WHen, zacząłem pisać książkę cztery lata temu o życiu niepełnosprawnych kobiet w Wielkiej Brytanii, nie byłam szczególnie aktualna. Utknąłem w łóżku z przewlekłym zmęczeniem i bólem na początku lat 30., chciałem napisać coś, co połączyło się z innymi kobietami poruszającymi się w pigułkach i podkładkach cieplnych wraz z karierą i relacjami. Postanowiłem zatem przeprowadzić wywiad z ponad 70 kobietami i osobami niebinarnymi z fizycznymi i psychicznymi warunkami zdrowia-od znanych aktorów po ekspertów prawnych, muzyków po psychologów. Rezultatem był rozległy i zróżnicowany katalog życia niepełnosprawnego: od opowieści o mikroagresji w miejscu pracy oraz dobrych i złych datach aplikacji, po znalezienie wolności (i osądu) za pomocą pomocy mobilności.
Nie spodziewałem się, że w miarę upływu miesięcy, a moja liczba słów wzrosła, kohorta niepełnosprawna, o której pisałem, wzrośnie, by obejmować coraz więcej kobiet – wiele z nich jeszcze młodszych ode mnie.
Na tle zaległości NHS spadły o zdrowiu psychicznym, koszty życia i pandemia niepełnosprawność w Wielkiej Brytanii wzrosła w całości; Według danych opublikowanych w zeszłym miesiącu 16,8 miliona ludzi żyje z „znaczącym”, długoterminowym stanem-o 700 000 w ciągu ostatniego roku. A jeśli jesteś kobietą, Szanse, że jesteś wśród nich, rosną.
To nie są po prostu bóle i bóle, które pochodzą ze starzejącym się społeczeństwem. Jedna na siedem kobiet W wieku 20 lat w Anglii i Walii zostały sklasyfikowane jako niepełnosprawne w najnowszym spisie powszechnym zarejestrowanym w 2021 r. – a liczby pokazują znaczny wzrost liczby dzieci oraz poniżej 24 roku życia, które mają stan zdrowia psychicznego lub fizycznego. Zapomnij o nan w hali bingo, twarz niepełnosprawności w Wielkiej Brytanii jest teraz także pokoleniem Z w Greggs.
Kiedy politycy i media wspominają o rosnącej liczbie kobiet i młodych osób niepełnosprawnych, w dużej mierze słyszymy o tym w zakresie, ile kosztują kraj. Jak Daily Mail niedawno spanikowała: „Uchwyty oferowane przez rachunek za choroby i świadczenia z tytułu niepełnosprawności połkną jedną czwartą spożycia podatku dochodowego do 2030 r.” Nawet Witryna rządu Już wyraźnie stwierdza, ile wydaje się na ubezpieczenie społeczne dla osób niepełnosprawnych w wieku produkcyjnym-skarbowy odpowiednik przypisania ceny na naszych wózkach inwalidzkich.
To nie jest tylko retoryka – przekłada się również na politykę. Spójrz tylko na to, jak ograniczenia korzyści dla osób niepełnosprawnych Czy arbitralnie będzie oznaczać, że każdy poniżej 22 lat nie będzie już w stanie ubiegać się o to, że zasiłek niezdolności do uzupełnienia Universal Credit. Tymczasem połączone cięcia uderzą w pojedyncze niepełnosprawne kobiety najcięższe – stanowią oszałamiające 44% Z tych, którzy przegrywają, zgodnie z własnymi postaciami rządu.
Nie chodzi tylko o to, że ta narracja stanowi rosnącą liczbę młodych niepełnosprawnych kobiet jako obciążenie dla reszty społeczeństwa. Oznacza to również, że niektóre z nich nie są tak naprawdę niepełnosprawne. Ilekroć ministrowie omawiają nadchodzące cięcia dla świadczeń niezdolności do 22 lat, zazwyczaj nie nazywają tej grupy „niepełnosprawnymi”. Sekretarz ds. Pracy i emerytur, Liz Kendall, rutynowo opisuje to jako poród, przyjmując „opcja życia na korzyściach„Z dala od„młodzież”, Jakby ich niepełnosprawność – i obowiązek społeczeństwa był to wspieranie – znika, jeśli nie powiesz głośno.
