Włoska aktorka Claudia Cardinale zmarła w wieku 87 lat po błyszczącej dziesięcioleciowej karierze filmowej zarówno w Hollywood, jak i Europie.
Jej najbardziej kochane role w języku angielskim to prostytutka, która stała się ranczerem w Spaghetti Western w 1968 roku Dawno na Zachodzie, a także pijana księżniczka, która jest właścicielem największego diamentu na świecie w komedii Pink Panther z 1963 roku.
Tymczasem w Włochy Była znana z świetlistych występów w takich filmach, jak dramat okresu Luchino Visconti The Leopard – główny wpływ na ojca chrzestnego – a także na Federico Fellini Classic 8½.
Szczytem jej sławy było lata 60. XX wieku, kiedy kino francuskie i włoskie eksplodowały olśniewająco na całym świecie, a ona działała z wiodącymi ludźmi takimi jak Henry Fonda, Marcello Mastroianni, Alain Delon, Burt Lancaster i Sean Connery.
Cardinale zmarła wraz ze swoimi dziećmi obecnymi we wtorek we francuskiej gminie Nemours niedaleko Paryża, powiedział jej agent Laurent Savry.
„Zostawia nam spuściznę wolnej i inspirowanej kobiety zarówno jako kobieta, jak i jako artystka” – powiedział Savry w wiadomości ogłaszającej jej odejście.
Włoska aktorka Claudia Cardinale zmarła w wieku 87
W języku angielskim jej najlepiej kochane role obejmują reformowaną prostytutkę Jill w Spaghetti Western w 1968 roku
Urodzona w rodzinie sycylijskiej we francuskiej Tunezji w 1938 r., Mówiła, ledwie Włoch, kiedy wygrała konkurs w 1955 roku, aby zostać nazwaną „najpiękniejszą włoską kobietą w Tunisie” i uczestniczyła w Festiwalu Filmowym w Wenecji jako jej nagroda.
Nosiła bikini na Lido i pozostawiła producenci zachwycone, ale w tym momencie filmy nie miały dla niej pokusy i odrzuciła ich profesjonalne postępy.
„Byłem bardzo młody, zacięty, skromny, prawie dziki. I bez najmniejszego chęci wystawiania się na zestawach filmowych – powiedziała Świat w 2017 roku.
Cardinale chciała zostać nauczycielką, ale w wieku 19 lat została zgwałcona przez Francuza i była w ciąży ze swoim synem Patrickiem, więc podpisała kontrakt z włoskim producentem Franco Cristaldi i weszła w Rzym, aby zarobić wystarczająco dużo pieniędzy, aby wesprzeć syna.
„To dla niego zrobiłem. Dla Patricka to dziecko, które chciałem zachować pomimo okoliczności i ogromny skandal, który może spowodować narodziny poza ślubem-przypomniała sobie dekady później.
Urodziła w tajemnicy i za radą Cristaldiego udawała przez całe wczesne dzieciństwo, że Patrick był jej bratem, ukrywając prawdę nawet przed jej synem.
„Filmowałem w ciąży, ale nikt nie zauważył, ponieważ w tym czasie pas sukien był tuż pod popiersie” – wyjaśniła.
Cardinale zadebiutowała już w niewielkiej roli w filmie Goha z 1958 roku prowadzonej przez Omara Sharifa, i w tym samym roku w Rzymie weszła do włoskiego przemysłu filmowego z kolejną drobną rolą w klasycznej komedii Caper Big Deal na Madonna Street.
Jest przedstawiona na zdjęciu na francuskiego serca Alaina Delona w szerokim dramacie z okresu Luchino Visconti w 1963 roku, który miał główny wpływ na ojca chrzestnego
Jej główne role to wygnana księżniczka, która jest właścicielem największego na świecie diamentu w komedii Pink Panther z 1963 roku z Davidem Nivenem (po lewej)
Cardinale jest na zdjęciu na festiwalu filmowym w Cannes w 1963 roku, gdzie zaprezentowała film Federico Fellini 8½, jedną z jej wielu współpracy z Marcello Mastroianni
Filmowała dobrze w ostatnim trymestrze ciąży, a następnie – przygnębiona do samobójstwa – poprosiła producenta, aby wypuścił ją z umowy, po czym zorganizował dyskretnie Patrick w Londynie.
Cardinale zakończył się w 18-letnim kontrakcie z Cristaldi i ostatecznie romantycznie z nim zaangażował się, choć to, czy legalnie małżeńskie jest kwestionowane.
Wróciła do kina włoskiego i energicznie pracowała, aby zarobić pieniądze dla swojego dziecka, ustalając się jako jedna z femme Femme Femme Femme Femme.
