miArly w papierze Papież Franciszek powiedział, że imię Boga jest miłosierdziem. Rozumiał, że kościół stał się zbyt doktrynarzem, dzielącym i osądzającym dla zbyt wielu ludzi. Dryf katolików z konwencjonalnej praktyki na Zachodzie powiedział tak samo. Wiedział, że Kościół zraził społeczność LGBTQ, dyskryminowała kobiety i oparł się pełnym uczestnictwu rozwiedzionym i ponownie ożenionym katolikom. Przyznał, że poprzednie papieże nie skonfrontowały skandalu seksualnego. Chciał zrobić lepiej A świat katolicki był z nim, instytucja nie była.
Kościół katolicki z natury jest konserwatywną instytucją. Wykorzystuje bezwładność jako narzędzie do zarządzania. Zmiana jest powolną i wyciągniętą sprawą. Franciszek regularnie przewodził przeciwko urzędnikowi ze względu na jego poczucie uprawnień i niewłaściwego wykorzystania władzy. Widział to jako jeden z powodów, dla których kościół miał obsesję na punkcie ochrony swojego wizerunku zamiast wierzenia i opieki nad ofiarami duchownych wykorzystywania seksualnego. Uświadomił sobie także, że instynkt duchownego do ochrony własnych i ukrywania ich zbrodni był oparty na ich wyłącznym uchwycie w działaniu Kościoła.
Zdecydował się na ponowne kalibracja relacji między duchownymi a zwykłymi katolikami, aby istniała większa wzajemność i współpraca w zarządzaniu kościołem i podejmowaniu decyzji. To nie zdobyło mu przyjaciół w biurokracji kościelnej.
Trzeba przyznać, że Francis rozpoczął osobistą nawrócenie w swoim nastawieniu i podejściu do postępowania ze skandalem dotyczącym wykorzystywania seksualnego. Podobnie jak w przypadku swoich poprzedników, podzielił się instynktem do ochrony wizerunku Kościoła przed dobrostanem ofiar. Czasami obwiniał także media za nieuzasadnione ataki na Kościół.
Na początku papiestwa zajęło zbyt długo, aby uwierzyć w zeznania niektórych ofiar i wydawało się po stronie ich sprawców i biskupów, którzy ukrywali przestępstwa. Ale Gdy łuski spadły z jego oczu Stał się zdecydowany nałożyć nowy system przejrzystości i odpowiedzialności. Słynnie wezwał wszystkie Chilijscy biskupi do Rzymuzwolnienie wielu z nich ze względu na ich niewłaściwe sprawy związane z nadużyciami w tym kraju. Utworzył komisję papieską w celu doradzania w zakresie reform proceduralnych w zakresie postępowania z sprawami dotyczącymi wykorzystywania seksualnego. Nalegał, aby Kościół przyjął kulturę „zerowej tolerancji” w zarządzaniu przypadkami nadużycia dzieci przez kapłanów. Próbował nałożyć rygorystyczne standardy dla ochrony dzieci i osób wrażliwych.
Jego dziedzictwo w konfrontacji z skandalem nadużyć jest nadal niekompletne. . Watykan Biurokracja spowolniła tempo reformy. Na swojej drodze umieścił wiele kanonicznych przeszkód. Administracja Kościoła, nawet w Australii, nadal używa konwencji prawnych, aby odeprzeć perspektywę wypłat finansowych odszkodowania zamiast przyjmować stanowiska moralne w celu właściwego zrekompensowania jej ofiar. Zbyt wielu ludzi wciąż zmaga się z potęgą Kościoła, aby uzyskać sprawiedliwość.
Francis był odświeżająco otwartym i duszpasterskim papieżem. Pchnął kościół, aby dotarł do zmarginalizowanych. Powiedział, że należy zbudować mosty, ale także przejść. Konsekwentnie przypominał Kościołowi, że włączenie jest niezbędne, a poszanowanie różnorodności było integralną częścią natury chrześcijaństwo. Przez własne życie zademonstrował, że zmiana jest możliwa, a miłosierdzie może być prawdziwe. Zapalił ścieżkę dla nas wszystkich.
