Co zrobić, gdy Sąd Najwyższy się myli

W lutym 1983 r. Prawnicy American Civil Liberties Union w Gruzji stanęli w obliczu dylematu. Po latach patrzenia wierzyli, że znaleźli idealnego powoda, aby zakwestionować prawo stanowe przeciwko „przestępstwu sodomii”, które przyniosło wyrok od jednego do dwudziestu lat. Był Michaelem Hardwick, dwudziestu ośmioletnim barmanem, który został aresztowany po policji, śledząc stary bilet na picie publicznie, wszedł do jego domu i znalazł go seksu oralnego z innym mężczyzną. Nikt zaangażowany nie był małoletnim ani pracownikiem seksualnym lub bojącym się, że zostanie wyprzedzony – Hardwick był otwarcie gejem. I natychmiast zadał oficerowi pytanie, które może mieć wielu przysięgłych: „Co robisz w mojej sypialni?” Prawnik ACLU powiedział później, że był to „najlepszy wzór faktów, jaki prawdopodobnie kiedykolwiek dostaniemy w sprawie prawa sodomii”. Ale być może z tego właśnie powodu prokurator okręgowy hrabstwa Fulton utknął w momencie, gdy doprowadził go do procesu. Tak więc ACLU pozwała o wymuszenie tego problemu: było to lata osiemdziesiąte, półtorej dekady po Stonewall; Prawo Gruzji było archaiczne i okrutne. To był przeszłość.

Jednak gdy sprawa, Bowers przeciwko Hardwick, pojawiła się przed Sądem Najwyższym, w 1986 r. Większość 5–4 utrzymała prawo – głęboki szok dla wielu ludzi w społeczności gejowskiej. Jak pisze Martin Padgett w nowej książce „The Many Passion of Michael Hardwicka”, niektóre czynniki przyczyniające się do porażki były specyficzne dla tego okresu, w tym rozszerzenie reanizmu, strach przed AIDSoraz osobisty pique sędziego Lewisa Powella, który później powiedział, że uznał cały biznes „frywolny”. Ale jego lekcje mogą być również przydatne w tych niepewnych dniach, z naszym własnym sądem niecivilowym.

Prezydent Donald Trump próbuje splądrować Konstytucję, a konserwatywna większość Sądu Najwyższego zbyt często wydaje się albo samozadowolenia, albo po prostu zagubiona. Ciosy nadchodzą co tydzień, nawet codziennie, z nagłówkami, powiedzmy, sądowi zezwalającym na deportację, bez odpowiedniego procesu, Sudanie Południowym migrantów bez związku z tym krajem. Sąd pozwolił Trumpowi rozpocząć demontaż Departamentu Edukacji i wydał orzeczenia ograniczające prawa trans. Co najważniejsze, w Trump v. Casadecyzją, której zadeklarowanym celem było powstrzymanie sędziów niższego na boisku przed wydaniem w całym kraju lub „uniwersalnym” nakazami-w sobie w sobie wystarczająco rozsądnym posunięciem, ponieważ takie nakazy były niewłaściwie wykorzystywane w parysiach-konserwatywni sędziowie działali tak, jakby istniały pewna tajemnica konstytucyjna dotycząca obywatelstwa dzieci urodzonych w Stanach Zjednoczonych. Nie ma, pod prostym językiem czternastej poprawki. „Wstydowo”, jak sprawiedliwość Sonia Sotomayor uczyniła to w gwałtownym sprzeciwu, większość wydawała się zbyt nieśmiała, by to powiedzieć.

Były zwycięstwa; W sprawie znanej obecnie jako Wmm przeciwko Trumpowi, sąd, orzekł po północy, tymczasowo zablokował pewne deportacje. Ale przed nami trudniejsze walki, z udziałem uniwersytetów, kancelarii prawnych, miast i, co najważniejsze, zdolność Trumpa do stwierdzenia, że Stany Zjednoczone są inwazją przez siły zagraniczne, co dałoby mu pewne uprawnienia wojenne. Prawdopodobnie będzie więcej strat.

