W nowych dodatkach Liverpool wyglądał na odmłodzonego w ataku i zwiędły w obronie | Premier League

IT był tarczą społeczności i nie należy o tym zapominać. Nie ma nikogo, kto ogląda angielską piłkę nożną od każdego okresu, który nie popełnił błędu, traktując zbyt poważnie wniosek wyciągnięty pośród tradycyjnego zbiórki zasłon, zawroty głowy na widok Wembley w pompie i powrót do konkurencyjnej piłki nożnej z letniej dzikiej przyrody.

Każda analiza musi zostać złagodzona. Zespoły zawsze pracują, ewoluują i rozwijają się, ale nigdy nie jest to bardziej prawdziwe niż na początku sierpnia, a nowe podpisy dostosowują się do ich kolegów z drużyny, a inni wstrząsają latem z nóg. Rzeczy się zmieni. Ale po remisie Liverpoolu 2-2 z Crystal Palace a późniejsza porażka na karach W tarczy społeczności można z pewnym stopniem powiedzieć, że ich nowe podpisania płynęły lepiej z przodu boiska niż z tyłu.

Hugo Ekitiké, podpisany z Eintracht Frankfurt i Florian Wirtz, podpisany z Bayer Leverkusen, bardzo zachęcał debiut. Ekitiké i atakujący prawy obrońca Jeremie Frimpong, inny z Leverkusen, obaj strzelili gola. Ale Liverpool Były szokująco, zaskakująco otwarte czasami, tak jak były przez cały sezon-i to kosztowało ich grę.

Uczą się nowego systemu, hybryda 4-3-3/4-2-3-1 w ubiegłym sezonie, która daje 4-2-3-1. To nie jest ogromna zmiana, ale Wirtz, jako najbardziej zaawansowany z trójkąta centralnego graczy między środkowymi obrońcami a środkowym napastnikiem, jest bardzo napastnikiem, podczas gdy Dominik Szoboszlai, który był najbardziej zaawansowanym z trójkąta środkowego pola w ubiegłym sezonie, jest atakującym środkowym. Nie chodzi o to, że Wirtz nie wykonuje swoich obowiązków obronnych – robi to i jest w szczególności wytrwałym, wysoce skutecznym presję piłki – to, że robi to w nieco innej pozycji.

Oczekiwano, że dwa pola w większości gier w przyszłości, przynajmniej wtedy, gdy Liverpool nie zamierza monopolizować posiadania, to Ryan Gravenberch i Alexis Mac Allister. Gravenberch był niedostępny dla tarczy społeczności po zostaniu ojcem w sobotę wieczorem, podczas gdy Mac Allister wciąż odzyskuje sprawność i ograniczono do ostatnich 20 minut. Doprowadziło to do tego, że Szoboszlai zajmuje głębszą rolę niż zwykle wraz z Curtisem Jonesem, który przekonał się o częstszym zajmowaniu roli z kontrolowanym występem, w którym ukończył wszystkie 53 podań, które próbował. To było po tym, jak on i Ekitiké zostali wycofani, pałac zaczął rosnąć skoordynowaną presję.

Pogodzenie się z nieznanym systemem bez dwóch kluczowych trybików z tyłu środkowego pola, obszar, który zawsze był pod presją ze zmianą formacji, był daleki od idealnego dla Liverpoolu. Wyglądały całkowicie wygodnie przez pierwsze 15 minut, ale potem prosta prosta piłka otworzyła je, Jean-Philippe Mateta grała na co najmniej jednym i być może oba broń, gdy Virgil Van Dijk i Ibrahima Konaté wkroczyli w centrum. Chociaż Alisson złożył początkową rzut rzut oka, Liverpool nadal resetuje się, gdy piłka została zwrócona na środek, co doprowadziło do niezdarnego rzutu Van Dijka na Matecie i karę, która przyniosła pierwszy korektor.