Oprócz tego wymazu znajduje się falu artykuły W ostatnich miesiącach twierdzi, że media społecznościowe są Diagnoza jazdy Zaburzenia nadpobudliwości i relacje z przewlekłą chorobą oraz książki lekarzy (tak, nawet lekarze) hipoteza, że problem stojący przed coraz bardziej chorych populacji jest w rzeczywistości „”Nadmierna diagnoza”.
Niepełnosprawne kobiety w Wielkiej Brytanii są coraz częściej postrzegane jako statystyki i stereotypy – całkowicie zredukowane do naszych niepełnosprawności lub okradzione z godności bycia uwierzonym.
Właśnie dlatego, pisząc moją książkę, dokonałem świadomego wyboru, aby bezpośrednio rozmawiać z kobietami z fizycznymi i psychicznymi warunkami zdrowia. Marketing ma również na celu podniesienie talentu niepełnosprawnego: każda cyfrowa grafika lub kawałek towarów jest wykonany przez małą firmę lub kreatywność prowadzoną przez niepełnosprawną. Chciałem postawić niepełnosprawne kobiety na pierwszym planie kultury, aby zapytać o nierówność wpływającą na ich życie – ich karierę, rodziny, wizerunek ciała – i wyróżnić ich wytrwałość, wkład i humor obok nierówności i zmagań.
Cherylee Houston MBE podzieliła się, jak lekarze zawstydzili ją za „chęć bycia niepełnosprawnym”, ale jest teraz dumna ze swojej niepełnosprawności. Marsha de Cordova opowiedziała mi o dyrektorze, który uważał, że powinna zostać zinstytucjonalizowana, ponieważ była ślepa – de Cordova została wybrana do parlamentu dziesięciolecia. Sophie Morgan mówiła o poruszaniu się w związku z przyjaciółmi po tym, jak została sparaliżowana (i wyrzucając z nimi wózek inwalidzki).
Nie chodzi o to, że sama tego rodzaju reprezentacja rozwiązuje zdolność. W rzeczywistości zbyt duży skupienie się na „widoczności” osób niepełnosprawnych często odbywa się kosztem wysiłków w celu rozwiązania stawienia się nierówności strukturalnej. Ale sposób, w jaki niepełnosprawność jest przedstawiona w naszej kulturze i mediach – i których głosy są podwyższone – ma głęboki wpływ na to, jak szersze postrzeganie tego społeczeństwa, w wyniku czego ludzie niepełnosprawni w kraju. To nie przypadek, że posłowie, którzy wkrótce zagłosują za ograniczeniem świadczeń z niepełnosprawnością, statystycznie nie będą sam sami niepełnosprawni, podobnie jak dziennikarze, którzy ich kibicują, prawdopodobnie nigdy nie będą przetrwać długoterminowego bólu, nie mówiąc już o bólu podczas ubóstwa.
Ponieważ coraz więcej z nas doświadcza przewlekłych problemów zdrowotnych, nie mogę nie myśleć, że nadszedł czas, aby usłyszeć z rosnącej kohorty niepełnosprawnych kobiet w swoich słowach – i przestać normalizować innych rozmawiających o nas lub dla nas. Możliwe jest zajęcie się przyczynami upadającego zdrowia Wielkiej Brytanii przy jednoczesnym uznaniu zagrożeń związanych z narracją kontrolowaną przez dominującą grupę, która podaje ideę, że jest „zbyt wiele” mniejszości.
Niezależnie od tego, czy jest to książka w oknie Waterstones, czy dramat na BBC, istnieje moc, aby mogła postrzegać „drugiego” jako całego człowieka: ktoś, kto ma grupę WhatsApp z przyjaciółmi i ulubioną piosenkę, a także formę korzyści. Jedynym sposobem, w jaki argument za przyzwoitym poparciem dla osób niepełnosprawnych – w każdym wieku lub płci – zostanie wygrany, jest to, że jesteśmy postrzegani jako ludzie, nie mniej niuansowani lub godny niż ktokolwiek inny. Łatwo jest głodować statystyki, znacznie trudniejsze do degradacji i zwolnienia sąsiada lub przyjaciela. Być może jest to prawdziwy powód, aby rzucić światło na niepełnosprawność. Niepełnosprawne kobiety mogą być w końcu wyraźnie widoczne: nie za to, co przyjmują ze społeczeństwa, ale wszystko, co dają.
