Nowy zawód Izraela | New Yorker

W poniedziałek po południu, kilka godzin przed pierwszymi okrutnymi atakami naziemnej ofensywy w Gazie w Gazie, sprawiły, że budynki drżały tak daleko, jak Tel Aviv, premier Benjamin Netanyahu był w Jerozolimie na konferencji ekonomii. Z jego skrajnie prawicowym ministrem finansów, Bezalelem Smotrichem, siedzącym w pierwszym rzędzie, Netanjahu wyszedł na scenę, wyglądając na nieco rozebranego, i skrytykował organizatorów wydarzenia za zamrukanie jego slajdów. Następnie zwrócił się do publiczności: grupy urzędników ze skarbca, którego musiał przekonać do rozszerzenia deficytu krajowego w celu sfinansowania następnej fazy wojny.

Izrael „staje w obliczu nowego świata”, powiedział – a powodem nie jest wojna w Gazie. Przytoczył raczej dwa inne czynniki, które narzuciły „ograniczenia” na perspektywy kraju. Pierwszym, powiedział, jest „nieograniczona migracja” muzułmanów do Europy Zachodniej, gdzie stały się „znaczącą mniejszością – bardzo wokalną, bardzo, bardzo wojującą”. Druga to rewolucja cyfrowa, która skłoniła Katar, Chiny i inne kraje do inwestowania w platformy mediów społecznych, które promują „agendę antyizraelską”. Rezultatem było „rodzaj izolacji”, powiedział, brzmiąc bardziej jak ekspert niż lider kraju, który właśnie stwierdził Komisja Narodów Zjednoczonych, popełnia ludobójstwo.

Od czasu wojny w Gazie, wywołanej przez Ataki prowadzone przez Hamas Z 7 października 2023 r. Izraelscy urzędnicy doświadczyli rosnącej izolacji międzynarodowej. W ostrym ciosie dla wysiłków dyplomatycznych Izraela wiele krajów – w tym długoletnich sojuszników, takich jak Wielka Brytania, Francja i Kanada – oświadczyło, że uznają palestyńskie w Zgromadzeniu Ogólnym ONZ w przyszłym tygodniu. Niektóre z tych krajów ograniczyły sprzedaż broni Izraelowi; Wiele innych zakazało całkowicie sprzedaży broni krajowi. Ale ten ostracyzm był również szerzej odczuwał się w społeczeństwie izraelskim, w tym wśród dużej liczby Izraelczyków, którzy sprzeciwiają się wojnie. Wydarzenia kulturalne, festiwale, dotacje badawcze i konferencje akademickie coraz częściej wykluczają Izraelczyków po prostu z powodu ich narodowości. Izraelscy turyści zostali wyróżnieni za nadużycie za granicą, a gwałtowne ataki na nieizraelskich Żydów rosną.

Po tym, jak Międzynarodowy Trybunał Karalny starał się wydać nakaz aresztowania dla Netanjahu w sprawie zbrodni wojennych, w maju 2024 r. Wystąpił przeciwko jego najlepszym prokuratorowi, nazywając go jednym z „wielkich antysemitów w czasach współczesnych”. Ponownie, czekając na poczucie skarg, Netanjahu ostrzegł w swoim przemówieniu w poniedziałek: „Coraz częściej będziemy musieli dostosować się do gospodarki o cechach autarkicznych”. Ten techniczny termin, odnoszący się do zamkniętej i samowystarczalnej gospodarki, to „słowo, którego najbardziej nienawidzę”, kontynuował. „Wierzę na wolny rynek, ale możemy znaleźć się w sytuacji, w której nasze branże zbrojeniowe są zablokowane”. W scenariuszu „Ateny i Sparty” powiedział, że Izrael „będzie musiał zostać Atenami i super-Spartą. Nie ma wyboru. Przynajmniej w nadchodzących latach będziemy musieli poradzić sobie z tymi próbami odizolowania nas. To, co działało do tej pory od teraz nie będzie działało”.