Jedną z lekcji Bowers jest jednak to, że to, co wydaje się koniec, może być początkiem. „Let the Record Show” Sarah Schulman z 2021 r., A HISTORIA nawalać Koalicja opisuje, w jaki sposób przejście na protest Bowers był często pierwszym krokiem na drodze do aktywizmu. Ulice nie były jedynym miejscem; Zwolennicy prowadzili również równoległe kampanie w karcie do głosowania oraz w sądach stanowych i ustawodawczych. Sąd ostatecznie uchylił Bowersa w 2003 r. W Lawrence przeciwko Teksasowi, ale Sąd Najwyższy Gruzji wyrzucił prawo stanowe pięć lat wcześniej. Pozwy sądowe muszą nadchodzić.

Pytanie z okazji urodzeń-twórczości z pewnością wkrótce wróci do sądu. Zostało to spowodowane przez 20 stycznia nakaz wykonawczy Trumpa o rozpoczęcie odmowy obywatelstwa dzieciom urodzonym matkom, które nie mają albo statusu prawnego lub statusu, który jest zgodny z prawem, ale tymczasowym oraz dla ojców, którzy nie są obywatelami, ani posiadaczami zielonych karty. Sędziowie o niższym kraju szybko zablokowali ten szalenie nielegalny porządek, wydając powszechne nakazy. . Casa Decyzja, napisana przez Amy Coney Barrett, wyjęła to szczególne narzędzie prawne z ich rąk, mówiąc, że sędziowie ci mogą dać „całkowitą ulgę” (termin prawny za naprawę krzywdy) tylko stronom przed nimi i nikomu. Niektórzy obserwatorzy obawiali się, że tylko dzieci z gotowym prawnikiem będą mogły zabezpieczyć swoje obywatelstwo. Na szczęście to zmartwienie zmniejszyło się.

Po pierwsze, opcja pozostała w tym, co Sotomayor nazwał „gruzem” Casa jest kombinezonem zbiorowym, który wezwała rodziców dotkniętych dzieci „do szybkiego złożenia”. Takie garnitury, w których niewielka liczba powodów jest uznawana za przedstawicieli większej grupy, mają dłuższe i znacznie zdrowe osiągnięcia niż uniwersalne nakazy, które stały się powszechne dopiero w ostatnich latach. Na przykład Brown przeciwko Board of Education był pozwem zbiorowym. (Sprawiedliwość Thurgood Marshall, który argumentował Browna jako młodego prawnika, niezadowolony w Bowers.)

Porada Sotomayora została zwrócona: 10 lipca sędzia federalny w New Hampshire tymczasowo certyfikował klasę wszystkich dzieci, których celem jest rozkaz Trumpa urodzonego 20 lutego, kiedy pierwotnie wejdzie w życie, i nakazał jej egzekwowanie wobec któregokolwiek z nich. Niemowlęta klasowe są znane w dokumentach sądowych jako Matthew, urodzony na Florydzie w marcu, i Sarah, urodzona w Utah w kwietniu. ACLU i inni przynieśli również pozew zbiorowy w imieniu wszystkich zatrzymanych w Aligatorze Alcatraz-faktyczną nazwę znanego obiektu migrantów na Florydzie-na podstawie, że nie mają dostępu do prawników.

Ponadto powód w Casa uwzględniono dwudziestokrotnie stanów, a sama Barrett była frustrująco zbliżona do przyznania całkowitej ulgi ich Wymagałoby czegoś takiego jak powszechny nakaz. Alternatywą może być oszałamiająca sytuacja, w której ludzie stracili lub zdobyli obywatelstwo, gdy przekraczali linie państwowe. Ale Barrett zostawił to wezwanie do sądów niższej instancji. Rzeczywiście, w ostatnią środę, w sprawie wniesionej przez Waszyngton, Arizona, Illinois i Oregon, Sąd Apelacyjny dla dziewiątego obwodu zablokował postanowienie w całym kraju – przynajmniej na razie – w przeciwnym razie państwa byłyby w „niemożliwym” stanowisku.

Konserwatywna większość Trybunału wydaje się czasem niewygodna ze stanowiskiem, w jakim Trump go włożył. W dużej mierze wyraził ten niepokój, będąc unikaniem – skupiając się na dodatkowych problemach technicznych, wysyłając pytania z powrotem do sądów niższej instancji lub odkładając decyzje do innego dnia. Ale sędziowie nie mogą zwlekać na zawsze, chyba że są gotowi na kryzys konstytucyjny. Niebezpieczeństwo jest to, że niektóre z nich mogą być. ♦