Kiedy opuścił Marquette w 2008 roku, aby zostać kolejnym trenerem programu koszykówki Indiany, obszyty zubożonym składem i okaleczającym sankcjami NCAA, Tom Crean wymagał tylko dwóch słów, aby uzasadnić swoją decyzję.
„To Indiana”.
Dla Creana Indiana była „absolutnym szczytem wszystkich koszykówki uniwersyteckiej”, programem z „niesamowitą tradycją”. „Absolutnie nie było mowy” że odszedłby od tego, co zbudował w Marquette, gdyby nie czuł się w ten sposób.
Siedemnaście lat usunięto z czasów chwały Indiany pod Bobem Knight, praca w koszykówce mężczyzn jest ponownie otwarta. Z Indianą (14-10, 5-8) tonącą się do dolnej połowy klasyfikacji Wielkiej Dziesiątki i na obrzeżach turnieju NCAA, Mike Woodson zgodził się w zeszłym tygodniu, by ustąpić pod koniec sezonu.
Pytanie, gdy Indiana poszukuje wymiany Woodsona, brzmi, czy trenerzy nadal postrzegają program w taki sam sposób, jak kiedyś Crean. Czy Indiana jest nadal pracą na najwyższym poziomie ze względu na rzadką kombinację zasobów, tradycji i ambicji? Czy może praca stała się mniej atrakcyjna, ponieważ dawna potęga zniknęła ze znaczenia?
Stwierdzenie, że Indiana od dziesięcioleci nie występowała jak jeden z elitarnych programów koszykówki uczelni, jest ogromnym niedopowiedzeniem. Minęło 38 lat, odkąd Hoosiers ostatnio podniósł narodowy sztandar tytułowy, 23 od czasu ostatnio wykonali finałowe cztery i 12, odkąd zapewnili pierwsz trzy miejsce w turnieju NCAA. Indiana trzy razy wygrała Wielką Dziesiątkę od 1993 roku. Michigan State, Purdue, Wisconsin, Illinois i Ohio State mają więcej w tym okresie.
Ponieważ Indiana zdecydowała w ciągu ostatnich 25 lat temu, że nie może już tolerować niewłaściwego braku ludzkiej przyzwoitości Knight, Hoosiers na próżno szukali długoterminowego następcy. Pięciu trenerów różnych środowisk rozbiło się i spaliło, próbując przywrócić program do dawnej wielkości.
Tymczasowy trener, Mike Davis, zdobył strzał w pełnym wymiarze godzin po zwolnieniu Knighta, prowadząc Indiana do 21 zwycięstw i zajmując się trudną sytuacją z Grace. W swoim pierwszym pełnym wymiarze godzin Davis poprowadził Hoosiers z piątej drużyny w nieprawdopodobnym biegu do krajowej gry tytułowej. Okazało się, że jest to najwyższy punkt nieobowiązkowej sześcioletniej kadencji.
Udowodniony zwycięzca Kelvin Sampson mógłby być Zbawicielem Indiany, gdyby nie jego nawyk prowadzenia zasad NCAA ograniczających, jak często trenerzy mogliby kontaktować się z rekrutami. Kiedy NCAA twierdził, że Sampson naruszył tę samą zasadę, którą zrobił w Oklahomie, a następnie okłamał na ten temat śledczych, Indiana odciąła go przed końcem drugiego sezonu.
To utorowało drogę do zatrudniania Creana, który odbudował program w nieładzie i uczynił Hoosierów tak odpowiednim, jak od czasu Knight. Wygrał parę wprost tytułów Wielkiej Dziesiątki, osiągnął trzy słodkie 16 i miał 29-wygraną drużynę, która była prawdziwym zagrożeniem dla zabezpieczenia szóstego tytułu narodowego Indiany. Ci Hoosiers 2012-13 wpadł na marszowe zagrożenie, jakie był Jim Boeheim i jego przerażająca strefa 2-3, plamą CV Crean, z której nigdy nie wyzdrowiał.
Następnie pojawił się Archie Miller, pozornie zatrudnienie w domu, który nie przesuwał się. Wschodząca gwiazda, która poprowadziła Dayton do czterech prostych turniejów NCAA, nie wyprodukowała ani jednego zwycięskiego rekordu Wielkiej Dziesiątki w czterech niechornych sezonach w Indianie.
Następnie Indiana w 2021 r. Zwróciła się do Woodsona, byłego wyróżniającego się pod Knight z dwie dekady doświadczenia w trenowaniu w NBA, ale żaden na poziomie uczelni. Fan Indiany zakrztusił się na Woodsona podczas drugiej połowy jego czteroletniej kadencji z powodu jego przestarzałego przestępstwa, jego pozornego braku zainteresowania w nawiązaniu relacji na szlaku rekrutacyjnym i wynikających z wyników.
