Canada wstrzymała się od głosu, gdy Zgromadzenie Ogólne ONZ przytłaczającą większością głosów przyjęło rezolucję wzywającą do nałożenia sankcji na Izrael 18 września 2024 r., sprzeciwiający się że rezolucja „jest zgodna z bojkotem, wycofaniem inwestycji, sankcjami, którym Kanada stanowczo się sprzeciwia”. Ta formuła, pomijając hipokryzjęw rzeczywistości odwraca prawdę do góry nogami. Wystrzelony w 2005 r., bez przemocy, antyrasistowski Ruch BDS, zainspirowany południowoafrykańską walką z apartheidem i amerykańskim ruchem na rzecz praw obywatelskich, konsekwentnie opowiada się za prawami Palestyńczyków zgodnie z prawem międzynarodowym.
BDS wzywa do zakończenia nielegalnej okupacji Izraela i apartheidu oraz do poszanowania prawa palestyńskich uchodźców do powrotu i otrzymania reparacji. To Zgromadzenie Ogólne ONZ w końcu zaczyna „dopasowywać się” do pilnego zadania konsekwentnego stosowania prawa międzynarodowego, nawet wobec Izraela. Jak mówi Craig Mokhiber, były wysoki rangą urzędnik ONZ ds. praw człowieka, stawia W orzeczeniu Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości (MTS) stwierdzono, że BDS jest „nie tylko nakazem moralnym oraz prawem konstytucyjnym i prawem człowieka, ale także międzynarodowym zobowiązaniem prawnym”.
To nie jest kolejne głosowanie ONZ, to jest historyczny. Po raz pierwszy Zgromadzenie Ogólne Izraela skrytykowało reżim apartheidu i po raz pierwszy od 42 lat wezwało do nałożenia sankcji w celu zakończenia nielegalnej okupacji, co zostało ustalone przez MTS w lipcu.
Wielu Palestyńczyków i aktywistów solidarnościowych pozostaje jednak sceptycznych. Prawie rok po rozpoczęciu przez Izrael ludobójstwo przeciwko 2,3 milionom Palestyńczyków w okupowanym i oblężonym Pasie Gazy, Izrael codziennie dopuszcza się okrucieństw, wykazując się niespotykanym dotąd poziomem postrzeganej niezwyciężoności, albo tym, co powiedział nawet potulny sekretarz generalny ONZ połączenia„całkowita bezkarność”. Współpracując z hegemonicznymi mocarstwami zachodnimi, na czele z USA, Izrael nie tylko eksterminacja dziesiątki tysięcy rdzennych Palestyńczyków, ale jednocześnie łamiąc podstawowe zasady prawa międzynarodowego.
Wielu ekspertów ONZ ds. praw człowieka zgadza się. W oświadczenie wydano tego samego dnia, jak powiedzieli, „gmach prawa międzynarodowego stoi na ostrzu noża, a większość państw nie podejmuje znaczących kroków w celu wypełnienia swoich zobowiązań międzynarodowych potwierdzonych w orzeczeniu (MTS)”. Aby zastosować się do orzeczenia, państwa muszą nałożyć szerokie sankcje gospodarcze, handlowe, akademickie i inne na nielegalną okupację Izraela i „reżim apartheidu”, napisali, określając kompleksowe embargo wojskowe jako najpilniejsze.
Już w październiku 2023 r., kilka dni po ludobójczym ataku Izraela na Gazę, prezydent Kolumbii Gustavo Petro, ostrzeżony „bezprecedensowego wzrostu faszyzmu, a zatem śmierci demokracji i wolności… Gaza jest tylko pierwszym eksperymentem, w którym rozważa się nas wszystkich jako coś jednorazowego”. Innymi słowy, „nigdy więcej” jest teraz, jako postępowy, anty-syjonistyczny Grupy żydowskie stwierdziły, żeOznacza to, że najpilniejszym priorytetem ludzkości jest teraz położenie kresu ludobójstwu Izraela, przy jednoczesnym uznaniu, że sprawiedliwość dla Palestyńczyków przecina się i jest powiązana z walką o sprawiedliwość rasową, klimatyczną, ekonomiczną, płciową i społeczną.
