ADonald Trump pada chaosy na Stany Zjednoczone-demontaż rządów prawnych handlujących na nacjonalizmie wściekłości i zastraszanie reszty świata-jego ideologia jest teraz chętnie naśladowana nie tylko przez oczekiwanych łotrzyków globalnej polityki, ale przez rzekome bastionem demokracji.
Demokracje te noszą teraz tylko maskę uprzejmości nad tymi starymi impulsami kolonialnymi: kontrola, dziel, wykorzystywać.
Najbardziej niepokojący jest cichy współudział Wielkiej Brytanii, skradając własną markę okrucieństwa instytucjonalnego. Podobnie jak doświadczeni iluzjoniści, używają chaosu za granicą, aby zaciemnić niesprawiedliwość w domu, aby legitymizować moralnie nie do obrony polityki imigracyjnej.
To tak, jakby Wielka Brytania i Stany Zjednoczone wymieniły przebiegły na Atlantyk i powiedziały: „Zobaczmy, jak daleko możemy się posunąć”.
USA nadzorują teraz deportację tysięcy. Nie nielegalni migranci. Prawny. Niektórzy mieszkają w tym kraju od dziesięcioleci, budowali rodziny, przyczyniły się do społeczeństwa, płacili podatki. W miarę uderzenia drzwi centrum zatrzymania marzenia gaszone są w czasie rzeczywistym.
Programy obywatelstwa obywatelstwa Karaibów (CBI), w tym Antigua i Barbuda, Dominika, Saint Kitts & Nevis oraz Saint Lucia, są teraz badane przez USA z powodu postrzeganych problemów związanych z bezpieczeństwempotencjalnie w obliczu ograniczeń podróży. Podobnie Afrykanie są skierowane do zakazów I Anulowanie wizowe.
Nie należy się prześcignąć, Wielka Brytania zaczęła zaostrzyć ograniczenia wizowe na afrykańskich i Narody karaibskie pod najcieńszymi pretekstami. Dla nas przesłanie jest jasne: jeśli jesteś niewłaściwym kolorem i pochodzeniem z dawnej kolonii, nie ma za co. Oczywiście jesteś bardziej niż mile widziany, jeśli jesteś ukraińskim lub przynosisz pieniądze lub minerały.
Raport na temat korzenie skandalu windrusowego Opublikowane na stronie internetowej rządu Wielkiej Brytanii podsumowuje: „Główne przepisy imigracyjne w 1962, 1968 i 1971 r. Zostało zaprojektowane w celu zmniejszenia odsetka osób mieszkających w Wielkiej Brytanii, którzy nie mieli białej skóry”. Sześćdziesiąt lat później Wielka Brytania nadal angażuje tę ideologię społeczno-polityczną.
Weź absurdalne leczenie Trynidad i Tobago. Władze brytyjskie w zeszłym miesiącu uderzyły wygórowane opłaty wizowe na Trynidadyjczykach, podobne do Jamajki i Dominiki. Uzasadnienie? Spike w roszczeniach azylowych – od średnio 49 rocznie w latach 2015–2019 do 439 w 2023 r.
W roku kończącym się na czerwcu 2024 r. Imigracja netto w Wielkiej Brytanii wyniosła 728 000, co stanowi spadek o 20% ze szczytu o 906 000 lat 2023. Jednak 439 Trynidadyjczyków powoduje „kryzys”? Jest to teatr polityczny wystawiony dla nielicznych z Imperium nostalgii i paranoją imigrantów.
Ale rządu Trinbagonowskiego nie można zwolnić. Od ponad dekady, przemoc gangów Wykazany przemyconymi bronią z USA, handel narkotykami z Ameryki Południowej i napływ członków gangu z Wenezueli pogorszył się pod nieuprawnym ministrem bezpieczeństwa i rząd w paraliżu.
Ta nowa brytyjska polityka imigracyjna dla Trynidadu i Tobago nie jest polityką, karą. To imperium znów hoduje głowę – tym razem pod pozorem „kontroli imigracyjnej”. Gdyby Wielka Brytania była naprawdę zaniepokojona, mogłoby to odebrać telefon i porozmawiać z wysokim komisarzem do Wielkiej Brytanii, a nawet z premierem, aby znaleźć proporcjonalne rozwiązanie – jako kolega Wspólnota członkowie. Ale co Wspólnota już oznacza? Gloryfikowany klub nostalgia przewodniczył monarcha na Karaibach.
Wspólnota jest reliktem. Drogie, puste pomnik kolonialnej przeszłości Wielka Brytania odmawia przeprosin za A Karaiby odmawia odejścia. Wspólne oznacza podporządkowanie, a bogactwo płynie tylko w jedną stronę. Na przykład Komitet Sądowy Tajnej Rady pozostaje najwyższym sądem dla wielu narodów Karaibów – kolonialnym backdoor, który zapewnia pozostałości Brytyjczyków po obniżeniu Unii Jacka.
