AS Grzeże prawicy zyskało na granicy, a wybory w 2024 r. Zostały historyczne jako zwycięstwo Donalda Trumpa, a nie stosunkowo bliskie konkurs, że to właściwie, członkowie demokratycznej establishmentu i przywództwa partii wydają się rozstrzygnąć na lekcji, którą przejdą w drugą dekadę ery Trumpa: jeśli nie możesz go pokonać, naśladują go.
Od dawna impulsem partii polegając na poruszaniu się w prawo, goniąc republikańskich zwycięstw, odtworzając republikańskie stanowiska polityki, a od czasu ich straty w listopadzie ubiegłego roku wielu demokratów nastąpiło w tej dziesięcioletniej tradycji, zmieniając swoją retorykę jeszcze bardziej w prawo Polityka granicznaW KryptoW Polityka zagranicznaW prawa trans I Z. Reagują na ankietę i niejasne poczucie kulturowego Zeitgeist, dążąc do przekonania niż naśladowania. Często Demokraci wydają się tak, jakby nie oferują innej wizji polityki dla kraju tak bardzo, jak oferują inną stylistyczną: tę samą oszczędność, revanchizm kulturowy i nierówność, ale w bardziej uprzejmym pakiecie.
Teraz również opakowanie się zmienia. Przekazując Trumpowi wiele kulturowego i politycznego, a dokładnym ucieczką od ich poprzedniej retoryki popierającej sprawiedliwość społeczną walczy o płeć i równość rasową, partia wydaje się teraz podnieść nie tylko jego najbardziej konserwatywne członki, ale także najbardziej wulgarne, okrutne i walczące, pochylając się w maskulinizm, który naśladuje zepsucie, polegającą na tym samym disinie. Atlantyk nazwał to „Poszukiwanie demokratycznego łobuza”. Możemy również myśleć o tym jak o porzuceniu przyzwoitości.
Jest to jeden ze sposobów scharakteryzowania poparcia Demokratycznego Przywództwa Andrew Cuomo, byłego gubernatora stanu Nowy Jork, którego wiele sondaży faworyzuje we wtorek nominację demokratyczną na wyścig burmistrza w Nowym Jorku. Cuomo zebrał poparcie z pokolenia centrystycznych demokratycznych wagi ciężkiej: od byłego prezydenta Bill Clintondo przedstawiciela Południowej Karoliny Jim Clyburndo agresywnie proizraelskiego kongresmena z Nowego Jorku Richie Torresdo New York Times, które miały obiecane nie popierać w lokalnych wyścigach niecały rok temu – tylko po to, aby Publikuj i zawieszony Pochwalając Cuomo i rzucając swoje główne pretendent do nominacji burmistrza, charyzmatyczny asemblyman tysiąclecia Zohran Mamdani.
Cuomo pod wieloma względami jest demokratycznym Trumpem: jest głośny, wulgarny, źle poinformowany, urażony, mściwy, pogardliwy dla swoich wyborców i oskarżony o obraźliwe wobec kobiet. Najwyraźniej jest obojętny na korupcję i chce mówić kłamstwa; Podobno ma obsesję, podobnie jak Trump, z zemstą na jego postrzeganych wrogach. Starze się, bogaty, nie ma kontaktów i nienawidzony przez lewicę, opuścił rezydencję gubernatora z długim zapisem progresywnych elementów agendy w jednym z największych państw niebieskich w kraju. Jest to najwyraźniej tylko kandydat, którego szuka demokratyczne przywództwo.
To nie tak, że Cuomo nie został przetestowany. Zrezygnował z biura gubernatora w hańbie w 2021 r., Zaledwie cztery lata temu, po mnóstwie zarzutów o niewłaściwe postępowanie seksualne, które zostały uznane za wiarygodne w dokładnym raporcie prokuratora generalnego Nowego Jorku, Letitii James. (Cuomo zaprzeczył wykroczeniom, choć wówczas przeszedł przeprosiny niektórych kobiet.) Cuomo spędził ostatnie cztery lata próbując próbować próbować próbować ukarać kobiety który wystąpił przeciwko niemu, pozywając jednego-wówczas 25-letniego asystenta-o zniesławienie i zażądanie zapisy ginekologiczne w sądzie i przeciągając pozostałych przez dokuczliwe i karne postępowanie sądowe, dla których byli podatnicy z Nowego Jorku Zakładanie rachunkudo melodii dziesiątek milionów. Był publicznie przesuwanie także u Jamesa, za to, że miała galon, by wykonać swoje obowiązki i zbadać roszczenia przeciwko niemu.
