Relacja amerykańsko-wiejska była „bardzo silna”. Następnie Trump podniósł dyplomatyczną tablicę do gry | Polityka zagraniczna USA

Kiedy ówczesny prezydent Panamy Juan Carlos Varela został zaproszony do Białego Domu w czerwcu 2017 r., Donald Trump powiedział Kanał Panamski robił „całkiem dobrze” i opisał dwustronny związek jako „bardzo silny”.

Zaledwie kilka dni wcześniej Varela złamała więzi z Tajwanem w celu ustanowienia stosunków dyplomatycznych z Chinyale nic nie wskazuje na to, że ten snub do kluczowego sojusznika, który nasimy, zmęczyło spotkanie.

W ciągu najbliższych dwóch lat zalały obietnice chińskich inwestycji Panama. Były umowy na budowę mostów, portów, projektów energetycznych i propozycji linii kolejowej. Rozpoczęły się negocjacje w sprawie umowy o wolnym handlu, a gigantyczna działka w pobliżu wejścia do kanału została przeznaczona na chińską ambasadę.

Jednak w kolejnych latach amerykańskie wysiłki dyplomatyczne i presja kanałów wstecznych skutecznie ograniczyły rosnący chiński wpływ na przesmyk. Teraz agresywna retoryka Donalda Trumpa i maksymalistyczne stanowiska negocjacyjne grożą podważeniem dotychczasowej strategii.

Stany Zjednoczone zostały przeziębione przez Panamię Dyplomatyczną w 2017 roku na Pekin, ale w ciągu kilku miesięcy Departament Stanu opracował odpowiedź. We wrześniu USA przypomniały sobie swoich ambasadorów w Panamie, Salwadorze i Republice Dominikańskiej (pozostałe dwa narody do ustanowienia więzi z Pekinem w 2017 r.), A następnie sekretarza stanu Mike Pompeo odwiedził Panamskie Miasto, aby ostrzec rząd. Chiny „Drapieżna działalność gospodarcza. ”

Dolaryzowana gospodarka Panamska jest bardzo podatna na presję w USA – podobnie jak jej elity biznesowe, które banki prowadzą działalność i wysyła ją do szkoły w USA. Od 2016 roku władze amerykańskie aresztowały jeden były prezydent i jego synowiezakazał Vareli wchodzenia do kraju z powodu „znaczącej korupcji” i wybitnych biznesmenów na czarnej liście. Starsi politycy zostali wezwani do Waszyngtonu na rozmowy o zamkniętych drzwiach w Departamencie Stanu lub zostali niespodziewanie zatrzymani i przesłuchiwani na lotniskach w USA.

Taki przymus w kanale tylnym okazał się udaną strategią. Presja USA odegrał rolę Odwołując proponowaną chińską ambasadę, a rozmowy o wolnym handlu z Pekinem w milczeniu zjechały z porządku obrad. Chińskie firmy przegrały kluczowe projekty infrastrukturalne Pomimo przetargu najniższe oferty. Istniejące projekty, w tym most nad kanałem, port Greenfield na Karaibach i elektrownia gazowa, zostały porzucone lub pozostawione w nieokreślonej otchłani. Air China odwołał loty do Panamy.

Jedyny wyjątek był w 2021 r., Kiedy rząd panamski zdecydował się przedłużyć umowę firmy z siedzibą w Hongkongu na obsługę portów na obu końcach kanału. Umowa ta znajduje się w centrum twierdzeń Marco Rubio, że obecna sytuacja wokół kanału jest „niedopuszczalna”.

Wybór José Raúla Mulino, pro-USA technokrata w lipcu 2024 r., Na Prezydencję Panamską zaoferowało Departamentowi Stanu możliwość kontynuowania skutecznej strategii o niskiej wizyty. Pierwszym aktem Mulino było podpisanie umowy z USA ograniczyć nieregularną migrację przez lukę Darién. Projekt infrastruktury jego administracji – linia kolejowa między Panama City a granicą Kostaryka – został pierwotnie zaproponowany przez Chiny, ale w styczniu jego pierwszym poważnym kontraktem była była pierwszym poważnym kontraktem przyznane amerykańskiej firmie.

Niemal natychmiast jednak Trump nalegał, fałszywie i bardzo publicznie, że „chińscy żołnierze” obsługują kanał i zobowiązali się do „odzyskania go”.

Od tego czasu Mulino powiedział, że jest gotów przyznać się do wszystkich uzasadnionych problemów strategicznych USA, zgadzając się na rozszerzenie infrastruktury bezpieczeństwa w Darien i obiecując opuścić chińską inicjatywę infrastruktury „Belt and Road”. Sporne porty są teraz kontrolowane i Została złożona sprawa prawna w celu uznania ich za niekonstytucyjną. Prawdopodobne rozwiązanie tej umowy zakończyłaby jakąkolwiek znaczącą chińską obecność wokół kanału.

Ale wydaje się, że to nie, wystarczy dla Trumpa.

Powiedział, że jest niezadowolony z oświadczeń Rubio po wizycie i powtórzył, że chce, aby USA zarządzały kanałem. Byłoby to nie do zniesienia wobec tożsamości narodowej panamskiej i uderzeniem młotka dla już kruchej gospodarki kraju.

Ponadto żądanie statków rządowych USA otrzymywały bezpłatne przejście przez kanał – co według Rubio zostało uzgodnione, ale Mulino zaprzecza – jest bezsensowną prowokacją. Statki amerykańskie marynarki wojennej już przeskakują na przód linii w przypadku tranzytów i zapłaciły zaledwie 17 milionów dolarów opłat tranzytowych w ciągu ostatnich dziewięciu lat.

Wymuszając ten punkt – bez znaczącej korzyści – USA umieszczają Mulino w niemożliwej pozycji. Według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów według ekspertów prawnego, nadające Preferencyjne bezpłatne leczenie USA, wyraźnie zakazane na podstawie traktatu neutralności kanału, postawiłoby rząd panamski w poważnym zagrożeniu prawnym, według ekspertów.

Trump pokazał, że może zastraszyć swoich sojuszników na półkuli zachodniej, ale przesuwając się poza strategiczne imperatywy w celu upokorzenia sojusznika, jego strategia może na dłuższą metę cofnąć się.

Obecnie narody Ameryki Łacińskiej mają niewielką opcję, ale zginał groźby taryf lub działań wojskowych. Ale jeśli uważają, że te zagrożenia będą wielokrotnie dokonywane, w efekcie ograniczają ich zdolność do niezależności polityki od USA, będą zmuszeni szukać alternatywnych sojuszników.

Region nie brakuje rządów – głównie autokraców – które opowiedziały się po stronie Teheranu, Pekinu lub Moskwie. Trump może pomóc im puchnąć ich liczbę.