Decyzje Międzynarodowego Trybunału Sprawiedliwości, historyczne głosowanie Zgromadzenia Ogólnego i oświadczenia ekspertów ONZ odzwierciedlają rosnącą globalną większość, która nie tylko popiera walkę o wyzwolenie Palestyny, ale także podstawową misję ratowania ludzkości, a co najważniejsze, przed erą „prawa silniejszego”, niespotykaną od czasów drugiej wojny światowej. spychając instytucje ONZ na śmietnik historii.
Niezależnie od tego Palestyńczycy nie mają złudzeń, że sprawiedliwość wymierzy nam MTS lub ONZ, przy czym ta druga instytucja historycznie odpowiada za wydarzenia z lat 1947–1949. Nakbaetniczne oczyszczenie większości Palestyńczyków i ustanowienie Izraela jako kolonia osadnicza na większości obszaru historycznej Palestyny. Całkowita porażka międzynarodowego systemu prawnego, zdominowanego przez euroamerykańskie mocarstwa kolonialne, w zapewnieniu niezbędnej, jednoznacznej, prawnie wiążącej podstawy do powstrzymania pierwszego na świecie transmitowanego w telewizji ludobójstwa, nie mówiąc już o wymierzeniu sprawiedliwości, mówi sama za siebie.
Mamy prawo międzynarodowe po naszej stronie. Mamy wyższą pozycję etyczną jako ludność rdzenna walcząca z zdeprawowanyludobójczy system ucisku, aby osiągnąć nasze prawa. Etyka i prawo są niezbędne w naszej lub jakiejkolwiek innej walce o wyzwolenie, ale nigdy nie są wystarczające. Aby zdemontować system ucisku, uciskani niezmiennie potrzebują również władzy: władzy ludu, władzy oddolnej, władzy koalicji interseksjonalnej, władzy solidarności i władzy mediów, między innymi.
Budując siłę ludu, Palestyńczycy nie żebrzą o świat o jałmużnę; wzywamy do znaczącej solidarności. Ale przed obydwoma, wymagający koniec współudziału. najgłębszy obowiązek etyczny w sytuacjach skrajnego ucisku nie należy wyrządzać krzywdy ani jej naprawiać, ani też naprawić krzywdy wyrządzonej przez siebie lub w swoim imieniu.
Jak pokazała walka, która zakończyła apartheid w Republice Południowej Afryki, zakończenie państwowego, korporacyjnego i instytucjonalnego współudziału w izraelskim systemie uciskuzwłaszcza poprzez pokojowe taktyki BDS, jest najskuteczniejszą formą solidarności, budowania siły ludzi, która może pomóc w demontażu struktur ucisku.
Prawie rok po ludobójstwie niektórzy narzekają na „zmęczenie ludobójstwem”. Ale Palestyńczycy, zwłaszcza w Strefie Gazy, nie mogą sobie pozwolić na „zmęczenie ludobójstwem”, ponieważ Izrael kontynuuje masakry, głodowaći przymusowo wysiedlić, popełniając to, co eksperci ONZ zidentyfikowany Jak „domicideurbicyda, scholascydozamedykamenty, ludobójstwo kulturowe i, ostatnio, ekobójstwo”.
Palestyńczycy nigdy nie stracili nadziei w naszym trwającym od dziesięcioleci oporze wobec bezwzględnego reżimu ucisku Izraela. Ta bezgraniczna nadzieja nie ma korzeni w myśleniu życzeniowym ani naiwnej wierze w nieuchronne zwycięstwo spadające z nieba, ale w nieustannym Pospiesz sięnacisk na nasze istnienie w ojczyźnie, w wolności, sprawiedliwości, równości i godności. Jest również zakorzenione w inspirującym wzroście globalnego ruchu solidarnościowego i jego wpływie.
Jak zauważył brytyjsko-pakistański pisarz Nadeem Aslam mówi„Na rozpacz trzeba sobie zasłużyć. Osobiście nie zrobiłem wszystkiego, co mogłem, aby coś zmienić. Jeszcze nie zasłużyłem na prawo do rozpaczy”. Jeśli nie zasłużyłeś na to prawo, musisz ciągle organizować się, mieć nadzieję, zakończenie współudziału w twojej sferze względnego wpływu. Z radykalizm strategicznymożemy i będziemy w stanie przezwyciężyć ludobójstwo, apartheid i całą tę niewypowiedzianą opresję.