Jego rozdrażnienie i dziecinne zachowanie od czasu rezygnacji w dużej mierze pasuje do tego, jak zachowywał się jako gubernator, kiedy Cuomo był znany ze swojej ostrej osobistej wrogości wobec innych prawodawców, wyraźnie tych z jego własnej partii. Kiedy stan Komisja antykorupcyjna Zaczął wąchać wokół ofert zawierających przez Cuomo i jego sojuszników, Cuomo zamknął komisję. Po tym, jak Cuomo zachłał się z pandemią, popełniając błąd, który może kosztować Tysiące seniorów Ich życie, Cuomo mógł zaakceptować odpowiedzialność i przeprosić nowojorczyków, których bliscy zmarli. Zamiast tego on i jego pomocnicy próbowali ukryć śmierć, a kiedy stanowy zgromadzenie, Ron Kim, wypowiedział przeciwko nim, Cuomo wielokrotnie go nazywał i zagroził, że „zniszczy” go, Według Kim.
Dla mnie brzmi to jako niepewność, egoizm, rodzaj małostkowości i samodawności, które czyni kogoś moralnie niezdolnym do przywództwa. Ale dla Partii Demokratycznej, zdemoralizowanej i emasculowanej, tego rodzaju zastraszanie i rażące lekceważenie zasady wydawały się cnotami. Popierając go za Nowy Jork Burmistrz City, Torres nazwał Cuomo „twardym facetem”, a nie „miłym facetem”, co miał jako komplement. Jest to mniej lub bardziej konsensus establishmentu: zamiast przeciwstawić się męskiej polityki dominacyjnej Trumpism i nieobliczalnego kultu osobowości, teraz, w przyjęciu partii przez Cuomo, wydaje się, że ich naśladuje; Nie sprzeciwić się korupcji i polityce dyktatorskiej per se, ale oferowanie ich demokratycznej wersji.
Jest to porażka moralna, a także niepowodzenie wyobraźni. Zaledwie cztery lata temu Demokraci stanowili prawdziwy kontrast Trumpowi, naczelnikowi, wzywając do rezygnacji Cuomo i sygnalizując, że nadużycia kobiet nie będzie tolerowane w ich szeregach. O powierzchni tych, którzy wezwali do rezygnacji Cuomo, ale nie chcą ogłosić go teraz na urząd-w tym państwo Senator Jessica RamosThe Senator USA Kirsten GillibrandW Torres i Czasy – jest znakiem tchórzostwa establishmentu. Jeśli są chętni, a nawet wyraźnie chętni, porzucają swoje określone zasady, gdy uważają, że zasady te stały się niewygodne politycznie, dlaczego nowojorczycy powinni im ufać, że zachowują się z uczciwością i wiarygodnością przez resztę czasu?
Oprócz niehonorowości nie jest jasne, czy Demokratowie przyjęcie męskich prześladowców będzie nawet mądre politycznie. W końcu, dlaczego wyborcy, którzy tęsknią za silną, po bladej demokratycznej imitacji Trumpa, kiedy republikanie oferują im prawdziwą rzecz? Czy nie jest to bardziej pragmatyczne – a także bardziej dostojne – przedstawić wyborcom coś innego, a może nawet bardziej przyzwoitego i pełnego nadziei, niż mieszanka dominacji i urazy w ofercie prawa?
Być może jednak najbardziej opowiada o przyjęciu Cuomo przez Partię Demokratyczną, to nie tylko ich lekceważenie zasady lub polityki, ale gotowość do marnowania innych talentów. Wyścig burmistrza w Nowym Jorku jest zatłoczony, ale dwóch najbliższych pretendentów Cuomo – Mamdani i Brad Lander, Comptroller City – przeprowadzili niezwykłe kampanie. Lander reklamował znaczną historię osiągnięć dla miasta, podkreślając swoją zdolność do realizacji obietnic nowojorczykom i jego gotowości do utrzymywania się z potężnymi zainteresowaniami w długich walkach o rzeczy takie jak ścieżki rowerowe i niedrogie mieszkania. Tymczasem Mamdani ma zakaźną charyzmę i rozpoczęła kampanię, która podekscytowała młodych wyborców, energetyzowała niewielką armię wolontariuszy i rozmieszczała innowacyjne taktyki przesyłania wiadomości, osiągając imponujące liczby przy stosunkowo niewielkich pieniędzy. Można by pomyśleć, że Partia Demokratyczna byłaby chętniej wykorzystywać talenty tych mężczyzn – osiągnięcia polityczne jednej, prenicynaturalnych umiejętności kampanii drugiej. Zamiast tego Demokraci głównego nurtu wydają się przerażający i prawie wrogo nastawieni do tych kandydatów. Z drugiej strony, w ten sposób czują się o samej bazie głosu.
