Płaczące dzieci przyciemnione przez głód wypełnia ten szpital w Afganistanie – gdzie rodzice obawiają się każdego dnia, może być ostatnim | Wiadomości światowe

Możesz zobaczyć, poczuć, usłyszeć cierpienie w prowincjonalnym szpitalu Badakhshan w Afganistanie.

OSTRZEŻENIE: Ten artykuł zawiera treść niektórzy czytelnicy mogą uznać za niepokojące.

Sale są ciężkie z dźwiękiem płaczących dzieci. Pokoje, pełne niedożywionych dzieci, wiele dwóch do łóżka. Ich kruche, delikatne ciała odsłaniają swoje marnotrawne kości, a niektóre tak słabe są zależne od zbiorników tlenu, aby oddychać.

Afganistan stoi w obliczu bezprecedensowego kryzysu głodu. Według ONZ ponad 4,7 miliona kobiet i dzieci wymaga pilnego leczenia niedożywienia. A 90% dzieci w wieku poniżej pięciu lat ma ubóstwo pokarmowe.

Zespół szpitalny w Badakhshan, na północnym wschodzie kraju, robi wszystko, co w ich mocy, aby utrzymać dzieci przy życiu. Ale rosnące liczby umierają.

Tylko w ciągu ostatnich trzech miesięcy mniej więcej jedno dziecko zmarło tutaj co trzy dni. Do tej pory pięćdziesiąt trzy zmarło w tym roku – to o 50% wzrost w tym samym czasie w zeszłym roku.

Faisal ma 12 miesięcy. Jest poważnie niedożywiony i ma też ostrą biegunkę. Ale podobnie jak wielu na tym oddziale, ma inne poważne komplikacje.

Wśród nich jest wodogłowie, stan, który powoduje, że woda zbiera się wokół jego mózgu. Jego biedna matka jest tak wyczerpana, że ​​leży na podłodze przy jego łóżku.

Gdy siada, by z nami porozmawiać, ujawnia, że ​​straciła już troje dzieci na niedożywienie.

„Martwię się o niego i co może nastąpić” – mówi mi.

„Straciłem już troje moich dzieci. Moja pierwsza córka zmarła w wieku ośmiu lat. Dwoje moich dzieci zmarło, gdy miały dwa i pół roku”.

Oddział jest pełen zagubionych oczu, przyciemniony przez głód.

Przerażająca rzecz do oglądania

Asma ma 13 miesięcy. Ale waży niewiele ponad dziewięć funtów (4 kg) – mniej niż połowa tego, co powinna.

Lekarze obawiają się, że nie przeżyje nocy. Ale włożyła tlen i do rana na szczęście zaczyna się poprawić.

„Naprawdę się boję” – mówi jej matka Khadijah, gdy jej oczy się zapełniają.

„Oczywiście, obawiam się, że tak bardzo płakałem. Jestem bardzo wdzięczny lekarzom, że utrzymali moje dziecko przy życiu. Jestem im bardzo wdzięczna” – mówi.

Ale to dotyk i idzie po jej córkę, a długie okresy, kiedy jej klatka piersiowa nie unosi się i upadnie.

Oglądanie to przerażające – wyobraź sobie jako rodzic siedzący dzień i noc, zastanawiając się, czy następny oddech może być jej ostatnim.

Tutaj pojawia się strumień desperackich spraw.

Dzisiaj jest 20 dzieci do zaledwie 12 łóżek. Czasami jest jeszcze bardziej zatłoczony.

Nagle pojawiają się dwa nowe przybysze. Jeden z nich, mała Masouda. Jej rodzina podróżowała 13 godzin, aby się tu dostać – wydając, co niewiele zostawili.

Ona również musi zostać szybko umieszczona na tlenu i jest boleśnie cienka. Lekarze mówią nam, że obawiają się, że tego nie zrobi.

Zespół wykonuje niesamowitą robotę w bardzo wymagającym czasie. Ale potrzebują więcej personelu, więcej medycyny, więcej sprzętu.

Szpitale i kliniki zdrowia w Afganistanie doznały poważnych cięć finansowania. USA, które były największym dawcą pomocy w Afganistanie, w tym roku przyciągnęły prawie wszystkie swoje fundusze do kraju. A ograniczenia talibów dotyczące kobiet i dziewcząt okazały się główną barierą dla wielu międzynarodowych dawców.

Ma to bezpośredni wpływ na szanse na przetrwanie dzieci.

Daniel Timme, szef komunikacji w UNICEF, powiedział: „Sytuacja żywieniowa dla dzieci w Afganistanie jest bardzo poważna, a liczba ta mówi sama za siebie. Ponad 3,5 miliona dzieci poniżej pięciu lat jest bardzo niedożywione, w tym 1,4 miliona cierpienia zagrażających życiu form marnowania.

