Toto inne nazwiska, ale to jest to, które znamy: Amber Thurman została pierwszą kobietą, której śmierci można było zapobiec w związku z zakazem aborcji od DobbsJej imię i historia stały się publiczne, jak donosi Kavitha Surana z ProPublica bliższe dane jak Thurman, 28-letnia czarnoskóra matka małego syna, który marzył o zostaniu pielęgniarką, zmarła bolesną, możliwą do uniknięcia śmiercią w Georgii po tym, jak lekarze w szpitalu odmówili wykonania prostego zabiegu, który mógłby uratować jej życie – ponieważ prawo na to nie pozwalało.
Historia podkreśla rzeczywistość zakazy aborcjiktóre – nawet w stanach takich jak Georgia, z domniemanymi wyjątkami dla zdrowia matek – w praktyce nakładają wyroki śmierci na kobiety, które chcą zakończyć ciążę lub doświadczają poważnych powikłań. Zmuszają lekarzy do wyboru między najlepszymi praktykami medycznymi a własną ochroną prawną – a w tym procesie życie kobiet jest traktowane jako niepokojąco jednorazowe.
Thurman, mieszkanka Georgii, zmarła zaledwie kilka tygodni po śmierci swojego stanu poronienie zakaz wszedł w życie. Właśnie osiągnęła nowy poziom stabilizacji dla siebie i swojego małego syna, gdy w 2022 roku odkryła, że jest w ciąży z bliźniakami. Ponieważ jej ciąża przekroczyła już dopuszczalny limit ciążowy w jej stanie, wybrała się w podróż do Karoliny Północnej ze swoją najlepszą przyjaciółką, gdzie klinika dała jej tabletki poronne. Tabletki poronne mają bardzo niski wskaźnik powikłań, ale zdarzają się rzadkie problemy. W przypadku Thurman nie cała tkanka ciążowa została wydalona z jej macicy i trafiła na pogotowie w Georgii z krwawieniem, bólem i spadającym ciśnieniem krwi – charakterystycznymi objawami infekcji.
Thurman mogła zostać wyleczona za pomocą D&C, czyli rozszerzenia i łyżeczkowania, zabiegu, w którym szyjka macicy jest rozszerzana, aby utworzyć otwór, przez który można wprowadzić narzędzia do opróżnienia zawartości macicy. Zabieg ten jest popularną formą aborcji, ale jest również rutynową częścią poronień i innych zabiegów ginekologicznych. Gdyby tkanka została szybko usunięta, prawdopodobnie wszystko byłoby w porządku: D&C nie wymaga specjalnego sprzętu i trwa tylko około 15 minut.
Jednak zakaz aborcji w Georgii zdelegalizował zabieg D&C, czyniąc go przestępstwem, z wyjątkiem przypadków radzenia sobie z „samoistnym” lub „naturalnym” poronieniem. Ponieważ Thurman zażyła tabletki poronne, jej poronienie było nielegalne do leczenia. Przez 20 godzin cierpiała w szpitalnym łóżku, rozwijając sepsę i zaczynając doświadczać niewydolności narządów. Kiedy Gruzja Lekarze w końcu zgodzili się ją leczyć, ale było już za późno.
Nie wiemy, ile innych kobiet zmarło z powodu zakazów aborcji. Takie przypadki są często owiane tajemnicą, stygmatyzacją i poufnością. I niewiele rodzin, nie mówiąc już o tych, które opłakują stratę pełnych życia, kochających młodych kobiet, jest gotowych narażać się na oszczerstwa i kontrolę, które nieuchronnie pociągnie za sobą ujawnienie informacji o śmierciach z powodu zakazu aborcji.
Ale nie dowiemy się tego również dlatego, że stany, w których dochodzi do tych zgonów, nie są zachęcane do ich ujawniania. Śmierć Thurman została uznana za możliwą do uniknięcia przez stanową komisję ds. przeglądu śmiertelności matek. Ale to tylko doniesienia ProPublica ujawniły przyczynę jej śmierci. Nawet jej rodzina nie została poinformowana, że Amber mogła zostać uratowana: stan nie zadał sobie trudu, aby ich poinformować, a oni dowiedzieli się od reportera ProPublica.
Ale nawet gdybyśmy znali wszystkie nazwiska osób zabitych przez zakazy aborcji, nadal nie bylibyśmy w stanie pojąć pełnego zakresu tego, co nam odebrano. Każde życie – życie każdej kobiety – jest światem możliwości: te morderstwa z zaniedbania, na które prawo skazuje kobiety takie jak Amber, eksterminują te światy.
Amber nigdy nie spełni swojego marzenia o pójściu do szkoły pielęgniarskiej. Jej najlepsza przyjaciółka, Ricaria Baker, która zawiozła ją do kliniki w Karolinie Północnej, nigdy więcej nie będzie się z nią śmiać. Jej matka straciła dziecko. Jej syn, który miał sześć lat, gdy Thurman zmarł, będzie dorastał bez matki: ona nigdy nie pozna mężczyzny, którym się stanie, a on nigdy nie zrozumie jej jako dorosły.
Wszystko dlatego, że interesy cynicznych polityków Partii Republikańskiej, przesłodzony, mizoginistyczny sentymentalizm ruchu antyaborcyjnego i krótkowzroczna bigoteria sześciu sędziów Sądu Najwyższego – Samuela Alito, Clarence’a Thomasa, Neila Gorsucha, Amy Coney Barrett, Bretta Kavanaugh i Johna Robertsa – uznano za ważniejsze od jej życia, marzeń, ambicji i całej miłości, jaką darzyła ją rodzina.
Wiemy, że niemal na pewno istnieją inne kobiety takie jak Thurman. Być może nigdy nie poznamy ich historii, ich imion. Ale wiemy, że bez nich jest nam gorzej; wiemy, że zasługiwały na coś lepszego; wiemy, że ich życie miało większe znaczenie – większe niż polityka i religia innych ludzi. Możemy się modlić za tych, którzy je kochali, i możemy walczyć o tych, którzy przyjdą po nich. I możemy mieć nadzieję, że twarz Amber Thurman będzie prześladować koszmary tych, którzy są za to odpowiedzialni. Wiem, że będzie prześladować moje.