Giełda w Tel Awiwie zanurzyła się i rozpoczęła się publiczne zamieszanie. Lider opozycji Yair Lapid nazwał przemówienie Netanjahu „szalonym”. Izraelskie forum biznesowe, które reprezentuje dwieście największych firm w kraju, wydało surowe ostrzeżenie: „Nie jesteśmy Sparta”. Prawdziwy problem, jak sugerował, było to, że polityka rządowa prowadziła Izrael „w kierunku otchłani politycznej, gospodarczej i społecznej”. Yossi Verter z liberalnej gazety Haaretznapisał kolumna Zatytułowany „Netanjahu zamienia naród start-up w Sparta Nation-i oskarża się po drodze”. Zasugerował, że przemówienie Netanjahu było błędną próbą powtórzenia słynnego wywołania przez Winstona Churchilla „krwi, trudu, łez i potu”. Dodał jednak, że ta retoryczna porażka była nadal odkrywcza: po raz pierwszy Netanjahu przedstawił „realistyczne” przedstawienie pozycji Izraela na świecie.

Inni koncentrowali się na dziwnym wyborze metafory Netanjahu. Nadaw Eyal, felietonista centrystyczny arkusz Yediot Ahronotopublikował cierpkie historyczne przypomnienie: „Nawiasem mówiąc, Sparta przegrała”. Alon Pinkas, były izraelski dyplomata, powiedział mi: „Można by pomyśleć, że facet, który chwali się jego zrozumieniem wzorców historii, wiedziałby, o czym mówi”. W ubiegłym stuleciu, powiedział Pinkas, cztery kraje zachowywały się jak autarkiczna Sparta: nazistowskie Niemcy, Republika Południowej Afryki Apartheidu, Albania pod reżimem komunistycznym, a ostatnio Korea Północna. „To jest klub, do którego chcesz dołączyć?” – zapytał Pinkas.

Następnego dnia nawet sojusznicy Netanjahu byli świadomi opadu. Kanał 12Dominująca sieć telewizyjna Izraela, poinformowała, że ​​Smotrich prywatnie powiedział premierowi: „Wyrządziłeś szkody. Teraz ty to naprawisz”. Netanjahu pośpiesznie zwołał konferencję prasową, na której naprzemiennie hebrajski i angielski. „Nastąpiło nieporozumienie” – powiedział, argumentując słabo, że jedynym obszarem, w którym Izrael ryzykował izolację, była produkcja broni. Powtórzył, że ma „pełne zaufanie” w gospodarce kraju, i powitał inwestycje zagraniczne. Nie wspomniał, że stopy wzrostu na mieszkańca w Izraelu były negatywne od dwóch lat.

Zwolennicy rządu zasugerowali, że błąd Netanjahu był jedynie kadrowaniem – i że potrzebuje twardego języka, aby przekonać biurokratów skarbu, aby bankrolować swoją rozszerzoną operację wojskową. Rzeczywiście, przez całe swoje przemówienie do urzędników skarbowych Netanjahu nadal błagał swoją publiczność w języku angielskim, aby „ograniczyć biurokrację!” Kolumna w Jerozolimie Postprawicowa gazeta w języku angielskim, argumentował że przemówienie było „boiskiem sprzedaży, a nie jego filozofią aspiracyjną”.

Ale retoryka Netanjahu, jeśli jest to impolityczna, była rezonansowa: wizerunek Izraela jako zmilitaryzowanego państwa miasta będzie trudny do rozwiedzenia. Podczas gdy analitycy argumentowali o sformułowaniu premiera, czołgi przetoczyły się do centralnej Gazy, a dziesiątki tysięcy Palestyńczyków uciekły pieszo, kierując się na południowe obszary enklawy, gdzie nie ma infrastruktury, która ich pomieści. Setki tysięcy innych pozostały w mieście w Gazie, niezdolne lub zbyt wyczerpane, by uciec. Mohammed Abu Salmiya, dyrektor Gazy City’s Szpital Al-Shifaopublikował obraz sześciu przedwczesnych dzieci zatkanych w jednym inkubatorze i ostrzegł przed bezpośrednim niebezpieczeństwem ich życia. Haaretz poinformowało, że około stu Palestyńczyków zginęło w niecałe dwadzieścia cztery godziny.