„Musi być jasne dla wszystkich: gdy finansowanie spadnie, ponieważ widzimy to teraz w kontekście z tak wysokim poziomem niedożywienia, wzrost liczby zgonów dzieci, które można uniknąć”.

Istotna linia życia

Na obszarach wiejskich ubóstwo jest tak ekstremalne jak krajobraz, a pomoc dla rodzin z niedożywionymi dziećmi coraz trudniej jest dotrzeć.

Layaba Health Clinic jest istotną linią życia.

Poczekalnia jest pełna matek szukających pomocy medycznej dla swoich dzieci. Niektóre kobiety tutaj mówią nam o ograniczeniach talibów dotyczących ich pracy i zarabiania pieniędzy również odegrały rolę, co utrudnia ich karmienie ich rodzin.

„Są winni” – mówi jedna kobieta z zaskakującą szczerością.

„Każda dziewczyna miała własne marzenia. Chciałem zostać lekarzem. Poważnie wziąłem odpowiedzialność za moje dzieci. I chciałem również wesprzeć męża”.

Inna kobieta mówi nam, że zarobiła więcej niż jej mąż jako nauczycielka, ale teraz nie jest w stanie przyczynić się finansowo.

Odpowiedź talibów

W ekskluzywnym wywiadzie dla Sky News rzecznik talibów, Zabihullah Mujahid, powiedział, że kryzys niedożywienia był produktem dziesięcioleci konfliktu.

„Musieliśmy zacząć od zera, aby odbudować i przywrócić nasze zasoby krajowe. Emirate islamskie podejmuje wszelkie możliwe wysiłki w celu rozwiązania tych wyzwań”.

Mujahid powiedział, że jego rząd ma pięcioletni plan „zaatakowania niedożywienia, bezrobocia i innych palących problemów społecznych”.

W odpowiedzi na skargi kobiet, z którymi rozmawialiśmy, powiedział, że mężczyźni w „zdecydowanej większości” rodzin afgańskich byli żywicielami rodziny i twierdził, że islamski emirat podjął „znaczące wysiłki na rzecz promowania możliwości zawodowych dla kobiet”.

Ale pod talibami kobiety nie mogą dłużej trenować, aby być lekarzami, pielęgniarkami i położnymi. A w odległych wioskach pracownicy społeczności tacy jak Harira są często jedyną linią życia – projekt częściowo finansowany przez UNICEF.

Wydaje się, że od drzwi do drzwi przewoża łuski dziecka, przeprowadzając kontrole, próbując uczyć rodziny o tym, co karmić swoje dzieci i w razie potrzeby, zabrać je do klinik i szpitali na leczenie.

Uratowało to życie syna Ramzii.

Miała odrę, gdy była w ciąży, a jej syn Faisal był bardzo niedowagi.

„Jego nogi i ręce były tak małe jak moje palce. Teraz jest znacznie lepszy” – mówi Harira – promieniejąc, gdy zachwyca ciężar, jaki teraz założył.

„Obawiałem się, że go stracę” – mówi Ramzia. „Był taki słaby. Ale Harira przyszedł tu i nauczył mnie, jak go karmić i dać mu mleko, kiedy go potrzebował.”

Czytaj więcej:
Rodziny obawiają się miesięcy po trzęsieniu ziemi, które zniszczyły całe wioski
Taliban Internet Blackout stworzył ekstremalny scenariusz

Kręcąc się przed śmiercią, walcząc o życie

Utrzymanie dzieci przy życiu w tym klimacie to bitwa.

Nasrullah i Jamilah, którzy mieszkają na obrzeżach Fayzabad, trzymają swoje dwumiesięczne bliźniaki.

Ale są również w żalu – w podróży do grobu dziecka, które stracili zaledwie miesiąc temu. Nazywała się Shukriya. Miała 18 miesięcy.

„Była naszym dzieckiem, kochaliśmy ją. Nigdy jej nie zapomnę, dopóki żyję. Naprawdę próbowaliśmy, poszliśmy do lekarzy w celu kontroli, po ultradźwięki, w zakresie pracy krwi – próbowaliśmy najlepiej. Ale żadne z nich nie mogło jej uratować”.

Oboje rodzice twierdzą, że obawiali się, że ich bliźniaki mogą również zmierzyć się z tym samym losem. Grób Shukriyi jest pokryty jednym z jej dzieci. To prześladowanie. I obok jej są inne małe groby.

Zgony nie są udokumentowane w wielu z tych społeczności. Ale miejscowi mówią nam, że coraz więcej dzieci umiera z powodu niedożywienia. Chodziła się cicha, pieczająca strata.