ASA Organizowane homoseksualistów, ogólnie oszczędzono mi niezręczności wychodzenia. Tak było, dopóki nie stałem się szybkim. W ostatnich latach stałem się biegły w ocenianiu temperatury pokoju, zanim ujawniłem moje upodobanie. Czy to bezpieczna przestrzeń? Czy będę odsunięty na bok lub traktowany jako zboczeńca z powodu tego, kogo wybieram? Czy powinienem kłamać, czy po prostu wymieszać? Chcę żyć autentycznie, ale jakim kosztem?
Taylor Swift jest jednocześnie najbliższą rzeczą, jaką mamy monokulturę i najbardziej dzielącej gwiazdy popu współczesnych. Jako samozidentyfikowana Swiftie uważam, że jej dar polega na możliwości przyjmowania hiper specyficznych doświadczeń i uczynienia ich uniwersalnym. Nigdy nie przeprowadziłem 149-date światowej trasy koncertowej, gdy zachwycając się po złamanym sercu, bycie duchem Matty Healy z 1975 roku, ale słuchanie, że mogę to zrobić z złamanym sercem, jej piosenką o tym oburzeniu, pomogła mi przyjąć odważną twarz w obliczu bardziej cytidowskich wyzwań życia. Pisząc 10-minutową epicką o jej trzymiesięcznym romansie z Jake Gyllenhaal, Taylor daje fanom przestrzeń do opłakania naszych nieudanych sytuacji lub prywatnych rozczarowań-choć ulotne lub nieznaczne mogą wydawać się innym.
Kiedy wychodzę jako szybki, na ogół spotykam jedną z dwóch reakcji. To albo „uratowała mi życie”, albo „żartujesz?” Gejowie zwykle pochylają się w kierunku tego drugiego. To pomimo tego, że jest demografią zazwyczaj fascynowaną przez kobiece gwiazdy pop, niezależnie od tego, czy są „głównymi popowymi dziewczynami”, czy też miała dwa „mrugnięte i tęsknią za nimi” 15 lat temu (Alexis Jordan, dziękuję za twoją służbę). Zaplanowałem to, co czyni Taylora wyjątkiem od tej zasady. Kultura gejowska rozwija się na obozie i ironii, podczas gdy Taylor jest agresywnie poważny. Jej muzyka jest mniej zaprojektowana dla klubu, a nie tylko tęsknota za chłopcem, który podwójnie zdążyłeś w 2015 roku i nigdy nie słyszałeś.
Zazwyczaj homoseksualiści lubią być postrzegani jako smakowiciele smaku, biorąc pod uwagę wszystko, co niegdyś fajne za tragiczne, gdy tylko trafia w główny nurt. Policjujemy gwiazdy z tym samym krytycznym okiem, które na siebie rzuciliśmy (staramy się mieć poczucie własnej wartości, gdy Gay Twitter przekonał, że Chris Pratt ma „bod taty”). Taylor jest nieuchronnie nieskrępowana: konsensus jest taki, że jest uczulona na „serwowanie” na czerwonym dywanie i ma uroczą łopatość, której nie wydaje się wyposażona w kawalię stylistów.
Od Judy Garland po Britney Spears, gejowie mają tendencję do ubóstwiania gwiazd tragicznych historii, zrównania ich zmagań z własnymi i znajdując siłę w sile. Taylor jest najdalszą rzeczą od słabszego. Podczas gdy Mariah Carey mówi, że jej siostra próbowała ją zdjąć, gdy miała 12 lat, Taylor został wychowywany przez bankierów na farmie choinki i otrzymał neutralne pod względem płci, aby odnieść sukces w korporacyjnej Ameryce (jak to możliwe). Jej własne postrzegane poczucie ofiary koncentruje się na opowieści o ostracyzmie w szkole średniej i przerwaniu przez Kanye West na pokazie nagród w 2009 r. – wydarzenie, które zostało odwołane na temat czterech jej kolejnych albumów, ostatnio w ubiegłym roku. (OK, może jest coś z natury obozu na temat publicznego pielęgnacji 16-letniej urazy.)
W przeciwieństwie do Madonny czy Lady Gaga, nie uprawiała wyraźnie gejowskiej publiczności. Jej debiut w 2006 roku obejmował tekst: „Więc idź i powiedz swoim przyjaciołom, że jestem obsesyjny i szalony / W porządku, powiem, że jesteś gejem”. Ta wersja została wycofana, co spowodowało, że bardzo znana lista eBayu „Taylor Swift CD (wersja homofobiczna)”. W 2019 r. Została zainspirowana do napisania singla kochanka, którego potrzebujesz, aby się uspokoić po tym, jak przyjaciółka wskazała, że jej stanowisko w sprawie praw gejów było niejasne. Z tekstami takimi jak „Dlaczego jesteś szalony, kiedy możesz być Glaad?” -Odwołując się do sojuszu gejów i lesbijek przeciwko zniesławieniu-wynik był dobrze, ale ciężki. Grała w Stonewall Inn w Nowym Jorku na niespodziewany występ w miesiącu dumy, ale jej aktywizm utknął wkrótce potem. W względnym braku spójnego stanowiska w tej sprawie niektóre szybkie – lub „gejlory” – skonstruowały skomplikowane teorie spiskowe na temat rzekomego tajnego związku między Taylor i Supermodel (i byłym BFF) Karlie Klossem (prawdopodobnie dwie najprostsze kobiety, jakie kiedykolwiek żyły).
Zastanawiam się, czy opór się pogłębia. Kultura gejowska zachęca nas do ewolucji, ponownego odkrywania i pozostawienia przeszłości: jeśli społeczeństwo twierdzi, że jesteś niegodny wystarczająco długo, zaczynasz w to wierzyć. Chude zastraszane dziecko przekształca się w umięśnionego Adonisa, zasadniczo, stając się chłopcami, których obawialiśmy się w szkole średniej. Trasa Eras w Taylor przyjęła wszystkie jej poprzednie wcielenia, jakkolwiek niechlujne lub kulące te nastoletnie loki korkociągów i bajki. Być może jej odmowa wymazania jej niezręcznej historii jest konfrontacja jej gejowskiej fanów. Co jeśli wszyscy moglibyśmy rozpatrywać nasze przeszłe ja, choć naiwne lub niezdarne, z delikatnością zamiast zawstydzenia?
Uwielbiam być dziwnym. Ale przebywanie w przestrzeniach gejowskich może wywoływać skomplikowane uczucia. Znaleziono poczucie przynależności, że wielu z nas odmówiono dorastania, w połączeniu z niepewności, które powstają, gdy traumatyczna społeczność zaczyna się jeść – narzucając niemożliwe standardy dotyczące tego, co liczy się jako gorące, aspiracyjne lub chłodne. Dla mnie oglądanie wycieczki Eras było stosunkowo prostą przyjemnością. Otoczony szalonymi Swifties, gdy szarpałem, abyśmy nigdy nie wróciliśmy, byłem niezaprzeczalnie kuląc się. Ale przez trzy godziny byłem wolny.
