Marco Odermatt ze Szwajcarii wygrał w czwartek inaugurujący sezon zjazd, pokonując Amerykanina Ryana Cochrana-Siegle w wyścigu Pucharu Świata na trudnej, ale krótszej trasie Birds of Prey.
Odermatt dobiegł do mety z czasem 1 minuty i 29,84 sekundy, wyprzedzając Cochran-Siegle o 0,30 sekundy. Trzecie miejsce zajął Norweg Adrian Smiseth Sejersted. Linię mety przesunięto pod górę – i była ona ledwo widoczna dla kibiców na trybunach – z powodu braku śniegu, który umożliwiałby prawidłowe rozmieszczenie siatki zabezpieczającej.
W 11. wyścigu na trasie Odermatt powiedział, że był w stanie atakować bardziej strome sekcje i utrzymywać wystarczającą prędkość na bardziej płaskiej części.
„Dla mnie to idealny wyścig” – powiedział Odermatt.
Czy w dzisiejszych czasach nie jest to dla niego idealny wyścig?
Odermatt zdobył dwa ostatnie tytuły mistrza świata w zjeździe. Regularnie startuje w zawodach i od 2023 roku w wyścigu zjazdowym Pucharu Świata nie znalazł się poza pierwszą siódemką. Było to jego piąte zwycięstwo w Pucharze Świata w zjeździe.
Odermatt rozpoczął także sezon Pucharu Świata w supergigancie od zwycięstwa w Święto Dziękczynienia na pobliskim Copper Mountain.
„Jak go złapać? Nie wiem” – powiedział Cochran-Siegle o Odermatcie, który zdobył cztery ostatnie korony Pucharu Świata. „Myślę, że reszta świata wciąż próbuje to rozgryźć”.
Po spokojnej serii Cochran-Siegle spędził trochę czasu na ławce liderów. Jest pierwszym Amerykaninem, który stanął na podium Pucharu Świata w zjeździe w Beaver Creek, odkąd Steven Nyman zajął trzecie miejsce w 2014 r. Ostatnim amerykańskim zawodnikiem, który wygrał Puchar Świata w zjeździe w Beaver Creek, był Bode Miller w 2011 r.
„Fajnie jest stać wśród tych legend” – powiedział Cochran-Siegle, srebrny medalista w supergigancie na Igrzyskach w Pekinie w 2022 roku.
Cochran-Siegle (32 l.) to najnowszy chorąży jednej z najtrwalszych rodzin w amerykańskim narciarstwie. Syn mistrzyni olimpijskiej w slalomie z 1972 r. Barbary Cochran. Dorastał na małym rodzinnym terenie narciarskim pod Burlington w stanie Vermont, gdzie pokolenia mieszkańców Cochran uczyły się tego sportu. Rozpoczął karierę jako obiecujący specjalista od slalomu giganta, po czym skupił się na konkurencjach szybkościowych, stale zdobywając miejsce na torze Pucharu Świata.
Jego ścieżkę ukształtowała także odporność. Cochran-Siegle przeżył serię poważnych niepowodzeń – w tym poważną kontuzję kolana wymagającą wielu operacji i złamanie karku, które groziło zakończeniem jego kariery – tylko po to, by za każdym razem wracać silniejszy. W swoim 101. starcie odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w Pucharze Świata w 2020 roku zadziwił konkurencję w olimpijskim supergigancie trzy lata temu.
W ostatnich sezonach stał się jednym z najrówniej grających zawodników tej trasy w zjeździe i supergigancie, notując 28 miejsc w pierwszej dziesiątce w obu dyscyplinach.
Sejersted zdobył swoje pierwsze podium Pucharu Świata w zjeździe. Ma na swoim koncie jeszcze dwa miejsca na podium w supergigancie.
Jego norweski kolega z drużyny, Aleksander Aamodt Kilde, zajął 11. miejsce, wykonując kolejny duży krok w powrocie po poważnym wypadku.
Był to pierwszy wyścig zjazdowy Kilde od tego czasu jego wypadek w styczniu 2024 r. Kilde przeszedł operację z powodu poważnego skaleczenia i uszkodzenia nerwu w prawej łydce oraz dwóch zerwanych więzadeł w ramieniu.
„Jestem bardzo zadowolony z tego, jak mogłem dzisiaj kontrolować wszystko” – powiedział Kilde, który również startował w supergigancie w Święto Dziękczynienia. „Nie mogę być bardziej usatysfakcjonowany uczuciem, jakie towarzyszyło mi na mecie”.
Rok Aznoh ze Słowenii miał straszny wypadek pod koniec wyścigu. Został zabrany do szpitala, aby ocenić obrażenia głowy i kolan.
Wcześniej tego dnia organizatorzy ogłosili, że wyścig supergigantu zostanie przeniesiony na piątek, a prognoza pogody na sobotę nie zapowiada się pomyślnie. Na niedzielę zaplanowano zawody w slalomie gigancie.
