Dawać Donalda Trumpa to zasługa: potrafi zamienić w reality show praktycznie wszystko, łącznie z wyborem Sekretarza Skarbu. Media codziennie, a czasem co godzinę, śledziły proces selekcji, podczas którego w ostatnich tygodniach Trump przesłuchiwał szereg kandydatów na najwyższe stanowisko ekonomiczne w swojej drugiej administracji. W piątek pożegnanie w stylu „ucznia” zakończyło się wyborem Scotta Bessenta, sześćdziesięciodwuletniego menadżera funduszy hedgingowych, który choć jest dość znany w kręgach finansowych, praktycznie nie ma profilu publicznego. Na początku tego roku Trump określił Bessenta jako „jednego z najbłyskotliwszych umysłów na Wall Street”, ale jego kandydatura na stanowisko skarbnika spotkała się ze sprzeciwem niektórych współpracowników prezydenta-elekta, w tym m.in. Elona Muska.
Wybór Bessenta jest interesujący z wielu powodów, w tym z jego osobistej przeszłości. Był kiedyś darczyńcą Demokratów: w ubiegły weekend Nowy Jork Czasy opublikował A fotografia przedstawiający go jako współgospodarza zbiórki pieniędzy Demokratów, w której uczestniczył Al Gore, w domu Bessent’s w Hamptons podczas kampanii prezydenckiej w 2000 roku. Spędził wiele lat pracując dla Soros Fund Management, firmy inwestycyjnej należącej do megadarczyńcy Demokratów, George’a Sorosa. A jeśli uda mu się uzyskać zatwierdzenie w Senacie, będzie pierwszym sekretarzem skarbu otwarcie homoseksualnym.
Chociaż Bessent określa siebie jako „osobę zajmującą się danymi”, jest także konserwatystą wolnorynkowym. Na początku tego roku dał się poznać jako wybitny zwolennik i doradca Trumpa. Bessent przekazał datki na jego kampanię i pomógł zorganizować dla niego zbiórki pieniędzy w Nowym Jorku i Londynie. Kiedy ja wywiad W czerwcu Bessent ostro skrytykował politykę wydatkową i regulacyjną administracji Bidena oraz bronił programu gospodarczego Trumpa. Wskazując na zorganizowany charakter kampanii Trump 2024, zasugerował, że druga administracja Trumpa będzie działać sprawniej niż pierwsza.
To się okaże, ale cokolwiek się stanie, Bessent będzie w to wmieszany. Biorąc pod uwagę, że jego przyszły szef ma słynną obsesję na punkcie giełdy, otrzyma zadanie sprzedaży inwestorom program gospodarczy w tym masowe deportacje, które mogą doprowadzić do niedoborów siły roboczej, obniżki podatków, które pogłębią już i tak ogromny deficyt budżetowy, oraz ogólne cła na importowane towary, które mogą równie dobrze doprowadzić do kolejnej rundy szoku związanego z naklejkami dla amerykańskich konsumentów.
W zeszłym tygodniu główni detaliści ostrzegli, że jeśli Trump pójdzie dalej i nałoży cła – mówił o cłach sięgających dwudziestu procent na większość importowanych towarów i sześćdziesięciu procent na towary pochodzące z Chin – będą zmuszeni podnieść swoje ceny. Rzecznik Walmartu powiedział w: oświadczenie„Obawiamy się, że znacznie podwyższone cła mogą spowodować wzrost kosztów dla naszych klientów w czasie, gdy nadal odczuwają oni pozostałości inflacji”. Philip Daniele, dyrektor naczelny firmy AutoZone zajmującej się częściami samochodowymi, powiedział bez ogródek podczas rozmowy telefonicznej dotyczącej wyników finansowych: „Jeśli otrzymamy cła, przerzucimy je z powrotem na konsumenta”.
Wiele osób w korporacyjnej Ameryce i na Wall Street będzie miało nadzieję, że Bessent wywrze łagodzący wpływ na politykę handlową. w wywiad z „Financial Times”. na krótko przed wyborami zdawał się sugerować, że twarde przemówienie Trumpa było w dużej mierze taktyką negocjacyjną. „Ogólnie uważam, że ostatecznie jest to wolny przedsiębiorca” – powiedział. „Eskalacja prowadzi do deeskalacji”. Jednak po zwycięstwie Trumpa Bessent opublikował raport artykuł na FoxNews.com, w którym opowiadał się za wprowadzeniem ceł, twierdząc, że można je wykorzystać do zwiększenia dochodów rządu federalnego, zachęcenia przedsiębiorstw do przeniesienia produkcji do Stanów Zjednoczonych i „zmniejszenia naszej zależności od produkcji przemysłowej od strategicznych rywali”.
