JNacisk OE Biden na ubieganie się o reelekcję było z pewnością katastrofalne. Utrzymał wiarygodnych pretendentów z demokratycznych prezydenckich podstawowych i uniemożliwił wybór kandydata, który nabrał rozpędu w procesie zwycięstwa. Nawet po jego Oszałamiająco słaby wyniki debaty 27 czerwca ubiegłego roku Biden wziął kilka tygodni Zanim ostatecznie zrezygnowałem z wyścigu. To pozostawiło Kamala Harris zaledwie 107 dni między uruchomieniem jej kampanii a dniem wyborów.
Obfite dowody wskazują, że zespół Biden był pełen upartego zaprzeczenia i wprowadzenia w błąd skierowane do opinii publicznej. Ale opowieści o tragicznej egomanii na wysokich miejscach mogą nas zabrać tylko do tej pory. Niezbędne jest zbadanie, w jaki sposób – i dlaczego – Partia Demokratyczna, jej przywódcy i jej wybitni zwolennicy umożliwili Bidenowi i jego wewnętrznym kręgu na tak długim doniosłym kamiennym allingu.
Demokraci w Kongresie, z kilkoma wyjątkami, odmówili zeskoczenia z modnego Biden 2024 do katastrofy debatowej. Podobne włączenie pochodziło również od przewodniczących partii państwowych i demokratycznych gubernatorów. Podobnie szeroka gama organizacji partnerskich opowiedziała o linii Partii Biden. Tymczasem wielu aktywistów przyjęło rolę widzów, jeśli nie cheerleaderów w kolejnej kampanii Biden, w rozwijającej się tragedii o ogromnych proporcjach.
Wspólnym mianownikiem był strach. Strach przed oskarżeniem o nielojalność wobec demokratycznego prezydenta. Strach przed wykluczeniem przez innych Demokratów lub potępiony przez komentatorów antytrumpów. Strach przed oskarżeniem o osłabienie partii poprzez wskazanie wyraźnej słabości Biden. Strach przed uszkodzeniem osobistych ambicji lub przyszłego dostępu do sal władzy. I tak dalej.
Cisza i zgodność pomogły odmienić się w kierunku renominacji. Jednak do połowy jego kadencji, numery wyborcze Coraz bardziej chwiejne zachowanie publiczne były wyraźnymi sygnałami, że byłby słabym kandydatem. Wsparcie z wyborcy z klasy robotniczejW młodyI ludzie kolorowi drastycznie erodowany.
W szczególności wiodący postępowcy w Kongresie pomogli Bidenowi w odniesieniu poważnego podstawowego wyzwania. Reprezentatywna Pramila Jayapal, ówczesna przewodnicząca Kongresu Progresywnego Kaucku, bardzo wczesne poparcie. „Nigdy nie myślałem, że to powiem, ale wierzę, że powinien biec na kolejny termin i zakończyć ten program, który rozłożyliśmy”, powiedział W listopadzie 2022 r. Senator Bernie Sanders poparte Biden w kwietniu 2023 r. Przedstawiciel Alexandria Ocasio-Cortez poparte on trzy miesiące później.
Ankiety rutynowo pokazane że większość demokratycznych wyborców nie chciała, aby Biden znów uciekł. Ale przywódcy partii byli na autopilotu, wybierając dyskrecję ponad męstwa, korzystając z ich stosunków z Białym Domem, ale podważając perspektywy partii polegające na jej zachowaniu – jak to jest boleśnie i niezaprzeczalnie jasne.
Kilka tygodni temu, Mówienie Na forum Harvard Kennedy School, Jayapal powiedział: „Myślę, że gdyby prezydent służył jednej kadencji, wyszedłby jako bohater, minąłby pochodnię, byłby obchodzony za jego osiągnięcia, mielibyśmy naprawdę silną demokratyczną podstawę z wieloma dobrymi kandydatami, a wtedy mielibyśmy pełny sezon wyborczy, aby walczyć z nią i faktycznie zdobyć kogoś, kto mógłby wygrać”.
Otwarte pytanie brzmi, czy wyciągnięto kluczowe lekcje i zostaną uznane. Stawką jest zdolność Partii Demokratycznej do pokonania sił trumpistycznych w wyborach śródokresowych w przyszłym roku i w 2028 r.
