy w kolejności startu w pierwszym wyścigu sezonu. Mniej więcej w trzech czwartych pierwszego sprintu z pchnięciem poczuła, że ścięgno podkolanowe blokuje się.
„Bieganie to jedna z najtrudniejszych rzeczy do zrobienia (po porodzie) i jest istotną częścią naszego sportu, a ja czuję się jak mała żyrafa” – powiedziała.
Pomimo tego, że uzyskała 19. najszybszy czas startu, w sumie uzyskała siódmy najszybszy czas biegu spośród 23 kobiet. To dowód umiejętności prowadzenia pojazdu Humphriesa.
Podobnie w niedzielę Humphries i Jones zamienili 12. i 11. najszybszy start na szósty i trzeci najszybszy łączny czas przejazdu.
„Będę musiała po prostu świadomie naciskać tylko do pewnego procentu, może utrzymać go na poziomie 80, 85, albo jeśli będę się dobrze czuć, dać z siebie wszystko” – powiedziała. „Właśnie to zrobiliśmy w zeszłym tygodniu. Jeśli mamy się czegoś nauczyć na tym, że nie chcemy ciągnąć części ciała, będę musiał po prostu zmniejszyć wszystko na kilka tygodni, aż poczuję się dobrze, a potem dać z siebie wszystko. kolejny test i próba. Myślę, że to będzie dużo w tym sezonie. Nigdy nie byłam w takiej sytuacji, a nigdy nie wróciłam.
Humphries i Jones zajęli najwyższe miejsca z czterech amerykańskich dwuosobowych sanek, o jedno miejsce przed pięciokrotną medalistką olimpijską Elaną Meyers Taylor która wróciła w zeszłym sezonie po urodzeniu drugiego chłopca. Oczekuje się, że Stany Zjednoczone zakwalifikują się do igrzysk olimpijskich trzema saniami.
Aulden był jednym z widzów ostatniego przejazdu niedzielnego wyścigu.
„Moją ulubioną rzeczą jest jego uśmiech i jego oczy, są takie niebieskie” – powiedział Humphries przed sezonem Pucharu Świata. „Za każdym razem, gdy na niego patrzę, wiem, że jestem stronnicza, ale po prostu uważam, że to najsłodsze dziecko na świecie. Czuję się błogosławiona, że mogę być mamą, że przeszłam ciążę, że mógł bądź zdrowy, ja żebym był zdrowy.”
Cała rodzina planuje w tym sezonie wyjechać na tor Pucharu Świata.
„Travis na szczęście porzucił swoją karierę, swoje cele i marzenia, aby pozwolić mi podążać za swoimi, co jest super fajne i bardzo wspierające” – powiedział Humphries ze łzami w oczach. „To naprawdę wspaniale, ponieważ teraz mogę spełnić swoje marzenie, a Aulden może spędzić czas ze swoim tatą i w pewnym sensie możemy osiągnąć ten cel jako rodzina”.
Celem jest bez wątpienia Milan Cortina. To mogłyby być pełne koło dla Humphriesa. W 2006 roku pojechała na ostatnie igrzyska olimpijskie do Włoch w basenie bobslejowym dla lekkoatletów reprezentujących Kanadę. Brała nawet udział w ceremonii otwarcia.
Po rozpoczęciu zawodów z udziałem dwóch kobiet nie została wybrana na jedną z dwóch zawodniczek zespołu rywalizujących w pchaniu. Następnie Humphries zaczęła prowadzić samochód i złożyła swoje przyszłe olimpijskie przeznaczenie w swoje ręce.
Od tego czasu stała się jedyną bobsleistką, która zdobyła trzy złote medale olimpijskie i pobiła rekord medali mistrzostw świata (osiem w przypadku dwóch kobiet, dwa w monobobie).
Humphries i Armbruster, była amerykańska bobsleistka, pobrali się w 2019 r. Ona przyjęła obywatelstwo USA w 2021 r. Mają nadzieję powiększyć swoją rodzinę po Igrzyskach Olimpijskich w 2026 r. Humphries nie wykluczył dalszej rywalizacji.
Wpływ, jaki wywarła, jest już widoczny na Pucharze Świata. Czterech z pięciu pozostałych kierowców z Ameryki Północnej w Altenberg było kiedyś sportowcami pchającymi na sankach Humphriesa (Cynthia Appiah i Melissa Lotholz z Kanady; Sylvia Hoffman i Kaysha Love ze Stanów Zjednoczonych).
„Mam nadzieję, że dzięki przybyciu (Auldena) w ciągu najbliższych 15 miesięcy, łącznie z Igrzyskami w 2026 r., nauczy się, jak być pasjonatem czegoś, nauczy się poświęcenia i zaangażowania” – powiedział Humphries. „Żeby mógł zobaczyć innych ludzi, i nie tylko mnie, ale innych ludzi jeżdżących na bobslejach, którzy absolutnie kochają to, co robią i są zaangażowani, i że może poznać ludzi z całego świata i zobaczyć inne miejsca także na całym świecie.
„Nieczęsto zdarza się, że dostajesz przykłady z życia wzięte, jak pracujesz, starasz się i dajesz czemuś wszystko, co masz”.
Manteo Mitchell stara się o udział w Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 14 lat po tym, jak startował na Letnich Igrzyskach Olimpijskich.
