Trump wykorzystuje tragiczną strzelaninę, aby zdemonizować miliony | Mohamad Bazzi

Apo tym jak dwóch członków Gwardii Narodowej wpadło w zasadzkę Waszyngton w zeszłym tygodniu, zabijając jednego, a drugiego pozostawiając w stanie krytycznym, Donalda Trumpa wygłosił w mediach społecznościowych pełną nienawiści tyradę i przysięgałem „na stałe wstrzymać migrację ze wszystkich krajów Trzeciego Świata”.

Późny wieczór Trumpa Posty z okazji Święta Dziękczynienia wpadła we wściekłość, najwyraźniej dlatego, że podejrzany o zamach jest obywatelem Afganistanu. Współpracował z rządem USA, w tym z CIA, i został ewakuowany do USA w 2021 r., po wycofaniu się wojsk amerykańskich z Afganistanu.

Prezydent ostro skrytykował miliony imigrantów, przedstawiając ich jako „nielegalną i destrukcyjną populację” i obiecał „położyć kres wszelkim federalnym zasiłkom i dotacjom dla obcokrajowców”. Atut również ogłoszono stwierdził, że obywatelstwo amerykańskie powinno zostać odebrane naturalizowanym imigrantom, „którzy podważają spokój wewnętrzny” i wezwał do deportacji tych, których uważa za „niekompatybilnych z zachodnią cywilizacją”.

W ciągu kilku godzin od strzelaniny 26 listopada stało się jasne, że Trump i kilku jego najważniejszych współpracowników wykorzystają tę tragedię nie tylko do zbiorowego ukarania tysięcy Afgańczyków w USA, ale także do dalszego zintensyfikowania działań administracji rozprawienie się z imigrantem społeczności w całym kraju. Po ostrzeżeniu „Wall Street Journal”. artykuł redakcyjny przeciwko obwinianiu wszystkich uchodźców afgańskich za brutalne działania jednego człowieka, Stephena Millera, architekta natywistycznej polityki imigracyjnej Trumpa i zastępcy szefa sztabu Białego Domu, – odpowiedział X: „To jest wielkie kłamstwo masowej migracji.” Miller dodał: „Nie importujecie tylko jednostek. Importujecie społeczeństwa… Na dużą skalę migranci i ich potomkowie odtwarzają warunki i terror swoich rozbitych ojczyzn”.

Wspaniała pozycja Trumpa i Millera przesłania niewygodną rzeczywistość: to Stany Zjednoczone w dużej mierze zbankrutowały Afganistani zniszczyło zdolność wielu Afgańczyków do życia w swojej ojczyźnie – po inwazji Stanów Zjednoczonych w 2001 r. po atakach terrorystycznych z 11 września. W pokoleniu, odkąd administracja George’a W. Busha rozpętała globalną wojnę z terroryzmem – dokonując inwazji i okupacji Afganistanu i Iraku oraz przeprowadzając wielokrotne ataki powietrzne w innych krajach – Stany Zjednoczone nie liczyły się ze wszystkim, w jaki sposób dziedzictwo przemocy za granicą w końcu wróci do domu. Zarówno pod rządami prezydentów Demokratów, jak i Republikanów Stany Zjednoczone są również skłonne do zrzucania winy za katastrofy swojej polityki zagranicznej na innych i porzucania wszelkiego poczucia moralnej odpowiedzialności za lokalnych sojuszników, których pozostawiają w miejscach takich jak Afganistan i Irak, a wcześniej Wietnam.

