Raport z dochodzenia w sprawie COVID potępia reakcję „za mało i za późno” i twierdzi, że można było uratować 23 000 istnień ludzkich, ale stwierdzono, że można było uniknąć blokad i pozostawić „trwałe blizny”

Covid zabił 23 000 osób, które można było uratować, gdyby izolacja został nałożony zaledwie tydzień wcześniej, ale – jak wynika z dzisiejszego dochodzenia – można było całkowicie uniknąć zawieszenia działalności w całym kraju dzięki szybszej reakcji.

Ustalono również, że można było w ogóle uniknąć niszczycielskiego zawieszenia działalności w marcu 2020 r., gdyby cztery rządy Wielkiej Brytanii podjęły wcześniejsze działania, aby opanować pandemię.

Whitehall było tak źle przygotowane na niszczycielskiego wirusa, że ​​ministrowie zmuszeni byli podjąć „trudne decyzje”, które oznaczały „za mało i za późno”, oznajmiła baronowa Hallett, przewodnicząca dochodzenia w sprawie Covid-19.

Doszła również do wniosku, że powtarzające się blokady pozostawiły „trwałe blizny w społeczeństwie i gospodarce”, zatrzymały zwykłe dzieciństwo i opóźniły diagnozowanie i leczenie innych problemów zdrowotnych.

Potępiła niepowodzenia kluczowych naukowców i urzędników wyższego szczebla, „toksyczne” i „destabilizujące” skutki doradcy nr 10 Dominika Cummingsai wahający się ministrowie Londyn oraz zdecentralizowane rządy Szkocji, Walii i Irlandia Północna. Nie docenili „poważnego i bezpośredniego zagrożenia”, jakie stwarza szaleństwo korona wirus w pierwszych trzech miesiącach 2020 r.

W swoim drugim, cholernym raporcie Lady Hallett stwierdza, że ​​pierwsza blokada, która rozpoczęła się 23 marca 2020 r., „mogłaby być krótsza lub w ogóle niepotrzebna”, gdyby ograniczenia takie jak izolacja i dystans społeczny zostały wprowadzone wcześniej – nawet o tydzień.

Napisała: „Gdyby obowiązkowa blokada została nałożona 16 marca 2020 r. lub bezpośrednio po niej, modelowanie pokazuje, że w samej Anglii w pierwszej fali zgonów byłoby o około 23 000 mniej”. Jej zdaniem liczba ofiar śmiertelnych w tym okresie „zmniejszyłaby się o 48 procent”.

Wśród potępiających ustaleń swojego 760-stronicowego raportu znalazła:

• Boris Johnson był zbyt powolny i „powinien był wcześniej zrozumieć, że jest to sytuacja nadzwyczajna wymagająca przywództwa premiera”
• Sir Christopher Wormald – obecnie kierujący służbą cywilną Sir Keira Starmera – przewodniczył „wprowadzającym w błąd zapewnieniom”, gdy kierował departamentem zdrowia, że ​​Wielka Brytania jest przygotowana
• Nie skorygował także „nadmiernie entuzjastycznego” ministra zdrowia Matta Hancocka, który składał 10 Downing Street fałszywe obietnice dotyczące opanowania kryzysu.
• Zdecydowana większość dzieci nie była narażona na poważne bezpośrednie szkody spowodowane przez Covid-19, „ale bardzo ucierpiały z powodu zamknięcia szkół i obowiązku pozostania w domu”.
• Dzieci „nie zawsze były traktowane priorytetowo”, a rząd nie był przygotowany na „nagłe i ogromne zadanie” edukacji dzieci w domu.

Sanitariusze zabierają pacjenta do szpitala St Thomas’ w Londynie podczas pandemii Covid 19 w kwietniu 2020 r.

Prawie opuszczony Piccadilly Circus w Londynie podczas trzeciej narodowej blokady w Anglii w styczniu 2021 r.

Lady Hallett stwierdziła, że ​​kiedy rozważano wprowadzenie obowiązkowej blokady, „było już za późno”, dodając, że „stała się ona nieunikniona jedynie z powodu działań i zaniedbań czterech rządów”.

Współpracownik i były sędzia Sądu Apelacyjnego powiedział, że politycy podejmowali decyzje „w warunkach ogromnej presji”, ale „mimo to mogę podsumować moje ustalenia dotyczące reakcji jako „za mało i za późno”.

Covid był najbardziej doniosłym wydarzeniem w historii Wielkiej Brytanii od drugiej wojny światowej, w wyniku którego milionom ludzi nakazano pozostać w domu, co miało niszczycielski wpływ na dzieci w wieku szkolnym i miliardy funtów wydane na wsparcie gospodarki podczas serii przestojów.

Lady Hallett podsumowała: „Gdyby Wielka Brytania była lepiej przygotowana, zginęłoby mniej osób, koszty społeczno-gospodarcze zostałyby znacznie zmniejszone, a niektóre decyzje, które musieli podjąć politycy, byłyby znacznie prostsze”.

