„Odwaga zobowiązuje się do prawidłowego działania, niezależnie od związanych z nią kosztów”.
Takie były słowa zmarłego Charliego Kirka, zapytane przez 13-letnią dziewczynę na jednym z jego wieców, jakie rady dla niej ma.
„Arystoteles powiedział, że odwaga jest ostateczną cnotą” – powiedział jej ze swoją zwykłą elokwencją. „Bez tego nie ma innych cnót. Jeśli ludzie nie są odważni, nie masz uczciwości. Nie masz sprawiedliwości.
„W wieku 13 lat chcę, żebyś zaangażował się w życie odwagi. Odwaga radzi sobie właściwie, gdy nie wiesz, jak to się ułoży.
Niestety dla Kirka i jego rodziny – jego żony Eriki i ich dwójki małych dzieci – zapłacił ostateczną cenę za tę odwagę. Wczoraj FBI Potwierdził aresztowanie podejrzanego, 22 -letniego Tylera Robinsona, którego twierdzą, że był jego zabójcą.
Kirk, niezależnie od tego, czy się z nim zgodziłeś, czy nie, zawsze był nieustraszony w jego zaangażowaniu w wyrażanie jego poglądów i praw innych do rzucenia mu wyzwania.
Nie było żadnej areny, na którą nie wejdzie, żaden etap, którego nie odważnie odważny, chcąc otwarcie skonfrontować się z najbardziej ciernistymi i kontrowersyjnymi kwestiami naszych czasów, od aborcji i praw trans po kontrolę broni, „teorię rasy krytycznej” i wiarę religijną.
Mógł być niezwykle prowokujący, a niektóre z jego opinii były zdecydowanie trudne do zwołania.
Charlie Kirk rozdaje czapki przed przemówieniem na Uniwersytecie w Utah Valley na krótko przed zabójstwem. „To, że nie zgadzasz się z kimś, nie oznacza, że powinieneś je zamknąć, w przeciwnym razie życie stanie się jedną wielką bezcelową komnatą echa”, pisze Vine
Na przykład, bez względu na to, jak wiele pyta o pozytywną dyskryminację, nie pomaga ci powiedzieć, że takie rzeczy, jak: „Jeśli mam do czynienia z kimś w obsłudze klienta, który jest kretynową czarną kobietą, zastanawiam się: czy ona jest tam z powodu jej doskonałości, czy też jest tam, ponieważ akcja afirmatywna?”.
Lub: „Jeśli zobaczę czarnego pilota, będę jak, chłopcze, mam nadzieję, że ma kwalifikacje”.
Podobnie nie miał ciężarówki z pojęciami równości seksualnej.
Kiedy Taylor Swift i Travis Kelce zaręczyli się w zeszłym miesiącu, namawiał ją: „Poddaj się mężowi, Taylorowi. Nie jesteś odpowiedzialny.
A co do pomysłu, że jeśli jego młoda córka zostanie zgwałcona w wieku dziesięciu lat i zaszła w ciążę, zmusiłby ją do noszenia dziecka do terminu, obawiam się, że po prostu myślałem, że to jest głęboko dziwne.
Ale tak naprawdę nie o to chodzi. To, że nie zgadzasz się z kimś, nie oznacza, że powinieneś je zamknąć, w przeciwnym razie życie stanie się jedną wielką bezcelową komnatą echa. Każdy ma prawo do obrażenia.
Prawdopodobnie lepiej jest mieć te poglądy na otwartej przestrzeni niż stłumione i ropieżne – i o to właśnie chodziło Kirk.
Wierzył, że kłopoty zaczynają się, gdy ludzie przestają mówić. Pod tym względem był całkowicie oddany do utrzymywania szeroko otwartego kanałów komunikacji, niezależnie od witriol, z którym się spotkał, lub reakcje, które wywołał.
Jednym z powodów, dla których był tak zapalny, było to, że wiedział, że często był to jedyny sposób na zaangażowanie ludzi. Z przyjemnością debatował o wszystkim, a jego szybko myśląca, wyraźna logika i jego opanowanie faktów często zmniejszały jego przeciwników do bełkotów.
Charlie Kirk z żoną Eriką i dwojem małych dzieci
Był bezwzględnym szaszłykiem flimflammery, wokery i intelektualnej lenistwa, co bardzo gniewało wielu ludzi.
Całe kariery i reputacje mogą być (i są) niszczone w ciągu kilku sekund przez bezmyślne moby, w których bigoteria masuje jako współczucie.
