„Wstawałeś? Cory Booker

Uwaga redaktora: następujące jest fragment z 25-godzinna mowa maratonu Cory Booker Na podłodze Senatu USA

Dziś wieczorem powstają z zamiarem popełnienia dobrych kłopotów. Wzorąc z zamiarem zakłócania normalnego biznesu Senatu Stanów Zjednoczonych tak długo, jak jestem fizycznie zdolny.

Wstaję dziś wieczorem, ponieważ szczerze wierzę, że nasz kraj jest w kryzysie.

I wierzę, że nie w sensie partyzanckim, ponieważ tak wielu ludzi, którzy docierali do mojego biura – w bólu, w strachu, podnoszeniu ich życia – tak wielu z nich identyfikuje się jako republikanie.

Rzeczywiście, rozmowy z tego ciała, do tego budynku, do mojego państwa – a ostatnio w podróży po całym kraju – republikanie, a także Demokraci rozmawiają ze mną o tym, co uważają za poczucie lęku na temat rosnącego kryzysu, lub co wskazują na to, co dzieje się nie tak.

Zobowiązania do podłoża w naszym kraju – na których polegają obie strony, na których polegają ludzie ze wszystkich środowisk – te zobowiązania z podłoża są łamane.

Niepotrzebne trudności są ponoszone przez Amerykanów ze wszystkich środowisk. A instytucje, które są wyjątkowe w Ameryce, które są cenne, które są wyjątkowe w naszym kraju, są lekkomyślnie – i powiedziałbym nawet niekonstytucyjnie – dotknięte, atakowane, a nawet rozbite.

W ciągu zaledwie 71 dni prezydent Stanów Zjednoczonych wyrządził tyle szkody dla bezpieczeństwa Amerykanów, stabilności finansowej, podstawowych podstaw naszej demokracji, a nawet naszych aspiracji jako narodu. Z naszych najwyższych biur: poczucie wspólnej przyzwoitości. Nie są to normalne czasy w Ameryce i nie należy ich traktować jako takie.

John Lewis – tak wielu bohaterów przed nami – powiedziałby, że nadszedł czas, aby wstać, zabrać głos. To nadszedł czas, aby mieć dobre kłopoty, aby wpaść w niezbędne kłopoty. Nie mogę pozwolić temu ciału kontynuować bez robienia czegoś innego – wypowiadanie się. Zagrożenia dla narodu amerykańskiego i demokracji amerykańskiej są poważne i pilne. I wszyscy musimy zrobić więcej. Wszyscy musimy zrobić więcej przeciwko nim.

Ale te 10 słów: „Jeśli tak jest, to zależy od mnie”. Wszyscy musimy pomyśleć o tych 10 słowach-10 dwóch literach: „Jeśli tak jest, to zależy od mnie”. Ponieważ wierzę, że pokolenia odtąd spojrzą w tej chwili i mają jedno pytanie: „Gdzie byłeś? Gdzie byłeś, kiedy nasz kraj był w kryzysie i kiedy Amerykanie prosili o pomoc? Pomóż mi. Pomóż mi”. Czy rozmawialiśmy?

Kiedy 73 miliony amerykańskich seniorów, którzy polegają na zabezpieczeniu społecznym, miało wyśmiewać tę obietnicę, zaatakowało, a następnie podważyć usługi – aby powiedzieć, że nie będzie nikogo, kto mógłby odpowiedzieć, jeśli wzywasz o pomoc – gdy nasi seniorzy się bali, martwili się i spanikowali z powodu groźnych słów ich prezydenta, najbogatszej osoby na świecie, sekretarki gabinetów?

Kiedy amerykańska gospodarka, za 71 dni – 71 dni – została urócona, kiedy ceny w sklepie spożywczym gwałtownie wzrosły, a giełda spadła, gdy fundusze emerytalne, 401 (k) s, gdy Amerykanie bolały i szukali w górę, gdzie głośna odpowiedź na to pytanie brzmiała: „Nie”.

Czy lepiej jest ekonomicznie niż 71 dni temu? Gdzie byłeś? Mówiłeś?

