Spędziłem lata na odczuciu zaburzenia odżywiania – potem powiedziano mi o diecie ze względów zdrowotnych. Tego mnie nauczył | Amelia Tait

WHen Byłem nastolatkiem cierpiącym na anoreksję, myślałem, że to wyrok dożywocia. Naprawdę wierzyłem, że hasła takie jak „każda kobieta ma zaburzenie odżywiania” i nie mogłem sobie wyobrazić przyszłości, w której kalorie nie sprawiły, że się poci. Mając to na uwadze, musisz zrozumieć, że chwalę się, kiedy piszę następne zdanie: w listopadzie 2024 r. Zdiagnozowano u mnie cholesterol „bardzo wysoki”.

Po latach ograniczeń spędziłem 20 lat, nie mogąc zrozumieć, dlaczego każdy posiłek nie powinien być maksymalną ilością pysznych. Oznacza to, że w zeszłym roku regularnie topiałem paczkę z białej czekolady na porannej owsiance, zanim wyruszyłem na matę z białej czekolady z śmietaną, a następnie sera i kanapki z jajkiem w kok Brooche, plasterek ciasta, smażonego kurczaka i frytek, aby nic nie powiedzieć o chlebie i masłach. Krótko mówiąc, rozbijałem się przez moją zalecaną codzienną zasiłek tłuszczu nasyconego i kochałem każdą sekundę. Moim zdaniem „Treats” nie są czymś, co trzeba zasłużyć.

Podszedłem do kilku rozmiarów sukien i chociaż kłamstwem byłoby powiedzieć, że zrobiłem to „szczęśliwie”, tak naprawdę nie dbałem o to zbytnio – z pewnością nie wystarczy, aby zmienić moje nawyki żywieniowe lub poruszyć nogi.

Ale to, co jest zdrowe psychicznie, nie zawsze jest zdrowe fizycznie – i być może nie byłem tak zdrowy psychicznie, jak wierzyłem. Moje powrót do zdrowia stało się prawie tak performatywne jak moje zaburzenie. Choć kiedyś myślałem, że jestem lepszy dla głodowania, wkrótce poczułem się lepszy, ponieważ nigdy nie mówiłem „nie” na lody i nigdy nie zamawiam sałatki bez strony żetonów. Z podejrzeniem widziałem zdrowych zjadaczy. Może nie wierzyłem już, że każda kobieta ma zaburzenie odżywiania, ale z pewnością miałem wręczoną wiarę, że każda kobieta, która się wypracowała.

Trudno wstrząsnąć tym sposobem myślenia, co oczywiście jest całkowicie defensywne – dlatego właśnie zamaskowałem diagnozę wysokiego poziomu cholesterolu słowem „chwalenie się”. Prawda jest taka, że moje wyniki cholesterolu mnie przestraszyły: moja rodzina ma długą historię uderzeń i zawałów serca i chociaż nie mam emerytury, jestem – ogólnie – w pomyśle o osiągnięciu starości.

Po raz pierwszy zdiagnozowano u mnie wysoki poziom cholesterolu w 2023 Nasze przyszłe zdrowie Schemat i podjął kilka bez serii prób zamierzenia ciastek na flapjacki. Zaakceptowałem tylko, że naprawdę będę musiał zmienić dietę i zacząć ćwiczyć po tym, jak liczba skoczyła na „bardzo wysoko” rok później.

Teraz spędziłem około pół roku, jedząc zdrowszy, niższy tłuszcz nasycony Dieta i zmniejszyłem mój całkowity cholesterol do „normalnych” poziomów (chociaż jestem w nich tylko o 0,1 punktu, więc wciąż mam drogę). Ostatnie sześć miesięcy sprawiło, że wiele zastanawiałem się nad naszymi – i moimi – postawami do żywności i zdrowia. Bardzo się cieszę z tego, gdzie jestem teraz mentalnie, ale całkiem przygnębiony sposób, w jaki wszyscy jesteśmy uwięzieni poprzez sprzeczne i redukcyjne wiadomości zdrowotne.

Na początek mój lekarz nie mógł się mniej przejmować, gdy zdiagnozowano u mnie wysoki poziom cholesterolu w 2023 roku i nie sądzę, że byłby tak nonszalancki, gdybym miał nadwagę. Powiedziano nam, że problem z grubością jest to, że jest niezdrowy, ale są ludzie, którzy są ciężsi niż ja którzy mają znacznie lepszy cholesterol poziomy. Jestem pewien, że mój lekarz byłby szalony, gdybym był „gruby”, co jest śmieszne, ponieważ liczba na skali powinna mieć znaczenie niż liczby w wynikach moich badań krwi. Jednak ledwo pytano mnie o moją dietę.

Jestem też zły, że to wszystko się wydarzyło, ponieważ mnie nauczano – a kobiety wciąż się uczą! – Koncentrowanie się na kalorii kosztem żywienia. „Złe” jedzenie, dla wielu umysłów, jest kaloryczne-ale istnieją wysokiej kalorii potraw, które są bardzo zdrowe, i niskokaloryczne potrawy, które są szokująco wysoko w tłuszczem nasyconym lub ogólnie niskie składniki odżywcze. Kiedy wyzdrowiałem po zaburzeniach odżywiania, nie widziałem powodu, aby się ograniczać – w końcu świat powiedział mi, że najstraszniejszą konsekwencją jedzenia tego, co lubisz przybierać na wadze, i byłem bardzo dumny, że już się tego nie bałem. Oczywiście nie zapomniałem, że zbyt dużo nasyconego tłuszczu, soli i cukru są dla ciebie złe, ale nasza kultura powtarza, że „tłuszcz jest niezdrowy”, a nie „niezdrowe jest niezdrowe”. Świat nie kocha niczego więcej niż cienka kobieta, która może pomieścić burgera dodatkowym boczkiem. Czy możesz mnie winić za internalizowanie tego?

