Gra wojenna: opowieść o trwającej od kilkudziesięciu lat sadze, która sprawiła, że ​​Wielka Brytania była szokująco nieprzygotowana na wojnę | Wiadomości z Wielkiej Brytanii

Wielka Brytania jest „naprawdę nieprzygotowana” do prowadzenia wojny i żyje dzięki „mirażowi” siły militarnej, którego odkrycie było szokujące, jak wykazały wywiady z niemal każdym sekretarzem obrony od zakończenia zimnej wojny.

Ponieważ Sir Keir Starmer jest pod presją przyspieszenia planów odwrócenia tendencji spadkowej, wyemitowano dwa nowe odcinki Seria podcastów Sky News i Tortoise The Wargame odkryj, co wydarzyło się za kulisami, gdy po upadku Związku Radzieckiego Wielka Brytania przestawiła finansowanie z działań wojennych na priorytety czasu pokoju, takie jak zdrowie i opieka społeczna.

👉Wyszukaj The Wargame w swojej aplikacji do podcastów👈

Ta trwająca dziesięciolecia saga, obejmująca rządy wielu laburzystów, konserwatystów i koalicji, obejmuje gorące spory między Ministerstwem Obrony (MON) a Ministerstwem Skarbu, groźby rezygnacji i straszne ostrzeżenia o słabości.

Ujawnia także niepowodzenie służby wojskowej i cywilnej w efektywnym wydatkowaniu wciąż znacznego brytyjskiego budżetu obronnego, co jeszcze bardziej pogłębia erozję siły bojowej.

„Rosja wiedziała” o słabościach Wielkiej Brytanii

Teraz, gdy zagrożenie ze strony Rosji powróciło, istnieje obawa, że ​​Wielka Brytania będzie zmuszona blefować co do swojej zdolności do reakcji, zamiast zdecydowanie powrócić do stanu wojennego.

„Od tak dawna żyjemy w czymś w rodzaju mirażu” – mówi Sir Ben Wallace, sekretarz obrony konserwatystów w latach 2019–2023.

„Dopóki odbywał się Trooping the Color, latały Czerwone Strzały, a premierzy mogli pozować przed NATO, wszystko było w porządku.

„Ale nie było w porządku. A ludźmi, którzy wiedzieli, że nie jest w porządku, byli w rzeczywistości Amerykanie, ale także Rosjanie”.

Za mało żołnierzy, medyków i amunicji

Lord George Robertson, sekretarz obrony Partii Pracy w latach 1997-1999 i główny autor książki w tym roku poważny przegląd obronności”, mówi, kiedy ostatnio „podniósł maskę”, aby przyjrzeć się stanowi armii, Królewskiej Marynarki Wojennej i Królewskich Sił Powietrznych, stwierdził, że „byliśmy naprawdę nieprzygotowani”.

„Nie mamy wystarczającej ilości amunicji, nie mamy wystarczającej logistyki, nie mamy wystarczającej liczby wyszkolonych żołnierzy, szkolenie jest niewłaściwe i nie mamy wystarczającej liczby lekarzy, aby przyjąć ofiary, które byłyby zaangażowane w wojnę na pełną skalę”.

Zapytany, czy sytuacja jest gorsza, niż sobie wyobrażał, Lord Robertson odpowiada: „Znacznie gorsza”.

„Byłem zszokowany” – mówi były sekretarz obrony

Sir Gavin Williamson, były sekretarz obrony Partii Konserwatywnej, twierdzi, że on również był „całkiem zszokowany tym, jak krucha była sytuacja”, gdy sprawował władzę w Ministerstwie Obrony w latach 2017–2019.

„Było takie poczucie: «Och, Ministerstwo Obrony zawsze jest dobre na miliard (funtów) ze skarbu państwa – zawsze można wziąć miliard z Ministerstwa Obrony i tak naprawdę nic się nie zmieni”.

„I może tak było w przeszłości, ale szafki były naprawdę puste.

– Po prostu zabierałeś szafki.

Jednak lord Philip Hammond, sekretarz obrony konserwatystów w latach 2011–2014 i kanclerz w latach 2016–2019, wydaje się mniej przychylny wołaniom o zwiększenie środków pieniężnych.

„Przyszedł Gavin Williamson (do Ministerstwa Obrony), wojsko oczyściło swoje krwawiące kikuty najlepiej, jak umiało, i przekonało go, że zdolność obronna Wielkiej Brytanii wkrótce się załamie” – mówi.

„Przebiegł przez ulicę na Downing Street, żeby powiedzieć: potrzebuję miliardów funtów więcej pieniędzy… Szczerze mówiąc, nie sądziłem, że dostatecznie przesłuchał wręczone mu wojskowe misy żebracze”.