W czasach, gdy prezydent Stanów Zjednoczonych uruchamiał wojny handlowe przeciwko naszym najbliższym sojusznikom, kiedy zwolniał organy regulacyjne, które badają największe amerykańskie banki i największe korporacje – i powstrzymuje ich przed skorzystaniem z małego faceta lub małej gal.

Kiedy prezydent Stanów Zjednoczonych, w taki sposób, który jest tak crass i pragnął, sprzedał własną monetę memu i zarobił miliony na milionach dolarów na własne konto bankowe – w czasie, gdy wielu walczy ekonomicznie – czy mówiłeś?

Czy przemówiłeś, gdy prezydent Stanów Zjednoczonych zrobił to, co stanowi dom Conmana – Biały Dom – kiedy prezydent próbował odebrać opiekę zdrowotną? Gdzie byłeś? Mówiłeś?

Grożenie programem o nazwie Medicaid, który pomaga osobom niepełnosprawnym, pomaga oczekiwanym matkom, pomaga milionom milionów Amerykanów – i dlaczego? Dlaczego? W ramach większego planu zapłaty za obniżki podatków dla najbogatszych wśród nas, którzy zrobili to, co najlepsze w ciągu ostatnich 20 lat.

Dla miliarderów, którzy wydają się tak blisko prezydenta, że ​​siedzieli tuż nad podium podczas jego inauguracji i siedzą na spotkaniach gabinetu w Białym Domu.

Czy mówiłeś, kiedy wypatroszył edukację publiczną, obniżył fundusze na badania nad rakiem pediatrycznym, zwolnił tysiące weteranów, którzy ryzykowali życiem dla swojego kraju? Kiedy porzucił naszych sojuszników i nasze międzynarodowe zobowiązania?

W czasach powodzi, pożary, huragany i susze są niszczycielskimi społecznościami w całym kraju – kiedy kraje na całym świecie łączą się, aby coś zrobić – i odwrócił się?

Czy mówiłeś, że wybuchy niebezpiecznych chorób zakaźnych są nadal globalnym zagrożeniem, ale przestaliśmy angażować się w wysiłki niezbędne do spełnienia tych zagrożeń?

Gdzie byłeś, kiedy amerykańska prasa była cenzurowana? Kiedy zagraniczni studenci byli zniknięci z amerykańskich ulic bez odpowiedniego procesu? Kiedy amerykańskie uniwersytety były zastraszane w ciszy, kwestionując tę ​​podstawową ideę wolności myśli, wolności wypowiedzi?

Kiedy kancelarie, które reprezentują klientów, którzy mogą nie być faworyzowani, zostały zaatakowane, zaatakowane i zaatakowane – gdzie byłeś? Czy mówiłeś, kiedy przyszli po te firmy?

A co z tym, że ludzie, którzy zaatakowali funkcjonariuszy policji – bronili tego budynku, amerykańską demokrację – 6 stycznia, którzy na zewnątrz tych drzwi postawili dla nas życie, a wielu z nich później umarli… gdzie byłeś, gdy prezydent wybaczył ich, świętował ich, a nawet mówił o tym, aby dać im pieniądze – ludzie, którzy dziadcy pokonali amerykańskich policjantów?

Czy przemówiłeś, gdy Amerykanie z całego kraju mówili-coraz więcej głosów w tym kraju-mówiąc: „To nie jest w porządku. To nieamerykańskie. To nie jest to, kim jesteśmy. To nie jest Ameryka”. Mówiłeś?

I tak powstam dziś wieczorem, ponieważ uważam, że dotyczy to tego, co jest teraz normalne, kiedy tak wiele nienormalnych dzieje się, jest niedopuszczalne.

Wstaję dziś wieczorem, ponieważ cisza w tym momencie kryzysu narodowego byłaby zdradą jednych z największych bohaterów naszego narodu. Ponieważ w tej chwili jest niczym innym jak wszystkim, o czym się chwalamy, o czym mówimy, co czyni nas wyjątkowymi.

Stawką są teraz jedne z naszych najbardziej podstawowych amerykańskich zasad – zasady, które tak wielu Amerykanów rozumie, o które warto stać, warto mówić.