Powiedziała: „Chociaż ogólnokrajowe blokady w latach 2020 i 2021 niewątpliwie uratowały życie, pozostawiły również trwałe blizny w społeczeństwie i gospodarce, zatrzymały zwykłe dzieciństwo, opóźniły diagnozowanie i leczenie innych problemów zdrowotnych oraz pogłębiły nierówności społeczne”.

Przewodniczący dochodzenia skrytykował urzędników i polityków za ich reakcje lodowcowe, gdy śmiertelna choroba rozprzestrzeniła się z Chin w styczniu 2020 r. do Tajlandii i Korei Południowej, a następnie do Włoch. Opisała luty tego roku jako „stracony miesiąc”, w którym Wielka Brytania mogła poczynić przygotowania, które uratowałyby dziesiątki tysięcy istnień ludzkich.

Ogólny brak pilności działań rządu był „niewybaczalny”.

Baronowa Hallett, przewodnicząca Covid Inquiry, która w czwartek opublikowała swój drugi cholerny raport na temat pandemii

Chris Whitty i ówczesny sekretarz zdrowia Matt Hancock przybywają pod numer 10 Downing Street w centrum Londynu 17 marca 2020 r., tydzień przed pierwszą kwarantanną

Zauważyła, że ​​pan Cummings obwinił Gabinet Rady Ministrów i Departament Zdrowia, które „nie biły na alarm w tym momencie”. Wręcz przeciwnie, jeździli na nartach.

Lady Hallett powiedziała: „Żaden z rządów w Wielkiej Brytanii nie przygotował się odpowiednio na wyzwania i ryzyko związane z blokadą kraju”.

Później, gdy zbliżała się druga blokada, skrytykowała Johnsona, który „przez cały wrzesień i październik 2020 r. wielokrotnie zmieniał zdanie, czy wprowadzić zaostrzone ograniczenia, i nie podejmował decyzji na czas”.

Powiedziała, że ​​„słabość zastosowanych ograniczeń i wahania Johnsona umożliwiły dalsze rozprzestrzenianie się wirusa w odpowiednim tempie”. Cummings opisał Johnsona jako „podskakującego w kółko” w marcu 2020 r. w kwestii wprowadzenia rygorystycznych ograniczeń.

Lady Hallett powiedziała: „To, że pan Johnson nie docenił pilności sytuacji, wynikało z jego optymizmu, że to nic nie da, sceptycyzmu wynikającego z wcześniejszych doświadczeń Wielkiej Brytanii z chorobami zakaźnymi oraz, nieuchronnie, skupienia uwagi na innych priorytetach rządu.

„Sytuację pogorszyły wprowadzające w błąd zapewnienia, jakie otrzymał od Gabinetu Rady Ministrów oraz Departamentu Zdrowia i Opieki Społecznej, że planowanie na wypadek pandemii było solidne”.

Zwróciła jednak również uwagę, że z opinii naukowej wydanej na początku marca 2020 r. przez Naukową Grupę Doradczą ds. Nagłych Przypadków (SAGE), w skład której wchodzi dyrektor medyczny Sir Chris Whitty, rząd nie powinien wprowadzać ograniczeń zbyt wcześnie, zanim wirus się rozprzestrzeni, aby uniknąć „zmęczenia” społeczeństwa.

Przewodniczący śledczego ostro skrytykował pana Cummingsa. Powiedziała, że ​​otrzymała „przekonujące dowody”, że najstarszy doradca premiera miał wiele dobrych cech, ale „w istotny sposób przyczynił się do powstania toksycznej i seksistowskiej kultury w miejscu pracy w rządzie Wielkiej Brytanii”, w tym używał „obraźliwego, seksualizowanego i mizoginistycznego języka”.

Ówczesny premier Boris Johnson (w środku) z dyrektorem medycznym Anglii Chrisem Whitty (po lewej) i głównym doradcą naukowym Sir Patrickiem Vallance (po prawej) przemawiają podczas konferencji prasowej w marcu 2020 r.

W czasie kryzysu nazwała go „destabilizującym wpływem”, który „zatruł atmosferę na Downing Street 10 i podważył autorytet premiera”.

Lady Hallett pochwaliła fakt, że Wielka Brytania jako pierwszy kraj na świecie zatwierdziła szczepionkę w grudniu 2020 r., uznając ją za „niezwykłe osiągnięcie i decydujący punkt zwrotny w pandemii”.

Johnson „przyznał, że druga blokada byłaby katastrofą” – stwierdziła Lady Hallett, ale w dochodzeniu wykazano, że nie istnieje „żadny znaczący model” niszczycielskich kosztów dla gospodarki krajowego zamknięcia.

Dochodzenie w sprawie Covid-19 jest podzielone na moduły i takie są wnioski z modułu drugiego, w którym 166 świadków złożyło zeznania ustne w ciągu dziewięciu tygodni przesłuchań publicznych w latach 2023 i 2024.