Perspektywa nie jest dobra. Ponury rzeczywistością polega na tym, że Partia Demokratyczna i jej lojalowie rozwinęli trwałą kulturę korozyjną – która miała wszystko wspólnego z naleganiem na dalsze podsycanie wadliwej lokomotywy Biden 2024, gdy ciągnęła partię w kierunku katastrofalnej porażki.
Nie piszę z punktu widzenia samej z perspektywy czasu. W listopadzie 2022 r., Kilka dni po wyborach śródokresowych, moi koledzy i ja w Progressive Non-profit Rootsation rozpoczęliśmy kampanię Don’t Run Joe Odejdź na bok Joe kiedy Biden ogłosił swoją kandydaturę następnej wiosny). W ciągu następnych 20 miesięcy żadna inna spora organizacja krajowa nie była skłonna naciskać na Biden do rezygnacji z oferty reelekcyjnej.
My zaczął w New Hampshiredługoletnie prezydenckie państwo pierwotne w kraju. (Biden zajął tylko piąte miejsce z 8,4% głosów w Demokratycznym Primary w 2020 r. Dla 2024 r. On zdemotowane New Hampshire, aby najpierw stworzyć Południową Karolinę.) 9 listopada 2022 r., Nasz rozpoczęcie Reklamy cyfrowe Dotarł do Demokratów w New Hampshire. W ciągu kilku dni, w górę 2000 demokratycznych wyborców W państwie podpisał petycję Don’t Run Joe, przekazując tę wiadomość: „Nie możemy ryzykować przegranej w 2024 r. Nie powinniśmy grać w wysokości niskiej oceny Joe Biden”.
Taka była istota naszych wiadomości, która trwała ponad półtora roku za pośrednictwem reklamy online, wybuchów e -mail, mediów społecznościowych, Wydania wiadomościWywiady medialne, SMS -y do demokratycznych wyborców, ulotki na konwencjach partii państwowej i Reklamy telewizyjne W kilka kluczowych stanów i Waszyngton DC. A Mobile nie prowadzi Joe Billboard Krążył Kapitol i Biały Dom, a także miejsce Demokratycznego Komitetu Narodowego spotkanie.
Nie prowadzić Joe na pełnej strony reklam drukowanych na wzgórzu, skierowanym do kongresowych Demokratów. Jedna reklama zawierała zdjęcie mężczyzn w garniturach z głowami w piasku. Przedstawione jako List otwarty do Demokratów w Izbie i Senatureklama oświadczyła, że „unikanie nie jest rozwiązaniem” i zakończyło się: „Zgodność i strach przed upomnieniem Białego Domu nigdy nie służyły Demokratom ani narodowi. Czas przestać tłumić prawdziwe obawy i zacząć być uczciwe w kwestii kluczowych wad przyszłej kandydatury Biden ’24. Przyszłość demokratycznej partii – i kraju -”.
Dzisiaj zgodność i strach wciąż są zarażeniami dotykającymi Partię Demokratyczną, obecnie upośledzając jej zdolność do wycofania autokratycznych rządów Donalda Trumpa i skutecznej walki o postępowy program. . bunt Przeciwko przywódcy mniejszości Senatu Chuckowi Schumerowi, jednocześnie zachęcając, nie wstrząsnął podstawową strukturą władzy partii. A zwykłe szacunek dla mało inspirującego przywództwa partii nie wróży dobrze.
Dzień po ostatnim przemówieniu demagogicznym prezydenta do Kongres Hakeem Jeffriesbyły wyróżnieni mówcy „wirtualnej aktualizacji krajowej i wezwania do działania”. Następnego ranka otrzymałem tekst od postępowego działacza Partii Demokratycznej, który podsumował to wydarzenie jako „smutne i słabe”, dodając: „Jeffries i dostawa Martina były anemiczne, treść zasadniczo pablum”. Aktywista podpisał słowa „naprawdę przestraszone”.
Zapytałem, czy można użyć nazwy działacza podczas cytowania tekstu w artykule. Odpowiedź była zarówno zrozumiała, jak i symptomatyczna wobec tego, jak strach uniemożliwia otwartą debatę, której Partia Demokratyczna desperacko potrzebuje: „Nie, pracuję w partii…”