Moralne tchórzostwo jest często najłatwiejszym i najbezpieczniejszym sposobem działania, ale miał odwagę wstać i być policzoną brodawki i tak dalej. I za to został zabity.
Fakt, że umarł za to, w co wierzył, będzie niewielką pocieszeniem dla jego żałosnej rodziny. Ale jeśli wierzysz, że wolność słowa jest polem bitwy naszych czasów, Kirk był nie tylko nieustraszonym wojownikiem, ale także był bohaterem.
Należy tam z JK Rowling, Ayaan Hirsi Ali, Salman Rushdie, Douglas Murray i Jordan Peterson.
Jak wszyscy ci ludzie, odważył się powiedzieć, czego wielu nie mogło przyznać, i nie chciał usłyszeć – i nadal nie chce słyszeć.
Dlatego po jego śmierci tak wielu po lewej świętowało, bez względu na fakt, że był ojcem małych dzieci, ani że był to niesprowokowany atak na bezbronnego mężczyznę.
Ważne dla nich było to, że ktoś, kto wielokrotnie i skutecznie zakwestionował swoją narrację, został wyeliminowany.
W końcu uciszono potężny i przekonujący głos sprzeciwu.
Stąd radość prezydenta Oxford Prezydent Elect George Abaraonye, który, debatował Kirka wcześniej w tym roku na temat toksycznej męskości, opublikował „Charlie Kirk został zastrzelony, F *** ing Go„ do grupy WhatsApp, plus na swoim koncie na Instagramie napisał „Charlie Kirk Got Got Shot”.
Lub peevish response autora Nelsa opactwa, który porównał Kirka do Davida Duke’a, byłego wielkiego czarodzieja Ku Klux Klan, na Good Morning Britain.
Dla nich – i dla wielu innych płonących i świętowanych – to jest windykacja. Są tak zaślepieni swoją prawością, że nie widzą mężczyzny, męża, ojca, istoty ludzkiej – widzą tylko politykę.
Jego odmowa subskrypcji ich światopoglądu sprawiła, że podhumańskim, Untermensch, podobnie jak dla twardych zwolenników Palestyny, morderstwa, gwałtu i okaleczania żydowskich kobiet i festiwalu, pozostaje nieistotnością.
Liberałowie mają rację – i każdy, kto odważy się ich rzucić, jest nie tylko złym, ale także złemu.
Jest to fundamentalne rozróżnienie i informuje tak wiele o obecnym klimacie politycznym. Przez dziesięciolecia ci, którzy po prawej w polityce są scharakteryzowane jako zamknięte, krótkowzroczne, bigotyczne i nieokreślone. Zakłada się, że jeśli jesteś liberałem, jesteś automatycznie dobry i miły, podczas gdy jeśli masz bardziej tradycyjne poglądy, jesteś sztywny intelektualnie i emocjonalnie.
Ale ten trop już nie ma zastosowania, jeśli kiedykolwiek tak.
Najbardziej nieostrożni bigotami w dzisiejszych czasach można znaleźć w szeregach tak zwanej liberalnej lewicy, tych, których ideologiczne uprawnienia prowadzi ich do nalegania, aby mieli prawo narzucić swoje przekonania innym.
Każdy, kto nieposłusza lub odsuwa się przeciwko nim, musi zostać ukarany do zniszczenia, ponieważ wielokrotnie widzieliśmy z takimi jak Graham Linehan i innymi.
To właśnie Kirk postanowił rzucić wyzwanie. Z wyjątkiem Kirka nie wierzył, że jego krytycy byli źli (chociaż jego wiara religijna oznaczała, że widział ich jako zagubione dusze), po prostu myślał, że się mylą i chciał im wyjaśnić, dlaczego. Nie wyśmiewał ani nie wyśmiewał przeciwników, ponieważ wielu zrobił to po jego śmierci, nie pocierał dłoni z powodu dyskomfortu ani nie stracił temperamentu.
Po prostu dalej i z szacunkiem wciska swoją sprawę – co wydawało się tylko rozwścieczyć przeciwników.
Były nieuchronnie chwile, w których stracił cierpliwość, ale zwykle tylko pod skrajną prowokacją. Walczył również z sektorem społeczeństwa, którego niewielu odważyło się rzucić wyzwanie: pewnej pewnej siebie młodzież Callow, intelektualny odpowiednik malucha rozdrażającego, który nie zje swojego groszku.