W dramacie Il Bell’antonio w 1960 r. Była tak urzekająca, że jej gwiazda Marcello Mastroianni zakochała się w niej w prawdziwym życiu, tylko po to, by go odrzucić, odrzucając go jako rodzaju aktora, który zawsze był obalany jego wiodącymi kobietami.
Również w 1960 r. Wystąpiła w dramacie społecznym Luchino Vischonti Rocco i jego braci, oznaczając pierwszą współpracę z reżyserem i Alainem Delonem.
W 1961 roku w końcu osiągnęła uznanie nie tylko jako gwiazda bona fide, ale także dobrze znana poważna aktorka, dzięki filmowi Valerio Zurlini z walizką.
Cardinale poprowadziła ten film jako młody piosenkarka nocnego klubu, która została matką jako nastolatka, postać wystarczająco blisko jej faktycznego życia, że wniosła uderzającą autentyczność tej roli – ale potrzebowała także miesięcy przed nakręceniem się, aby utrzymać się na presji mentalnej odtwarzania problemów, które tak boleśnie odzwierciedlały jej.
Wkakowana z pochwałami krytyków weszła w okres sławy, który obejmował kino nie tylko Europy Zachodniej, ale także Stanów Zjednoczonych i Związku Radzieckiego.
W 1963 roku wystąpiła w przełomowym dramacie historycznym Vischonti The Leopard, o wstrząsach na Sycylii wśród zjednoczenia Włoch w latach 60. XX wieku.
Jest przedstawiona w 1965 roku podczas szczytu swojej kariery, wśród dekady, kiedy kino francuskie i włoskie eksplodowały olśniewająco na całym świecie
Chociaż była sycylijką przez pochodzenie etniczne, jej wychowanie w Tunezji oznaczało, że dorastała, mówiąc po francusku i arabskim i musiała zostać nazwana jej wczesnymi włoskimi filmami; Na zdjęciu 1966
Cardinale wystąpił jako piękna arystokrata Angelica, która zaręczyła się z Tancredi Alain Delon, kółka z wystarczającą bezwzględnością, aby zręcznie skorzystać z rukcji pochłaniających Półwysep Włoski.
Burt Lancaster poprowadził ten film jako wujek Tancredi i ojciec chrzestny Angeliki, Don Fabrizio, starzejący się relikt w wieku dworskim, którego ostatni taniec z Angeliką jest momentem zarówno skwierczącej chemii, jak i bolesności dla znikającego świata szlachty.
Wystartowała w Hollywood w oryginalnej komedii Blake Edwards z 1963 roku Pink Panther wraz z Petera Sellersem jako bzdurny inspektor Clouseau.
Cardinale – którego głos został nazwany – pojawił się jako wygnana księżniczka Dala, która jest właścicielem największego diamentu na świecie, pośród obsady, w tym Davida Niven i Roberta Wagnera.
W 1963 roku Cardinale pojawił się także w obsadzie Opus 8½ Federico Felliniego, półautobiograficznego utworu o reżyserze filmu nawiedzonym wspomnieniami wszystkich kobiet, które głęboko wpłynęły na jego życie.
Mastroianni poprowadził obsadę jako filmowiec Guido Anselmi z Cardinale jako jeden z jego aktorek, pośród błyszczącej gamy europejskich gwiazd epoki, takich jak Anouk Aimée jako jego wyobcowana żona i Sandra Milo jako jego kochanka.
Cardinale musiała sfilmować lamparta i 8½ „W tym samym czasie” – ujawniła, wyruszając w „szalone” zadanie pędzącego między zestawami, aby zrobić oba zdjęcia.
Chociaż była Sycylijczykiem przez pochodzenie etniczne, jej wychowanie w Tunezji oznaczało, że dorastała, mówiąc po francusku i arabskim i musiała zostać nazwana jej wczesnymi włoskimi filmami z powodu jej chwiejnego zrozumienia języka.
„W przypadku lamparta mówiłem po francusku z Alainem Delonem i angielskim z Burtem Lancasterem. To Fellini, za 8½, wymagał, żebym działał po włosku, nawet jeśli oznaczało to francuski akcent – powiedziała. „To dwa najważniejsze filmy mojego życia”.
Lata 60. okazały się galopującą dekadą w karierze Cardinale, z najważniejszymi najważniejszymi epicką Sergio Leone z 1968 roku na Zachodzie.
W obsadzie z najwyższej półki, w tym Henry Fonda, Charles Bronson i Jason Robards, Cardinale był wyróżniającym się jako były prostytutka Jill McBain, która do czasu wydarzeń filmu jest porywająca, niezłomna wdowa o zamordowanym ranczerze.
Cheyenne, bohatera Outlaw, ma słynną linię, w której mówi jej: „Wiesz, Jill, przypominasz mi moją matkę. Była największą W **** w Alameda i najlepszej kobiety, jaką kiedykolwiek żyła. Kim był mój ojciec – przez godzinę lub przez miesiąc – musiał być szczęśliwym człowiekiem.