Dlaczego Karaiby Wciąż przykręć przed tronem, który w najlepszym razie postrzega go jako miejsce na wakacje, aw najgorszym obciążeniu pomocy? Dlaczego narody afrykańskie tolerują protekcjonalność pomocy, gdy ich skradzione minerały napędzają bogactwa Zachodu? Jak zażądał Bob Marley, musimy „wyemancypować się z niewolnictwa umysłowego”?
Prawda jest taka: Zachód nie może funkcjonować bez nas. Karmi nasze zasoby, nasze ropy i minerały, nasz intelekt. Jednak traktuje nas jak szkodniki przy drzwiach: niegodne wejścia, nie mówiąc już o równości.
Dlaczego nadal gramy w tę sfałszowaną grę? Dlaczego nadal błagamy o wizy, błagając o azyl, skoro nasza obecność buduje te narody?
Nadszedł czas, abyśmy przestali prosić o pozwolenie, wycofaliśmy naszą pracę, nasz blask, nas samych – i zostawili ich, aby dusili się w ich nostalgii, myląc ściany z siłą i ksenofobią pod względem suwerenności. Zbudujemy coś lepszego.
Podejście Trumpa Mieszota do dyplomacji podpalało relacje z Kanadą, Panamą, Grenlandią, Południem Afryka i szerszy kontynent afrykański. Karaiby nie są oszczędzone, a przynajmniej wszystko, co ulubieni: Kuba.
Tym razem uwolnił swojego sekretarza stanu Bulldoga, Marco Rubio, na cichym, ale potężnym silniku dyplomatycznym Kuby: jego lekarze. Przez dziesięciolecia, Kubańscy lekarze podróżowali po świecieod wiejskich placówek w Afryce po wioski zaciesionych huraganami na Haiti, lecząc chorych i dostarczających dzieci, z miękką dyplomacją, którą USA porzuciły w czasie, gdy sądzi, że zmiana reżimu jest zrównoważonym modelem polityki zagranicznej.
Kubańscy lekarze od dawna symbolizują międzynarodową solidarność, wyłaniając się z narodu rutynowo oczernianego – ponieważ nic nie przeraża Waszyngtonu bardziej niż socjalizm w brązowej skórze. Ale zamiast uznać tę dyplomacje medyczne za to, czym jest – dar humanitarny – Rubio zamiast tego oskarżył narody karaibskie o wykorzystanie tych lekarzy, nie docenia ich i „handlu”. Zocześnie zapiera dech w piersiach.
Rubio zagroził, że urzędnicy państwowe urzędników państwowych i ich najbliższej rodziny w każdym kraju karaibskim akceptuje kubańskie pracowników medycznych. Ponieważ Ameryka eksportuje teraz wykłady moralne, nie udaje już nawet żyć.
Ale tym razem Karaiby nie wzdrygały się. Przywódcy w całym regionie odpowiedzieli zbiorowym przewracaniem oczu i oszałamiającym: „Przyjdź na wizę”.
Są to niezależne narody, a nie spółki zależne w USA. Karaibscy przywódcy wyjaśnili: kubańscy lekarze otrzymują wynagrodzenie na równi z lokalnymi lekarzy, nie są zmuszani i mogą w dowolnym momencie odejść. Mają kluczowe znaczenie dla systemów opieki zdrowotnej w regionie.
Rubio odważy się mówić w imieniu lekarzy, którzy zrobili więcej dobrego na całym świecie na południu niż w Departamencie Stanu USA od dziesięcioleci, jest zniewagą nie tylko dla Karaibów, ale dla zdrowego rozsądku.
To, czego jesteśmy tutaj świadkami, to rozdrażnienie z zanikającego imperium, które zastąpiło swój moralny kompas paranoją i zleciła jej dyplomację szeptom nieregularnego miliardera, urojeniowych oligarchów i pomocy dziecięcych uzależnionych od kolonialnej copplay
Dyplomacja Ameryki zmarła, została kremowana i rozproszona po Mar-a-Lago.
Tak więc podczas gdy Waszyngton gra imperialną hardball z narodami próbującymi zapewnić opiekę zdrowotną swoim obywatelom, reszta z nas znów zastanawia się nie może powstrzymać własnych obywateli z dala od bankructwa medycznego.
W pewnym momencie Karaiby – i szersze globalne południe – muszą narysować czerwoną linię. Nie tylko retorycznie, ale strukturalnie. Potrzebujemy nowych sojuszy, nowych walut handlowych, nowych przyjaciół, nowych modeli współpracy nie zakorzenionych w długach kolonialnych, ale wzajemnym szacunku.
Ponieważ coraz bardziej jasne jest, że USA nie są zainteresowane partnerstwami – chce lalek. Najlepiej czarne lub brązowe, desperackie i giętki.