Van Dijk wyglądał na niespokojnego tym, co działo się bezpośrednio przed nim przez całe popołudnie, często wchodząc w kosmos Gravenberch, zwykle można oczekiwać, że okupa, co z kolei zakłóciło tylne cztery. To właśnie doprowadziło do drugiego korektora: Van Dijk został narysowany do przodu, pozostawiając lukę, do której Ismaïla Sarr wybuchł. Najwyraźniej nieobecność Gravenbercha zmieniła różnicę, ale nikt nie powinien myśleć, że jego powrót natychmiast rozwiąże problemy. Nowy kształt oznacza inne podejście, a Liverpool przyjmuje agresywną prasę człowieka, która pozostawiła miejsce za linią obrony. Sarr spowodował problemy z całą grą, wielokrotnie ciągnąc Milosa Kerkeza, czwarta nowych podpisów w startowym składzie, Infield, co oznaczało, że Cody Gakpo musiał wykonać wiele pracy w prawym obrocie Palace, Daniel Muñoz.

Nic z tego nie jest niewypłacalne, ale oznacza to, że Liverpool może być bardziej wrażliwy w defensywie, przynajmniej we wczesnej części kampanii, niż wygrał ligę w zeszłym sezonie. Ekitiké miał doskonałą grę, jego ruch i dotyk, jego świadomość, wszystko doskonałe. Wirtz był również pod wrażeniem jego energii i wynalazku; Przedostatnia przepustka, którą grał w nagromadzeniu pierwszego celu, pokazując jego zdolność do widzenia możliwości, że inni nie będą, tworząc usługę dla Ekitiké, która zabrała trzech graczy Palace z gry.

Ale dla każdej strony wprowadzania tyle zmian, ile Liverpool ma tego lata, z czterema wielkimi nowymi podpisami i być może na piątym miejscu Alexander Isaacnastąpi pewien stopień niepewności, okres ściółki. Możliwości są ekscytujące, ale gdy automat przekształca drużynę na własne specyfikacje, należy się spodziewać tylko problemów z ząbkowaniem.

Tego dnia…

Paris Saint-Germain są z pewnego marginesu najmłodszymi gigantami w Europie, powstali 11 sierpnia 1970 r., Dzień po urodzeniu byłego pomocnika Manchesteru United i Irlandii Roya Keane’a. Stolica francuska nie miała dużego klubu, który, gdy konkurencja europejska powstała w latach 60. XX wieku, wydawała się coraz bardziej dziwaczna. Tak więc w 1969 roku francuska federacja piłkarska, burmistrz Paryża, redaktor francuskiej gazety sportowej L’équipe i Guy Crescent, którzy prowadzili Calberson Truck Company i był przygotowany do zapewnienia finansowania, zebrał się, aby zdecydować o najlepszym sposobie założenia zespołu dla Paryża. Referendum potwierdziło, że program miał przytłaczającą popularność, głosując na nazwę Paris FC, aw lutym 1970 r. Teleton przyciągnął 10 000 osób, aby zapisać się na członków, z których każda płaci 20 franków.

Ale Paris FC nie miał stadionu, zawodników, trenera ani licencji, więc zorganizowano połączenie z drugim miejscem Stade Saint-Germain, tworząc Paris Saint-Germain (Paris FC oderwał się w 1972 roku, a po awansie w maju ubiegłego roku ponownie będzie rywalizować w francusku najwyższego lotu). Po tym, jak projektant mody Daniel Hechter przejął w 1973 roku, przeprojektowując zestaw i zapewniając inwestycje, klub zyskał awans do najwyższego lotu, przeprowadzając się do Parc des Princes w 1974 r., Gdy spadł Paris FC.

• Jest to ekstrakt z piłki nożnej z Jonathanem Wilsonem, cotygodniowe spojrzenie The Guardian USA w grze w Europie i poza nią. Subskrybuj za darmo tutaj. Masz pytanie do Jonathana? E-mail soccerwithjw@theguardian.comi odpowie jak najlepiej w przyszłym wydaniu.