Spokojnie i stopniowo karmił im alternatywną narrację-aw wielu przypadkach ją przełknęli.
Wielu wciąż go opracowało za jego poglądy, ale inni byli przekonani. To uczyniło go niezwykle potężnym sojusznikiem amerykańskiego konserwatyzmu, ale także niezwykle niebezpiecznego – szczególnie dla Ameryki.
Republikanie prawie zrezygnowali z schwytania młodszych wyborców, ale Kirk chętnie doprowadził ich do konserwatywnej sprawy.
Tymczasem Demokraci – którzy, podobnie jak Partia Pracy, zawsze uważali młodych za „ich” – stwierdzili ich założenia. Jedną rzeczą, na której myśleli, że mogliby polegać-głosowanie młodzieży-nie było już trzask.
Działania Kirka doprowadziły do wielkiej skali zakłóceń politycznych. Zakwestionował status quo, a tym samym powrócił do krajobrazu politycznego.
To, czy jego działania były dobre, czy złe, zależy w dużej mierze od punktu widzenia, ale niezaprzeczalne jest to, że zbudował ogromną obsługę swojej organizacji Turning Point USA i prawdopodobnie przekształcił poglądy całego pokolenia. Został nazywany „cicero dla wieku Tiktok” i pod wieloma względami to prawda.
Ale był także rodzajem Pied Piper: kimś, kto z dziesiątkami milionów obserwujących online wiedział, jak tańczyć młodzież.
Mówił w ich języku i zrozumiał, jak ich angażować, w pełni wykorzystując wybuchowe krótkie klipy, memy i inne „grabe” treści.
Co najważniejsze, tworząc konserwatyzm i konserwatywne poglądy jako formę młodzieńczej kontrkultury, udało mu się sprawić, by tradycyjne pomysły wydawały się fajne i nerwowe.
Wprowadził nieustępliwe wtargnięcia na terytorium, które wcześniej było domeną lewicy.
Nie tylko zaatakował ich „bezpieczne przestrzenie” na kampusach uniwersyteckich, ale także grał w nich we własnej grze online, wdrażając wiele własnych taktyk przeciwko nim.
Dał także nieśmiałym konformistom zastraszającym i nietolerancyjnym, pozostawiając głos.
Młodzi ludzie w końcu mieli pozwolenie na odrzucenie panującej narracji, nieustępliwej presji rówieśniczej wokół kwestii zapalających, takich jak prawa trans i Bliski Wschód.
Był pod wieloma względami wyzwolicielem opinii, wojownikiem wolności pomysłów. Jego zabójstwo nic z tego nie zakończy.
Rzeczywiście, jeśli cokolwiek, wzmocni jego wpływ pośmiertnie. I nieuchronnie będzie wiele w kolejce, aby zająć jego miejsce.
Dlatego, oczywiście, wielu jego krytyków sugeruje, że jego śmierć została zaprojektowana przez własną stronę, aby uczynić go męczennikiem, tak jak sądzili, że próby zabójstwa na Donalda Trumpa zostały wystawione przez republikanów z podobnych powodów, a Izrael zaprojektował masakrę z 7 października, aby dać sobie pretekst do rozpoczęcia ataku na Gazę.
Takie obwinianie ofiary jest reakcją giełdową liberalnego bigota, gdy nie mogą zaakceptować pojęcia własnej strony, która się myli.
Śmierć Kirka może być okazją dla amerykańskich słupów politycznych do zbliżenia się, dla przeciwnych plemion, aby obniżyć broń, cofnąć się o kilka kroków i podsumować.
Niestety, widzieliśmy już z odpowiedzi jego krytyków, którym nie ma być.
Wojna kultury Ameryki jest na krawędzi zostania wojną secesyjną, która grozi dzieleniem narodu w czasach, gdy bardziej niż kiedykolwiek musi się spotkać.
To samo dotyczy Wielkiej Brytanii. Im mniej głosy sprzeciwu wśród nas są tolerowane, tym więcej opinii ludzi – jakkolwiek nie do opalania – są uciszone, tym głębsze rośnie niezadowolenie.
Korzenie niezadowolenia zakopują się w glebie naszej świadomości narodowej, cicho rosnącym w ciemności. Kirk nieustraszony świecił na to wszystko.
Ćwiczył to, co głosił, i zgodnie z jego radą dla tej 13-letniej dziewczynki był odważny do samego końca. Niezależnie od tego, jak sam powiedział, o kosztach.
