Na Wall Street nazywa się to zmiennością indukowaną przez Trumpa, a przesłanie z ostatnich kilku dni jest to, że inwestorzy-i wszyscy inni-lepiej się do tego przyzwyczaić. W weekend prezydent dobierzył obietnicę kampanii, narzucając dwadzieścia pięć procent opłat na towary meksykańskie i kanadyjskie oraz dziesięć procent na chiński import. W poniedziałek, po Claudii Sheinbaum, meksykański prezydent, powiedziała, że wyśle dziesięć tysięcy żołnierzy, aby walczyć z przemytem narkotyków na południowej granicy, Biały Dom powiedział, że zawiesza taryfę na miesiąc. Później tego samego dnia Trump rozmawiał z Justinem Trudeau, ustępującym premier Kanady, który złożył podobną przyrzeczenie i odszedł z podobną pauzą.
Zarówno Meksyk, jak i Kanada są bardzo podatne na taką presję: USA stanowi około osiemdziesięciu procent ich handlu. Trump, ze swojej strony, był pod dużą presją ze strony świata biznesu na wycofanie Wall Street Journal Run z nagłówkiem „Trump mruga”. Na rynkach wiadomość o taryfach doprowadziła do wczesnej wyprzedaży; Rynek odbił się w wiadomościach o przerwie. Na zakończeniu handlu indeks S. & P. 500 spadł o mniej niż jeden procent. We wtorek rynki niewiele się poruszały.
Niektórzy inwestorzy wciąż mają nadzieję, że groźba sankcji przez Trumpa jest jedynie taktyką negocjacyjną mającą na celu zmuszenie koncesji od partnerów handlowych. Lub, jak Scott Bettingbyły kierownik ds. Funduszu hedgingowego, który jest obecnie sekretarzem skarbu, powiedział Czasy finansowe W październiku „eskaluje się, aby się deeskalować”. Być może. Ale od czasu swojej inauguracji Trump wyjaśnił, że planuje zwiększyć międzynarodowy system handlu i zapewnić amerykańską władzę gospodarczą w sposób zasadniczo antytetyczny w stosunku do tego, jak gospodarka światowej została zorganizowana od drugiej wojny światowej – okres, w którym inflacja amerykańska -Uprawiony PKB na mieszkańca wzrósł z około piętnastu tysięcy dolarów do prawie siedemdziesięciu tysięcy dolarów, podczas gdy w ostatnich dziesięcioleciach płace pracowników stagnacji i nierówność gwałtownie wzrosła.
Trump prowadził kampanię na temat korzystania z polityki handlowej w celu ochrony amerykańskich pracowników, ale jego gotowość do popychania amerykańskich sąsiadów, Meksyku i Kanady, a także Grenlandii, Kolumbii i Panamy, jest częścią szerszego programu, który jest dokładniej opisany jako imperializm ekonomiczny niż jako imperializm ekonomiczny niż jako imperializm ekonomiczny niż jako imperializm ekonomiczny zwykły protekcjonizm. Jedna definicja imperializmu ekonomicznego jest silnym krajem wykorzystującym swoją władzę do kontroli nad zasobami gospodarczymi i polityką słabszych. Pod pretekstem Trump zacytował taryfy w Meksyku i Kanadzie, był napływ fentanylu. Jest to z pewnością poważny problem, szczególnie meksykańskich karteli narkotykowych: w ubiegłym roku władze zajęły dziewięćdziesiąt sześćset kilogramów leku na południowej granicy. Jednak całkowita ilość fentanylu skonfiskowana na północnej granicy w 2024 r. Wynosiła zaledwie dziewiętnaście kilogramów, Według Nowego Jorku Czasy. Kanada nie jest głównym źródłem zabijania fentanylu Amerykanów, a prawdziwym powodem animusu Trumpa wobec kraju jest to, że prowadzi nadwyżkę handlową ze Stanami Zjednoczonymi i że jej przywódca nie był dla niego wystarczająco harmonogramu.
W weekend Trump twierdził na swoim koncie społecznym: „Płacimy setki miliardów dolarów za subsydiowanie Kanady. Dlaczego? Nie ma powodu. ” A w poniedziałek, rozmawiając z reporterami w biurze owalnym, powtórzył swoje twierdzenie, że Kanada powinna stać się pięćdziesiątym pierwszym stanem. Oczywiście Stany Zjednoczone nie wydają dolara na subsydiowanie Kanady. Podobnie jak w przypadku wielu zaawansowanych gospodarek, wiele handlowych trwa na granicy USA-Kanada. W 2023 r. Kanada sprowadziła 440,9 miliarda dolarów amerykańskich towarów i usług. Z pewnością importowaliśmy również wiele towarów i usług z Kanady: 481,6 miliarda dolarów. Stworzyło to dwustronny deficyt handlowy w wysokości 40,7 miliarda dolarów, co odpowiada mniej niż 0,15 procent USGDP – niewielka alarmująca liczba.