Czego można się spodziewać po powrocie The Wargame

Odcinki od pierwszego do piątego Gry Wojennej symulują rosyjski atak na Wielką Brytanię i wyobraź sobie, co może się wydarzyć, gdy byli politycy i dowódcy wojskowi wrócą na gorące miejsce.

Dramat pokazuje, jak bezbronny stał się kraj w obliczu ataku na froncie wewnętrznym.

W dwóch nowych odcinkach staramy się dowiedzieć dlaczego.

Historia wydrążonej brytyjskiej obrony zaczyna się w innej epoce, kiedy żelazna kurtyna podzieliła Europę, Ronald Reagan był prezydentem Stanów Zjednoczonych, a w Wielkiej Brytanii rządziła Żelazna Dama.

Sir Malcolm Rifkind, który w latach 1992–1995 pełnił funkcję sekretarza obrony za kadencji Johna Majora, wspomina czas, kiedy w 1984 r. był ministrem stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych.

W grudniu tego roku ówczesna premier Margaret Thatcher zgodziła się gościć stosunkowo nieznanego członka Biura Politycznego Radzieckiej Partii Komunistycznej, Michaiła Gorbaczowa, który później został ostatnim przywódcą Związku Radzieckiego.

Sir Malcolm pamięta, jak pani Thatcher wyszła ze spotkania i powiedziała: „Myślę, że pan Gorbaczow to człowiek, z którym można robić interesy”.

Tą opinią podzieliła się ze swoim bliskim sojusznikiem, prezydentem USA.

Sir Malcolm mówi: „Reagan powiedziałby: «Nie zamierzam rozmawiać z jakimś nieznanym komunistą z Biura Politycznego». Ale jeśli Żelazna Dama, którą Reagan bardzo wysoko cenił, twierdzi, że warto z nim rozmawiać, to na pewno jest tego wart. Lepiej skontaktujmy się z tym facetem. I tak się stało.

„I nadmiernie to upraszczam, ale doprowadziło to do zakończenia zimnej wojny bez jednego wystrzału”.

Przeczytaj więcej ze Sky News:
Sądy w „katastrofalnym” stanie
Reeves staje w obliczu buntu robotników na wsi

W następnych latach Wielka Brytania i znaczna część reszty Europy odniosły tak zwaną dywidendę pokojową, obcinając budżety obronne, zmniejszając siły zbrojne i zmniejszając szerszą gotowość do wojny.

W tę inną epokę wkroczył Tony Blair jako pierwszy premier Partii Pracy po zakończeniu zimnej wojny, z Lordem Robertsonem jako sekretarzem obrony.

Lord Robertson ujawnia groźbę, jaką on i jego zespół ministerialny potajemnie stworzyli, aby chronić swój budżet przed ówczesnym kanclerzem Gordonem Brownem w ramach gruntownego przeglądu obronności, który miał być kształtowany przez politykę zagraniczną, a nie koperty finansowe.

„Nie sądzę, żebym kiedykolwiek mówił to publicznie, ale John Reid, który był ministrem sił zbrojnych, i John Speller, który był jednym z młodszych ministrów w departamencie, we trójkę poszliśmy późno w nocy do Tony’ego Blaira – zawsze pamiętamy, że miał na sobie dres – i powiedzieliśmy, że jeśli pieniądze zostaną usunięte z naszego budżetu, który opierał się na podstawach polityki zagranicznej, będziemy musieli zrezygnować” – mówi Lord Robertson.

„Oczywiście nie zrezygnowaliśmy, ale zatrzymaliśmy pieniądze”.

W podcaście słychać wypowiedzi trzech innych sekretarzy obrony Partii Pracy: Geoffa Hoona, lorda Johna Huttona i obecnego urzędującego Johna Healeya.

Dla konserwatystów, a także Rifkinda, Hammonda, Williamsona i Wallace’a dostępne są wywiady z Liamem Foxem, Sir Michaelem Fallonem, Dame Penny Mordaunt i Sir Grantem Shappsem.

Ponadto głos zabierają dowódcy wojskowi, na co składają się wspomnienia feldmarszałka lorda Davida Richardsa, który był szefem sztabu obrony w latach 2010–2013, generała Sir Nicka Cartera, który dowodził siłami zbrojnymi w latach 2018–2021, oraz wiceadmirała Sir Nicka Hine’a, który w latach 2019–2022 był zastępcą dowódcy marynarki wojennej.

„Cięliśmy za daleko”

W pewnym momencie sir Granta, który pełnił różne funkcje w rządzie, w tym sekretarza obrony, zapytano, czy żałuje decyzji podjętych przez rząd konserwatystów, gdy sprawował władzę.

Mówi: „Tak, myślę, że to za bardzo ograniczyło obronę. To znaczy, nie będę w tej kwestii całkowicie czarno-biały”.

Lord Robertson twierdzi, że Partia Pracy również ponosi pewną odpowiedzialność: „Wszyscy od razu skorzystali z pokojowej dywidendy”.