Krewny „desperacko szuka wieści” z wyspy dotkniętej cyklonem, ponieważ społeczności przygotowują pomoc doraźną | Wiadomości ze świata

Teren przed niebiesko-białym niskim budynkiem tętni życiem.

Po jednej stronie mężczyźni układają pudełka z butelkami z wodą. Z drugiej strony kobiety siedzące na krzesłach przeglądają leżące na ziemi paczki ubrań, a następnie składają je i organizują w stosy rozmiarów męskich, damskich i dziecięcych.

Wykrzykiwane są instrukcje.

Za drzwiami domu, w salonie od frontu, widać pilność. Tutaj niektóre kobiety sortują żywność dla niemowląt, pieluszki i produkty sanitarne.

Oto odpowiedź lokalnej społeczności na wezwanie o pomoc doraźną po zawaleniu Majotty zniszczone przez cyklon Chido w niedzielę.

Pomoc jest zbierana tutaj, w dzielnicy stolicy Reunion, Saint-Denis, wyspy na wschód od Madagaskaru.

W tym właśnie pomaga Somo. Ma na sobie czarny hidżab, a jej twarz otaczają okulary w czarnych oprawkach.

Somo przyjechała na Reunion dwa lata temu, aby studiować prawo. Jej mama Echat, tata Saindu i siostra Kaounaini mieszkają na Majotcie.

Somo nie miał kontaktu z żadnym z nich od czasu, gdy w niedzielę przez wyspę przeszła śmiertelna burza.

„Naprawdę się martwię” – mówi mi. Mówi bardzo cicho i uśmiecha się nerwowo. Łatwo jednak dostrzec desperację Somo. „Po prostu umieram, czekając na wieści” – dodaje.

Somo wie, że jej matka i ojciec żyją, ponieważ dotarły do ​​niej wieści od innych członków społeczności, którzy zgłosili, że widzieli ich po śmiercionośnej burzy.

Nie ma jednak żadnych wiadomości o jej siostrze i sześciorgu dzieci w wieku od dwóch do 16 lat. Nadal ich wszystkich brakuje.

Od niedzieli Somo gorączkowo bez przerwy dzwoni pod ich numery, ale nikt nie odbiera.

Dom rodziny został całkowicie zniszczony. Somo desperacko pragnie wysłać im pieniądze, ale nie ma na to sposobu.

Szczególnie martwi się o ojca, ponieważ jest sam.

Przeczytaj więcej:
Zdjęcia przed i po pokazują zniszczenia spowodowane przez burzę
Co wiemy o najgorszej burzy od ponad 90 lat

„Nie wiem, czy ma jakieś jedzenie, wodę czy cokolwiek” – mówi.

Kiedy mam już wyjść, Somo próbuje ponownie do nich zadzwonić. Czeka, patrząc na ekran telefonu z nadzieją i desperacją. Ale nadal nie ma odpowiedzi.