Ponadto handel towarami i usługami jest tylko częścią stosunków gospodarczych USA-Kanada. Kapitał finansowy porusza się również po północnej granicy w poszukiwaniu opłacalnych możliwości inwestycyjnych, takich jak zakupy przedsiębiorstw lub nieruchomości. W 2022 r., Według biura przedstawiciela handlu USA, całkowita akcja kanadyjskich bezpośrednich inwestycji w Stanach Zjednoczonych wyniosła 589,3 mld USD, w porównaniu z bezpośrednimi inwestycjami w Kanadzie w Kanadzie w Kanadzie wynoszą 438,8 mld USD. Innymi słowy, Stany Zjednoczone prowadziły nadwyżkę kapitału inwestycyjnego. Całkiem możliwe, że sam Trump skorzystał z tego napływu, sprzedając mieszkanie bogatym Kanadyjczykom. Jeśli tak, nie wspomniał o tym.
Jeśli chodzi o deficyt handlowy, większość z nich uwzględnia produkty energetyczne, w szczególności ropę naftową i gaz ziemny, które Kanada eksportuje do Stanów Zjednoczonych w dużych ilościach. Jeśli taryfy wejdą w życie, cena tych produktów wzrośnie dla Amerykanów. W weekend Irving Energy, kanadyjska firma, która dostarcza propan do Maine, New Hampshire i Vermont, ostrzegła, że przekazała opłaty swoim klientom. Tak dzieje się w wojnach handlowych.
Przemysł motoryzacyjny odgrywa kluczową rolę w amerykańskim handlu z Meksykiem i Kanadą. Od czasu podpisania umowy o wolnym handlu w Ameryce Północnej w 1993 r., Stanów Zjednoczonych i zagranicznych producentów samochodów odtworzyli swoją działalność produkcyjną. Na przykład General Motors gromadzi około czterdziestu procent pojazdów, które sprzedaje w Stanach Zjednoczonych w Meksyku i Kanadzie. A poziom integracji transgranicznej wykracza daleko poza montaż końcowy. Znaczna część łańcucha dostaw branży jest organizowana na podstawie kontynentalnej, niektóre części przekraczają granicę kilka razy, zanim zostaną wysłane w ramach gotowego samochodu lub ciężarówki. Jak Paul Krugman wskazał W poście suback taryfy Trumpa grożą wysadzeniem całego tego modelu.
A co? Retoryka Trumpa czasami sugeruje, że jego celem jest uczynienie Stanów Zjednoczonych samowystarczalnym we praktycznie wszystkim; Ostatnią ważną gospodarką kapitalistyczną, która osiągnęła taki cel, były nazistowskie Niemcy. Innym razem, w tym w weekend, obchodził taryfy jako źródło dochodów dla rządu federalnego i zasugerował, że są one lepsze niż podatki dochodowe. Ale gdyby taryfy stały się głównym źródłem dochodów, musiałyby być znaczne i trwałe. Co zatem z „eskaluj do deeskalowania”?
Z pewnością wystarczy wiedzieć, że Trump uważa taryfy za skuteczne narzędzie do zastraszania innych krajów i że jego ostatnie doświadczenie z Kolumbią wydaje się wzmocnić to przekonanie. (Po tym, jak rząd Kolumbii odmówił przyjęcia wojskowych lotów migrantów deportowanych ze Stanów Zjednoczonych, Trump uderzył ciężkie taryfy na kraj, co spowodowało szybkie odwrócenie strony Kolumbii).
W niedzielę Trump zasygnalizował, że następnym krokiem będzie ogłoszenie karnych taryf na towary z Unii Europejskiej, która od dawna jest jednym z jego noire. Sposób, w jaki się dzieje, nie byłoby zaskoczeniem, gdyby wyróżniał Danię, która eksportuje wiele produktów medycznych, w tym Ozempic, do Stanów Zjednoczonych, w celu specjalnie karnego leczenia, jako sposób na wywieranie presji na to, aby ustępstwa w minerałach -Rich Grenlandia, która jest wyraźnie widoczna w swoich imperialistycznych ambicjach. (Miał już jeden telefon z duńskim premierem, Mette Frederiksen. Czasy finansowe Zgłoszone że „poszło bardzo źle”))
Do tej pory Chiny, główny cel pierwszej wojny handlowej Trumpa, zniknęła stosunkowo lekko, z dziesięcioma procentami taryfy. (Podczas kampanii w 2024 r. Zagrożył w wysokości nawet sześćdziesięciu procent. Ponieważ wiele dużych amerykańskich firm, w tym Apple, Intel i Tesla, pozostaje w dużej mierze zależnych od chińskich łańcuchów dostaw, rząd w Pekinie ma zdolność o wiele bardziej zranienia gospodarki amerykańskiej, ale jej zmierzona odpowiedź zasygnalizowała, że jest otwarta Negocjacje, a niektórzy z biznesowych sojuszników Trumpa mogą doradzić mu, aby zachował ostrożność. W międzyczasie jest zajęty zastraszaniem wrażliwych i zastanawianiem się, jak daleko może zabrać rzeczy bez tworzenia wypadku finansowego. ♦
