Zwycięstwo Milei w Argentynie było naznaczone odciskami palców Trumpa. Ale jak długo będzie trwała ich przyjaźń? | Jordana Timerman

IW 1946 roku Argentyna wychodziła spod rządów wojskowych, wzmocniony ruch robotniczy zmieniał politykę, a płk Juan Perón, lewicowy przywódca, który wprowadził szereg popularnych dekretów dotyczących praw pracowniczych, szybko zyskiwał w sondażach. Ówczesny ambasador USA Spruille Braden miał inny pomysł na to, kto powinien wygrać wybory krajowe w tym roku, i otwarcie prowadził kampanię przeciwko Perónowi w Buenos Aires. Akcja Bradena wyróżnia się jako jeden z najbardziej bezczelnych przykładów ingerencji Stanów Zjednoczonych w politykę Argentyny. Aż do teraz.

Prezydent Argentyny Javier Milei, który odniósł zdecydowane zwycięstwo w połowie kadencji w niedzielę uzyskała szerokie wsparcie ze strony Donalda Trumpa. Przed wyborami do Kongresu Trump poparł Milei i ostrzegł: „Jeśli przegra, nie będziemy hojni wobec Argentyny”. Waszyngton przedłużył a Linia wymiany walut o wartości 20 miliardów dolarów rządowi – pieniądze mające na celu ustabilizowanie niestabilności finansowej, która podważałaby szanse Milei. Departament skarbu USA interweniował nawet bezpośrednio, kupując ponad a miliard dolarów peso, aby spowolnić spadek kursu waluty w ostatnich tygodniach.

Pomoc Trumpa dla Argentyny nie jest aktem ostrożności gospodarczej (twierdzą ekonomiści z całego spektrum). to nie ma sensu), ale o finansach ideologicznych. Celem jest wzmocnienie sojusznika na podwórku USA i zdyskredytowanie przeciwników, zwłaszcza lewicowej tendencji perónistycznej w argentyńskiej polityce, którą Trump dorównuje swoim krajowym przeciwnikom. Historycznie rzecz biorąc, Waszyngton udawał, że tego typu interwencje ideologiczne służą większemu dobru, definiowanemu w kategoriach interesów USA. Ale Trump zrezygnował nawet z tego udawania. Dla niego polityka zagraniczna nie jest strategiczna: opiera się na osobistej lojalności.

Administracja USA ukarała przywódców Ameryki Łacińskiej, którzy odważyli się przeciwstawić się Trumpowi. Rząd Brazylii osłabł sankcje karne przeciwko urzędnikom w odwecie za ściganie byłego prezydenta Jaira Bolsonaro, sojusznika Trumpa, który usiłował dokonać zamachu stanu. Był to prezydent Kolumbii Gustavo Petro osobiście usankcjonowany przez departament skarbu Scotta Bessenta. Wenezuela stoi w obliczu śmiertelnych ataków USA na statki u jej wybrzeży. Przesłanie dyscyplinarne dla regionu jest jasne: Waszyngton użyje swojej potęgi finansowej i militarnej, aby nagradzać posłuszeństwo i karać sprzeciw.

W Argentynie tego rodzaju ingerencja ma długą historię. Krucjata Bradena przeciwko Juanowi Perónowi również była napędzana paranoją ideologiczną. Jednak to podejście nie powiodło się. Zwolennicy Peróna zgromadzili się pod hasłem „Braden o Perón”, przedstawiając walkę jako ostry wybór między zagraniczną ingerencją a suwerennością narodową. Perón wygrał, podobnie jak jego dziedzictwo polityczne zdefiniował politykę argentyńską od tego czasu. Później zażartował, że gdyby Braden nie istniał, „musielibyśmy go wymyślić”.

Wyborców Peróna 80 lat temu nie kierowała wyłącznie symbolika ingerencji Stanów Zjednoczonych. Głosowali za odrzuceniem politycznego status quo, które było głuche na ich potrzeby. Podobnie w przypadku elektoratu wyczerpanego latami kryzysów gospodarczych i społecznych kampania Milei i Trumpa odniosła sukces, skupiając energię wyborców na niepowodzeniach starego establishmentu politycznego.

Mimo to wyborcy Milei mieli wiele motywacji. „Znaczna część głosów Milei, powiedziałbym, że nieco ponad połowa jego głosów, to elektorat, który wciąż ma nadzieję i pewność co do przyszłości” – mówi Shila Vilker, dyrektor argentyńskiej firmy badawczej Trespuntozero. Inna znacząca część wyrażała obawy, że pomoc finansowa USA będzie uzależniona od wyników wyborów. Niektórzy bali się nieznanego, inni chcieli odrzucić perónizm.

Po wygraniu wyborów wyzwaniem Milei będzie teraz zarządzanie polityką pieniężną. Rząd przepalał rezerwy, aby utrzymać wartość peso. Pomoc USA była wyraźnie tymczasowym rozwiązaniem. Tymczasowy napływ dolarów nie uratuje programu, który zawodzi własny elektorat, a w dłuższej perspektywie argentyńscy wyborcy raczej nie ulegną wpływowi zagranicznego patronatu.

Próby Trumpa uzbrojenia polityki zagranicznej w regionie często kończyły się niepowodzeniem. W Brazylii jego atak na instytucje demokratyczne pomógł zwiększyć popularność Luiza Inácio Lula da Silva. W Panamie skończył się szacunek rządu dla żądań amerykańskich Dostęp Chin do kanału wywołał gniew domowy. Na razie Milei przełamała ten trend. Zapewnił sobie w Kongresie mniejszość, która chroni jego program oszczędnościowy przed wetem legislacyjnym. Jego symboliczne zwycięstwo było także ogromne: jednym punktem zwyciężył w prowincji Buenos Aires, bastion peronizmu.

To, że libertariański eksperyment Milei już wymaga ratunku, podkreśla jego porażkę. Inflacja spadła, ale programy oszczędnościowe tak zdławienie wzrostu i wypatroszenie dotacji na transport, energię, zdrowie i edukację, co utrudni biednym mieszkańcom kraju dotarcie do końca miesiąca. Płace są 6% mniej w ujęciu realnym niż tuż przed objęciem urzędu przez Milei, oraz Big Mac kosztuje więcej w Argentynie niż w Nowym Jorku. Spadło zaufanie do rządu i wiara w „lepszą przyszłość”. spadł z 48% do 34% w 2025 r.

Polityka zagraniczna Trumpa jest ideologiczna, ale jest też wyraźnie zmienna. W niedzielę spotkał się ze swoim ideologicznym wrogiem Lulą da Silvą, który pomimo amerykańskich ceł i sankcji stanowczo odmawia kompromisu w sprawie oskarżenia byłego prezydenta Jaira Bolsonaro. Według doniesień, po miesiącach zaciekłości Lula i Trump pracują obecnie nad osiągnięciem porozumienia handlowego. Pomimo całej awantury Trumpa na temat przyjaźni, jego interwencje obnażyły ​​prawdę, którą Ameryka Łacińska od dawna rozumie: priorytety Waszyngtonu rzadko pokrywają się z potrzebami tych, którzy żyją z ich konsekwencjami.

Jordana Timerman jest dziennikarką mieszkającą w Buenos Aires; redaguje „Latin America Daily Briefing”.

• Czy masz opinię na temat kwestii poruszonych w tym artykule? Jeśli chcesz przesłać odpowiedź zawierającą maksymalnie 300 słów e-mailem, aby uwzględnić ją w publikacji w naszym beletrystyka odcinek, proszę kliknij tutaj.