Groźby Donalda Trumpa mogą być decydującym sprawdzianem dla NATO | Wiadomości ze świata

Publiczne sformułowanie przez Donalda Trumpa nowego pożądanego celu dla sojuszników NATO, jakim jest przeznaczenie 5% dochodu narodowego na obronność, z pewnością wprawi rządy w całej Europie w tryb kryzysowy – nie tylko tutaj, w Wielkiej Brytanii.

Wielka Brytania przedstawia się światu, a w szczególności Stanom Zjednoczonym, jako podmiot wydający najwięcej na obronę w Europie NATO najpotężniejszą armię europejską.

Już Sir Keira Starmera nie udało mu się nawet ustalić harmonogramu – jak to określa – „ścieżki do inwestowania 2,5%” PKB w swoje siły zbrojne, w porównaniu z nieco ponad 2% obecnie.

Jeżeli premier po prostu dotrzyma tego zobowiązania, istnieje ryzyko, że nowa administracja uzna go za żałośnie mało ambitnego i niewiarygodnego z punktu widzenia obronności.

Do tego dochodzi nadzwyczajna groźba ze strony Trumpa w razie potrzeby siłą zająć Grenlandięmimo że ten cenny kawałek terytorium należy do innego sojusznika z NATO, jakim jest Dania.

Posunięcie to – gdyby do niego doszło – pokazałoby ograniczenia zasady założycielskiej artykułu 5 sojuszu.

Ma gwarantować, że wszyscy sojusznicy staną w obronie każdego państwa członkowskiego, które zostanie zaatakowane zbrojnie.

Co jednak w sytuacji, gdy agresor ma być jednocześnie sojusznikiem?

Prezydent-elekt także zdawał się rozwiewać wszelkie nadzieje Ukraina otrzymanie w najbliższym czasie propozycji członkostwa w sojuszu – jest to podstawowa prośba Prezydenta Wołodymyr Zełenski.

Zamiast tego Trump wydawał się współczujący Władimira Putina absolutny sprzeciw wobec takiego posunięcia.

Powiedział, że spotka się z rosyjski prezydent po objęciu urzędu – ponawiając obietnicę zakończenia wojny na Ukrainie, choć ponownie nie wyjaśniając, w jaki sposób.

Do wybuchów doszło we wtorek podczas długiej konferencji prasowej, która wyznaczyła początek w czymś, co może okazać się decydującym testem dla NATO – sojuszu transatlantyckich przyjaciół, który powstał z popiołów drugiej wojny światowej.

Przeczytaj więcej:
Trump wypowiada się na temat Kanady, Strefy Gazy i cofnięcia zakazu Bidena
Przewodnik po wszystkim, co dotyczy inauguracji Trumpa

Europejscy członkowie NATO, a także Kanada, ucierpieli już podczas ostatniej wizyty Trumpa w Białym Domu – i słusznie.

Stany Zjednoczone zbyt długo w dużej mierze finansowały bezpieczeństwo Europy, podczas gdy większość ich sojuszników – w tym Wielka Brytania – czerpała tak zwaną „dywidendę pokojową” po upadku Związku Radzieckiego i zakończeniu zimnej wojny, zamiana wydatków na obronę na priorytety czasu pokoju, takie jak wzrost gospodarczy, opieka zdrowotna i edukacja.

Panie Trumpie zostało to wyjaśnione podczas jego pierwszej kadencji swoje niezadowolenie z powodu tego, co według niego oszukano, i obiecał, że Europa weźmie na siebie sprawiedliwą część ciężaru.

Ostrzegł nawet państwa członkowskie, że Stany Zjednoczone nie przyjdą z pomocą sojusznikowi, który nie osiąga przynajmniej minimalnych wydatków NATO docelowych na poziomie 2% PKB – czyli czegoś, co wcześniej zobowiązały się zrobić do 2024 r., ale z opóźnieniem osiągnęły cel NA.

Taki język zelektryzował sojuszników w sposób, w jaki nie zelektryzowała nawet początkowa inwazja Putina na Ukrainę w 2014 r., obejmująca aneksję Krymu i ataki na wschodzie kraju.

Jednak w obliczu rosnącego zagrożenia ze strony Rosji w następstwie jej wojny na pełną skalę na Ukrainie w 2022 r., w połączeniu z konfliktem na Bliskim Wschodzie i wyzwaniem postawionym przez Chiny, stało się jasne, że ten podwyższony poziom wydatków sojuszników nadal jest znacznie odbiegają od tego, co jest potrzebne do odbudowania sił zbrojnych w całej Europie, które zostały zniszczone przez dziesięciolecia.

Przeczytaj więcej ze Sky News:
Ostrzeżenie Trumpa dla Strefy Gazy może stać się mniej groźne
Trump zwraca się do sądu o oddalenie wyroku skazującego za ciche pieniądze

Mark Rutte, nowy sekretarz generalny NATO, przygotował grunt pod – jak się oczekuje – kolejny impuls do zwiększenia inwestycji, wygłaszając w zeszłym miesiącu przełomowe przemówienie, w którym wezwał sojuszników do powrotu do „wojennego sposobu myślenia” i „turbodoładowanie” wydatków na obronę.

Powiedział, że ma to na celu przeciwdziałanie rosnącym zagrożeniom, ale obserwatorzy twierdzą, że jest to również wyprzedzająca reakcja na przewidywane żądania następnej administracji Trumpa.

Tak czy inaczej, stanowi to ogromne wyzwanie dla wszystkich sojuszników, w szczególności dla Sir Keira Starmera.

On i Rachel Reeves stanąć przed wyborem: zmienić kurs, jeśli chodzi o najważniejsze priorytety wzrostu gospodarczego, listy oczekujących do szpitali i nowe mieszkania, i zamiast tego inwestować więcej w obronę lub przeciwstawić się niewątpliwie rosnącym żądaniom Stanów Zjednoczonych, aby wydać na Wielką Brytanię miliardy funtów więcej sił zbrojnych – a może nawet pozostawić kraj w sytuacji, w której Stany Zjednoczone nie przybyłyby mu z pomocą w przypadku ataku.