Ale myślę, że jestem najbardziej zły, że społeczeństwo jest ustawione, aby jeśli chcesz być zdrowszy, zakłada się, że musisz również schudnąć. Ponieważ tutaj jest smutna prawda: chociaż całkowite powrót do zdrowia jest możliwa, anoreksja nigdy nie przestaje czekać na kolejną okazję. Na początku roku pobrałem aplikację do monitorowania mojego spożycia tłuszczu nasyconego i oczywiście, liczyła również kalorie. Początkowo żałowałem, że nie ma sposobu na usunięcie tej funkcji, a potem – komicznie szybko – bardzo się w nią wchodzi. Nie jadłem nigdzie wystarczająco blisko tygodnia, dopóki nie wyznałem męża, usunęłem aplikację i złamałem zaklęcie (co chcę, aby wszyscy mogli wiedzieć, jeśli złamiesz ciszę).

Raz po raz przypomina mi się, że społeczeństwo wydaje się skonfigurować mnie z powrotem do mojego zaburzenia. Niedawno byłem na wakacjach i średnio 30 000 kroków dziennie, ponieważ uwielbiam odkrywać nowe miejsca pieszo. Ale chociaż nie podłączyłem liczby kroków z wydatkami na energię, mój telefon zrobił – wysłał mi radosny alarm, że spalałem więcej kalorii niż zwykle. Po co mi to mówić? Nie mów mi tego. Dlaczego domyślne założenie, na które powinienem się tym przejmować?

A kiedy spotkałem się z pielęgniarką po mojej „bardzo wysokiej” diagnozie, podała mi kartkę papieru zakazującą mi jedzenia „fantazyjnych chlebów”. Pozornie nie przydarzyło się nikomu podejść do rzeczy bardziej wrażliwego z powodu mojej historii zaburzeń odżywiania.

Ironiczne jest to, że próba uratowania się od zawału serca mogłaby mi dać – gdybym pozwolił anoreksję ponownie przejąć moje życie w pogoni za „zdrowiem”, stałbym się niezdrowy niż kiedykolwiek wcześniej. Wzrost „chudego” dźgnięć jeździ do domu te wiadomości, jak nigdy wcześniej: ponieważ utrata masy ciała jest nadal postrzegana jako ostateczny, najbardziej pożądany cel. Najwyraźniej nikogo nie obchodzi, jeśli niektóre dźgnięcia je zabierają z tego powodu stracić włosydoświadcz bolesnego skutki uboczne przewodu pokarmowegoW Nie ma wystarczającej ilości składników odżywczych podtrzymywać swoje ciało, a nawet zmniejszyć skuteczność ich antykoncepcji. To nie wspominając o ryzyku Utrata wzroku. Po raz kolejny waga jest postrzegana jako najważniejszy marker zdrowia, mimo że realizacja utraty wagi może i sprawia, że ludzie jest bardzo niezdrowe.

Ale ostatecznie nie tylko społeczeństwo, na które potrząsam pięściami – też byłem zmuszony się skonfrontować. Po anoreksji, moje nawyki żywieniowe nie było zdrowe, że nadal nie było tak ogromną częścią mojej tożsamości. Nienawidziłem, prosząc kumplów o zamianę rezerwacji pizzy na sushi, kiedy dostałem diagnozę, i skręciłem się w powiedzeniu „nie” na kawałek tortów urodzinowych na przyjęciu w pubie – szczególnie obrzydliwe, że kiedy zamówiłem sałatkę podczas lunchu, przyjaciel skopiował mnie słowami: „Och, powinienem też być dobry!” Wciąż istnieje defensywa, konfrontacyjna część mnie, która uważa, że zdrowe spożywanie i ćwiczenia jest z natury nieuporządkowane i nieoświecone, oraz wredna niewielka część mojego mózgu, która chce, żebym szeptał: „Zdobądź życie!” u ludzi, którzy jedzą pięć owoców i warzyw dziennie.

Bez względu na to, jak zacząłem ten artykuł, nie jest to tak naprawdę zdrowe nastawienie. Chociaż ujawnienie jest bolesne, teraz lubię ćwiczyć. I choć jest to sprzeczne z moimi przekonaniami politycznymi, aby przyznać, że smakołyki są bardziej przyjemne, jeśli nie masz ich na godzinę, co godzinę.

Nie jestem trochę smutny, że moja diagnoza oznacza, że po raz kolejny muszę przejść przez życie, myśląc o tym, co jem – ale jeśli jestem szczery, może nigdy nie przestałem o tym myśleć, nawet gdy myślałem, że jestem całkowicie wolny. Nadal utknąłem w dziwnym środku, w którym (niestety) czuję trochę szczęścia, jeśli moje spodnie wydają się luźniejsze, a jednak jednocześnie mogę wypełnić kartę lojalnościową w STAP-STEPLE SPLOUT. Nie mam wszystkich odpowiedzi. Ale jeśli jest jedna rzecz, którą chciałbym zmienić… to mój cholesterol. A jeśli jest druga rzecz, jest to nasze postawy do diety i zdrowia.

• Czy masz opinię na temat kwestii poruszonych w tym artykule? Jeśli chcesz przesłać odpowiedź maksymalnie 300 słów według e -maila, aby zostać rozpatrzonym do publikacji w naszym beletrystyka sekcja, proszę Kliknij tutaj.