To, co jak dotąd wiemy o podejrzanym o strzelaninę, która miała miejsce w zeszłym tygodniu, 29-letnim Rahmanullahu Lakanwalu, pasuje do klasycznego wzorca „odpowiedzi” – terminu ukutego przez funkcjonariuszy wywiadu w celu opisania niezamierzonych konsekwencji przemocy utrwalonej w wyniku operacji wojskowych USA. Lakanwal, który nie przyznał się do winy oskarżony o morderstwo i napaść, był częścią wspieranej przez CIA afgańskiej grupy wojskowej znanej jako „Jednostka Zero”, która przeprowadzała misje mające na celu schwytanie lub zabicie podejrzanych bojowników w południowym Afganistanie. Przez lata te jednostki paramilitarne były zasypywane oskarżeniami, że pełniły głównie funkcję tzw Szwadrony śmierci sankcjonowane przez CIA. W 2019 r. Organizacja Human Rights Watch Znaleziono raport że Jednostki Zero były „odpowiedzialne za pozasądowe egzekucje i wymuszone zaginięcia, masowe naloty, ataki na placówki medyczne i inne naruszenia międzynarodowego prawa humanitarnego lub prawa wojennego”.

Lakanwal przedostał się do Stanów Zjednoczonych we wrześniu 2021 r. w ramach operacji Allies Welcome – programu uruchomionego przez administrację Joe Bidena w celu ewakuacji i przesiedlenia dziesiątek tysięcy Afgańczyków po chaotycznym wycofaniu się wojsk amerykańskich pod koniec sierpnia. Wielu ewakuowanych współpracowało z żołnierzami amerykańskimi i dyplomatami i gdyby pozostali w Afganistanie, prawdopodobnie zostaliby uznani przez talibów za zdrajców.

Jednak Lakanwal miał problemy z przystosowaniem się do życia w USA, a jego zdrowie psychiczne wydawało się pogarszać od lat – twierdzi. otrzymane e-maile przez Associated Press. Nie był w stanie utrzymać stałej pracy i na przemian przechodził ciemne okresy izolacji i nagłe, trwające tygodniami przejażdżki po kraju. Czasami, jak wynika z e-maili wysłanych do organizacji zajmującej się uchodźcami, spędzał tygodnie w „zaciemnionym pokoju, nie rozmawiając z nikim, nawet swoją żoną i starszymi dziećmi”.

Przyjaciel z dzieciństwa Lakanwal, który był wywiad w Afganistanie w zeszłym tygodniu przez „New York Times” stwierdził, że Lakanwal zmagał się z problemami psychicznymi i był zaniepokojony ofiarami, jakie jego jednostka spowodowała podczas swoich operacji, zwłaszcza nocnych nalotów mających na celu pojmanie członków talibów. „Kiedy zobaczył krew, ciała i rannych, nie mógł tego tolerować i wywierało to na niego ogromny nacisk” – powiedział przyjaciel.

Zrozumienie motywacji Lakanwala do rzekomego zastrzelenia dwóch członków Gwardii Narodowej zajmie trochę czasu, a potencjalny proces może ujawnić nowe szczegóły na temat roli CIA w werbowaniu i szkoleniu Afgańczyków do jednostek paramilitarnych, którzy rzekomo dopuścili się łamania praw człowieka. Jednak Trump i inni członkowie jego administracji wydają się chętni do uzbrojenia tego ataku w ramach swojego podstawowego mitu o wyjątkowości Stanów Zjednoczonych: cudzoziemcy importują przemoc i chaos do Stanów Zjednoczonych ze zniszczonych i zbankrutowanych ojczyzn. Bez imigrantów – argumentuje Trump – Stany Zjednoczone byłyby bezpieczne i prosperowały.

Podczas swojej drugiej kadencji Trump jako populistyczny demagog wyniósł swoje przesłanie na arenę globalną, przechwalając się w swoim niezdarnym godzinne przemówienie we wrześniu na Zgromadzeniu Ogólnym ONZ. Wezwał kraje europejskie do naśladowania jego polityki, zamknięcia granic i wydalenia migrantów. „Czas zakończyć nieudany eksperyment otwartych granic. Trzeba to zakończyć teraz” – Trump pouczał zachodnich przywódców, dodając od niechcenia: „Wasze kraje idą do piekła”.