Cardinale przypomniał sobie, że zrobił zdjęcie: „Miałem bardzo gorącą scenę miłosną z Henri Fonda w Sergio Leone’s Once Upon a Time na Zachodzie, ale jego żona, stojąca jak sęp obok aparatu, spojrzała na mnie z taką nienawiścią, że byłem sparaliżowany”.
W 1969 r. Była częścią międzynarodowej obsady All-Star w sowieckim reżysera Michaiła Kalatozova The Red Tent, około Zeppelina, który rozbił się podczas wyprawy z bieguna północnego w latach dwudziestych.
Cardinale grała pielęgniarkę, która desperacko zakochuje się w jednym z członków załogi i rzuca się na misję ratunkową, ciągnąc wszelkie struny, które pomogą wpłynąć na wysiłki, aby przywrócić jej kochankę.
Jej gwiazdy to Peter Finch i Sean Connery, a także niemiecki aktor Hardy Krüger, włoski Heartthrob Massimo Girotti oraz szereg radzieckich wykonawców, takich jak Otar Koberdze, Eduard Martsevich i Future Burnt przez dyrektora Słońca Nikity Mikhalkow.
W 1975 r. Miała dość Cristaldi i udało jej się wyciągnąć zarówno z ich zawodowego kontraktu, jak i osobistego związku.
W 1974 roku zaangażowała się już z włoskim filmowcem Pasquale Squitieri i cieszyli się długą artystyczną i romantyczną więź do jego śmierci w 2017 roku.
Wyreżyserował ją w filmach takich jak dramat mafii z 1978 roku, a także film Claretta z 1984 roku, w którym grała kochankę Benito Mussoliniego.
Lata siedemdziesiąte i osiemdziesiątych były bardziej gwałtownym okresem jej kariery, w tym niepowodzenie, w tym komedia western z Brigitte Bardot o nazwie Les Petroleuses.
Cardinale dołączył nawet do trendu aktorek, które stną sporadyczne rekordy disco, takie jak Romina Miłosierna z 1977 roku, która osiągnęła sukces finansowy.
Sława była pojazdem do osiągnięcia jej innych ambicji, jak powiedziała w 2013 roku: „Kiedy byłem młody, moim marzeniem było zwiedzanie świata. I zrobiłem to „przez Opiekun.
Jej późniejsze projekty obejmują Epos Epic Fitcarraldo w 1982 roku, hit z 1977 r. Jesus of Nazareth, oraz turecka film z 2010 roku Signora Enrica, za którą wygrała najlepszą aktorkę na nieistniejącym festiwalu filmowym w Antalya.
Cardinale kontynuowała działanie w ostatnich latach, grając szefa przestępstwa we francuskim dramacie Netflix w 2020 r. Rogue City o jednostce policji anty-Gang w Marsylii.
Pomimo plotek przywiązujących ją do gwiazd, od Mastroianni po Jean-Paul Belmondo i Delon po Steve’a McQueena, nalegała, że „nigdy nie chciała mieszać mojej pracy i życia prywatnego. Brak flirtu. Brak romansu. Włoch ma silny temperament.
Nawet odrzuciła Marlona Brando, chociaż „był moim idolem, gdy byłem mały w Tunisie, w taki sam sposób jak Brigitte Bardot. Wiedział o tym i pewnego dnia pukał do moich drzwi w Hollywood, aby zrobić na mnie uroczą liczbę i spać ze mną.
Jednak odrzuciła go, a on szybko zrozumiał. „OK. Jesteś jak ja Baran, prawda?” I wyszedł. Prawie trochę się żałowałem. Nawet Pasquale później był oszołomiony: „Jak udało ci się zmniejszyć Brando?” – przypomniał sobie Cardinale.
Tymczasem Mastroianni pozostawała zauroczona przez Cardinale przez lata po tym, jak odrzuciła go w 1960 roku, do tego stopnia, że nawet powiedział to w programie telewizyjnym, w którym byłem gościem – przypomniała sobie dekady później w 2017 roku.
„Kiedy przyjechałem, rzucił się do mnie i powiedział:„ Byłem w tobie tak zakochany ”. Powiedziałem: „Przestań, Marcello! Żyjemy!” Myślałem o Catherine Deneuve, któremu wówczas był żonaty. Ale powiedział: „Nie obchodzi mnie to! Byłem szaleńczo zakochany!” To było miłe, ale nieudolne. Deneuve był wściekły i unikał mnie przez długi czas.
Wraz z Patrickiem, który przyjął nazwisko Cristaldiego, Cardinale miała córkę o imieniu Claudię z Squitieri, której nigdy nie wyszła za mąż, pomimo ich dziesięcioleci.
