Zabawna rzecz wydarzyła się w drodze do ponadpartyjnego porozumienia w sprawie finansowania działań rządu USA i uniknięcia częściowego zawieszenia działalności w tym tygodniu.
Konserwatyści w Kongresie – zachęcani przez multimiliardera technologicznego Elona Muska – sprzeciwili się temu.
Podczas gdy Republikanie przegrupowali się w czwartkowe popołudnie, oferując nowy, odchudzony pakiet finansowania rządu, ten najnowszy dramat polityczny daje przedsmak chaosu i nieprzewidywalności, które mogą czekać pod zjednoczonymi rządami Republikanów w Waszyngtonie w przyszłym roku.
Człowiek znajdujący się w centrum dramatu tego tygodnia nie posiada żadnego oficjalnego stanowiska ani roli w rządzie. Elon Musk ma jednak setki miliardów dolarów, megafon w mediach społecznościowych i ucho nie tylko prezydenta Stanów Zjednoczonych, ale także szeregowych konserwatystów w Kongresie.
W środę rano potentat technologiczny zwrócił się do X, którą kupił za 44 miliardy dolarów dwa lata temu, aby zdyskredytować kompromis zawarty przez republikańskiego spikera Izby Reprezentantów Mike’a Johnsona z Demokratami w celu tymczasowego finansowania operacji rządu USA do połowy marca.
W miarę jak liczba jego postów na temat proponowanego porozumienia osiągnęła trzycyfrową wartość, czasami wzmacniając niezgodne z faktami zarzuty konserwatywnych komentatorów, sprzeciw wobec ustawodawstwa w Kongresie narastał.
A w środę wieczorem Donald Trump – być może czując, że musi stawić czoła narastającemu konserwatywnemu powstaniu – publicznie oświadczył, że on również jest przeciwny rządowej ustawie o finansowaniu.
Powiedział, że zawiera marnotrawstwo wydatków i priorytety Demokratów, żądając jednocześnie, aby Kongres podjął politycznie drażliwy krok w kierunku podniesienia – lub nawet zniesienia – prawnego pułapu nowo emitowanego amerykańskiego długu, który Stany Zjednoczone osiągną latem przyszłego roku.
Następnie poparcie dla ustawy o wydatkach tymczasowych spadło, co zmusiło Johnsona i jego zespół kierowniczy do poszukiwania alternatywnej ścieżki rozwoju. Kiedy to zrobili, Musk świętował, ogłaszając, że „głos ludu zatriumfował”.
Być może trafniejsze będzie stwierdzenie, że zatriumfował głos Muska.
W czwartek po południu Republikanie przedstawili nową propozycję, która zawiesiła limit zadłużenia na pierwsze dwa lata drugiej kadencji Trumpa, finansowała rząd do marca i obejmowała pomoc w przypadku klęsk żywiołowych oraz inne środki zawarte w pierwotnym pakiecie finansowania.
Jednak zaangażowanie Muska może nie spodobać się niektórym ustawodawcom. Demokraci w izbie żartowali na temat „Prezydenta Muska”, podczas gdy nawet kilku Republikanów publicznie narzekało.
„Kto?” Na pytanie o Muska odpowiedział republikanin z Pensylwanii Glenn Thompson. – Nie widzę go w izbie.
Musk mógł być inicjatorem, ale ostatni kryzys finansowania Kongresu ujawnia, co było – i prawdopodobnie nadal będzie – ciągłym wyzwaniem dla wąskiej większości republikanów w Izbie Reprezentantów.
Od dwóch lat Republikanie w izbie zmagają się z utrzymaniem jednolitego frontu wśród partii, którą przynajmniej częściowo zamieszkują politycy żywiący czynną pogardę dla rządu, w kierowaniu którym pomagają.
Podziały wewnętrzne opóźniły wybór Kevina McCarthy’ego na spikera Izby Reprezentantów w styczniu 2022 r. i doprowadziły do jego usunięcia – pierwszego w historii Ameryki – w roku następnym. Johnson ostatecznie go zastąpił, ale dopiero po tygodniach zawieszenia bez przywódcy.
Część Republikanów miała nadzieję, że po wyborze Trumpa członkowie ich większości, która stanie się jeszcze szczuplejsza po zaprzysiężeniu nowego Kongresu w przyszłym miesiącu, będą bardziej skłonni maszerować ramię w ramię, aby poprzeć program nowego prezydenta. A niektórzy tak.
„Myślę, że prezydent Trump w zasadzie przedstawił plan, więc nie wiem, czego dotyczą dyskusje” – powiedziała reporterom kongresmenka z Florydy Anna Paulina Luna po wewnętrznych spotkaniach Republikanów w czwartkowe popołudnie.
Ten tydzień pokazał jednak, że prezydent-elekt nie zawsze może zapewnić legislaturze jasny i spójny kierunek, jakiego wymaga.
Na przykład jego naleganie na podniesienie limitu zadłużenia zaskoczyło wielu członków jego partii. A wpływy zewnętrzne, na przykład Muska i innych, mogą wprowadzić do procesu dodatkową niestabilność.
Jeśli Republikanom nie uda się osiągnąć niemal jednomyślności w Izbie Reprezentantów, będą musieli znaleźć sposób na pozyskanie Demokratów, jeśli chcą osiągnąć jakikolwiek sukces legislacyjny. Ten tydzień pokazał (po raz kolejny), że niezbędny rodzaj kompromisów politycznych może spowodować większą liczbę dezercji Republikanów.
Partia Trumpa stanie przed wyzwaniem skutecznego samodzielnego rządzenia, ale może też nie być w stanie tolerować rządzenia z pomocą Demokratów.
Jeśli w izbie nie będzie równowagi politycznej, zagrozi to bardziej ambitnym priorytetom legislacyjnym Trumpa, zanim w ogóle obejmie on urząd.
Republikanie być może znaleźli sposób na uniknięcie długotrwałego zawieszenia działalności rządu poprzez tymczasową uchwałę budżetową i uchylenie limitu zadłużenia, co pod naciskiem Trumpa mogłoby pozyskać większość ich partii.
Jednak w przypadku Johnsona szkody mogły już zostać wyrządzone. Jego władza nad Republikanami w Izbie Reprezentantów została podcięta – najpierw przez Muska, a następnie przez Trumpa – zaledwie kilka tygodni przed jego ponownym wyborem na przewodniczącego Izby.
Już jeden republikanin, Thomas Massie z Kentucky, powiedział, że nie poprze reelekcji Johnsona. Inni, w tym członkowie zespołu kierowniczego Johnsona, nie byli zaangażowani. Marjorie Taylor Greene, podżegająca kongresmenka z Gruzji, która w maju bezskutecznie nalegała na usunięcie Johnsona, zasugerowała, aby Musk został mówcą.
Tymczasem Trump – jedyny człowiek, który może rzucić Johnsonowi ratunek – był dwuznaczny, mówiąc Fox News, że Johnson „z łatwością” może pozostać mówcą, jeśli „będzie działał zdecydowanie i twardo”.
Zdecydowanie jednak może nie wystarczyć, gdy dla mówiącego każdy kierunek wydaje się prowadzić w ślepy zaułek.