Poglądy Bessenta na politykę handlową nie są do końca jasne, podobnie jak zakres wpływu, jaki faktycznie będzie wywierał w tej dziedzinie. Zwykle taka polityka leży w gestii Przedstawiciela Handlowego USA, który działa pod auspicjami urzędu wykonawczego Prezydenta, a nie Departamentu Skarbu. W pierwszej administracji Trumpa przedstawicielem handlowym był Robert Lighthizer, doświadczony prawnik korporacyjny, który zamówił szczegółowy raport na temat merkantylistycznej polityki handlowej Chin, który następnie administracja wykorzystała jako uzasadnienie nałożenia ceł. Niedługo po wyborach Dziennik Wall Street donosi, że Trump powiedział sojusznikom, że chce, aby Lighthizer służył jako jego „car handlowy” podczas jego drugiej kadencji. Jednak jak dotąd prezydent-elekt nie mianował Lighthizera na żadne stanowisko ani nie wybrał nikogo innego na stanowisko przedstawiciela handlowego.
Jeszcze więcej mroku wokół sprawy zrobiło się w zeszłym tygodniu, kiedy Trump wybrał Howarda Lutnicka, dyrektora generalnego firmy Cantor Fitzgerald z Wall Street, na swojego Sekretarza Handlu, powiedział, że Lutnick będzie miał „dodatkową bezpośrednią odpowiedzialność” za urząd prezydenta Przedstawiciel handlowy. Lutnick i Bessent mają historię – bardzo niedawną. Według licznych relacji Lutnick, który jest współprzewodniczącym transformacji Trumpa, był jednym z aktorów, którzy próbowali zablokować nominację Bessenta do Departamentu Skarbu. A raport w Dziennik Wall Street określił wewnętrzną bitwę między dwoma mężczyznami jako „walkę na noże”. Przeciwnicy Bessanta, próbując go zdyskredytować, sugerowali, że nie jest on prawdziwym zwolennikiem protekcjonizmu i przypomnieli Trumpowi o czasie, gdy Bessent pracował dla Sorosa, Dziennik powiedział.
Bessent dołączył do Zarządu Funduszu Soros w 1991 r. i pozostał tam do 2000 r. W 1992 r. był częścią zespołu Sorosa, który postawił słynny zakład spekulacyjny przeciwko funtowi szterlingowi, co spowodowało załamanie waluty i wypadnięcie Wielkiej Brytanii z europejskiego kursu wymiany Mechanizm. (Według doniesień prasowych transakcja ta przyniosła spółce Sorosa zysk w wysokości co najmniej miliarda dolarów). Przez kilka lat Bessent prowadził własny fundusz hedgingowy. W 2011 roku powrócił do Soros Fund Management jako dyrektor ds. inwestycji. Po drugim odejściu, w 2015 roku założył kolejny fundusz hedgingowy, Key Square, w którym Soros był jednym z głównych inwestorów.
Trump nie skomentował historycznych powiązań Bessenta z Sorosem. Wydaje się, że wybierając go, kierował się powszechnym na Wall Street poglądem, że zarabianie pieniędzy i angażowanie się w politykę to dwa odrębne przedsięwzięcia, które nie powinny wchodzić w konflikt. (Stanley Druckenmiller, inny były współpracownik Sorosa, wspierał kandydatów Partii Republikańskiej, w tym Tima Scotta i Nikki Haley, w prawyborach prezydenckich Partii Republikańskiej w 2024 r.). Bessent ze swojej strony kultywował kontakty w MAGA koła. Podobno jest już blisko J.D. Vance. Steve Bannon i Roger Stone wyrazili poparcie dla uzyskania przez niego stanowiska skarbowego.
Sprawując swój urząd, prawdopodobnie stanie w obliczu tego samego rodzaju wojen o wpływy i politycznych zmagań, jakie charakteryzowały pierwszą administrację Trumpa i które Trump czasami wydaje się lubić. (Czy sprawi, że Bessent i Lutnick zasiądą obok siebie na posiedzeniach gabinetu?) Większym wyzwaniem będzie próba racjonalizacji – lub zatuszowania – wielu sprzeczności w plutokratycznym populizmie Trumpa. Prezydent-elekt obiecuje pomóc klasie robotniczej poprzez obniżenie podatków nałożonych na największe korporacje i innych miliarderów. Naprawi deficyt, obcinając dochody rządu. Obniży ceny, wprowadzając cła, które je podniosą.
Co więcej, niektóre główne założenia polityki Trumpa mogą ze sobą kolidować. Mówi, że jego cła obniżą deficyt handlowy i sprawią, że Ameryka stanie się bardziej samowystarczalna. Jednak połączenie ogólnych ceł, masowych deportacji i obniżek podatków mogłoby skłonić Rezerwę Federalną, która wciąż obawia się inflacji, do utrzymania wyższych stóp procentowych, co zwiększyłoby wartość dolara i zmniejszyłoby konkurencyjność amerykańskich towarów za granicą. To z kolei prowadziłoby do zwiększenia deficytu handlowego.