Trump jest bardziej otwarty w swojej demagogii niż inni politycy, którzy wolą milczeć na temat swoich wyobrażeń o wyższości narodowej i wyjątkowości Stanów Zjednoczonych. Jednak transakcyjny światopogląd Trumpa obnaża podstawową zasadę amerykańskiej polityki zagranicznej: Ameryka zawsze będzie przedkładać swoje krótkoterminowe interesy w zakresie bezpieczeństwa i gospodarki nad promowanie demokracji i praw człowieka – bez względu na to, jaką wzniosłą retorykę stosowali dawni prezydenci, aby ukryć amerykańskie interwencje wojskowe i zagraniczne wtrącanie się.

Jeszcze przed inwazją administracji Busha w 2001 roku Afganistan cierpiał z powodu co najmniej dziesięciu lat amerykańskiej ingerencji. W latach 80. CIA zaczęła działać miliardy dolarów (głównie za pośrednictwem pakistańskich służb wywiadowczych) w celu uzbrojenia i wyszkolenia tysięcy afgańskich mudżahedinów do walki przeciwko sowieckiej okupacji Afganistanu. Była to ostatnia wielka bitwa zimnej wojny pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim – i nie tylko eksperci twierdzą wojna w Afganistanie była istotnym czynnikiem upadku imperium radzieckiego. Po porażce Sowietów w 1989 r. Stany Zjednoczone w dużej mierze pozostawiły kraj na łasce afgańskich watażków i sąsiedniego Pakistanu. Afganistan cierpiał przez lata wojny domowej, aż do pojawienia się talibów w 1994 r. i w ciągu kilku lat skonsolidowania kontroli nad większością kraju.

Oprócz wypędzenia Sowietów, finansowany przez CIA dżihad w latach 80. pozostawił po sobie jeszcze jedno dziedzictwo: szacuje się, że 20 000 wolontariuszy zagranicznychw większości Arabowie, przyłączyli się do walki w Afganistanie od ponad dziesięciu lat. Ci tak zwani „afgańscy Arabowie” przeszli szkolenie wojskowe, utworzyli sieci i zdobyli doświadczenie na polu bitwy, które chętnie wykorzystali gdzie indziej. Wśród tych, którzy przyłączyli się do antyradzieckiego dżihadu, był Osama bin Laden i egipski bojownik Ayman al-Zawahiri, a także inni członkowie-założyciele Al-Kaidy.

Chociaż nie ma publicznych dowodów na to, że CIA finansowała lub szkoliła zagranicznych bojowników w Afganistanie, wojna w Afganistanie wywołała ogromny odzew, który odbijał się echem przez dziesięciolecia. Zagraniczni weterani walczyli w wielu konfliktach w latach 90., w tym w Algierii, Bośni, Kosowie i Czeczenii. Inni weterani wrócili do swoich krajów, w tym do Egiptu i Arabii Saudyjskiej, gdzie objęli wiodące role w grupach dżihadystów, a czasami przeprowadzali ataki terrorystyczne. I oczywiście Bin Laden i Zawahiri zaplanowali ataki na Nowy Jork i Waszyngton z 11 września, gdy byli chronieni przez talibów w Afganistanie.

Ataki te stały się powodem amerykańskiej inwazji na Afganistan, która przerodziła się w najdłuższą wojnę zamorską Ameryki, trwającą od dwóch dekad. Konflikt ten ukształtował pokolenie Afgańczyków, którzy doświadczyli terroru, jaki może wywołać siła militarna USA i jej pomocnicy. Zamiast jednak stawić czoła zniszczeniom, jakie Amerykanie wyrządzili w Afganistanie, Trump i jego akolici chętnie demonizują mieszkańców „rozbitego” kraju – takiego, który Stany Zjednoczone pomogły zniszczyć.

• Mohamad Bazzi jest dyrektorem Centrum Studiów Bliskowschodnich i profesorem dziennikarstwa na Uniwersytecie Nowojorskim