Z fanami Assembly Hall już wygwizdali Woodsona i śpiewał za jego zwolnienie, dyrektor sportowy Indiana Scott Dolson nie mógł już czekać na ruch. Przekonał Woodsona, aby odsunął się na bok i odszedł z godnością, aby atmosfera nie stała się bardziej toksyczna, a Indiana musiała wpaść w jedną z jego legend.
Dlaczego Indiana jest nadal dobrą pracą
Reakcja kolana z niektórych potencjalnych kandydatów z Indiany może polegać na uniknięciu pracy z tak ponurą najnowszą historią. Po co ryzykować karierę i wykorzystając rodzinę, aby udać się gdzieś, która ma zatrudnić swojego szóstego nowego trenera od przełomu stulecia?
W rzeczywistości dziesięciolecia przeciętności Indiany mogą również działać na korzyść nowego trenera.
Oczekiwania, choć wciąż wysokie, nie są tak nierozsądne, jak tuż po Rycerze. Trener, który zamienia Indiana w zwykłego uczestnika turnieju NCAA i okazjonalnie pretendent do tytułu, zostanie okrzyknięty bohaterem. Media społecznościowe są Wistor do trio Creana z 16 występów w ostatnich sześciu sezonach.
Wyniki te są bardzo osiągalne dla właściwego trenera, który z osobowością rozwijał się w centrum uwagi 365 dni. W Bloomington w Indiana koszykówka to coś więcej niż gra-jest źródłem dumy społeczności, stuletniej instytucji obywatelskiej.
Kolejny trener Indiany przejmie program, który, jak się uważa, ma jeden z najbardziej solidnych zerowych budżetów w koszykówce uniwersyteckiej. W ostatnim sezonie Indiana musiała zapłacić za utrzymanie Treya Gallowaya i napastnika Malika Reneau i Mackenzie Mgbako, trzech z czterech czterech najlepszych strzelców w zeszłym roku. Potem Hoosiers wyszedł i wyleciał na cele portalu Oumar Ballo, Myles Rice, Kanaan Carlyle i Luke Goode, każdy z najbardziej pożądanych transferów w kraju.
Mnóstwo talentów w szkole średniej jest główną zaletą dla następnego trenera Indiany, podobnie jak wsparcie szkoły i wsparcie fanów. Tłum 17 222 lat uczestniczył w sobotnim meczu u siebie z Michigan, mimo że Hoosiers upuścili sześć z ostatnich siedmiu meczów. Większość programów o wysokiej zawartości główki miałaby szczęście przyciągnąć połowę tak wielu fanów, nawet gdyby byli w drodze do oferty turnieju NCAA.
Pomiędzy zwycięską tradycją Indiany, przewagą domu, zerową skrzynią wojenną i wsparciem administracyjnym, Indiana Job jest dla kogoś ogromną okazją. Rzuć ponowne przesadzone oczekiwania, a ta praca wydaje się tak atrakcyjna, jak od dłuższego czasu.
Kto będzie następnym trenerem?
Ostatnim razem program tak bogaty w tradycję, jak Indiana starała się wylądować na nowym trenerze, Kentucky i Louisville, zarówno zawróciło, jak i przegapili swoje najlepsze cele zeszłej wiosny. Louisville wyprzedził Scott Drew i Dusty May, zanim przestawał Pat Kelsey Charlestona. Kentucky uderzył, ścigając Dana Hurleya i narysował, zanim zwrócił się do Marka Papieża BYU.
Kto będzie celował w Indiana?
Czy Dolson poszedłby po Drew i sprawiłby, że Indianin z Indiany odmówił trzeciej niebieskiej krwi? Czy kontynuowałby Maya i sprawdził, czy były kierownik studentów Indiany mógłby zostać pokusa, aby opuścić Michigan po jednym roku? Czy Dolson może spróbować oderwać Micka Cronina od UCLA lub TJ OTZELBERGER od stanu Iowa?
Czy ma żołądek, aby zaryzykować obiecującym, ale niesprawdzonym trenerze środkowym głównym, takim jak Drake’s Ben McCollum? A może pójść za trenerem Ole Miss Chris Beard, pomimo aresztowania Beard w grudniu 2022 r. Pod zarzutem przemocy domowej?
Ktokolwiek Indiana zatrudnia, ten trener będzie miał okazję uderzyć w ziemię, prowadząc sposób, w jaki Papież w Kentucky i Kelsey ma w Louisville. W erze koszykówki uniwersyteckiej nie potrzebujesz trzech lat, aby odbudować składowy harmonogram. Możesz przeładować w ciągu kilku tygodni.
Właściwy trener może wygrać, jeśli obejmie reflektor, gra nowoczesną koszykówkę i wykorzystuje zasoby dostępne dla niego do wydobywania szeregów szkół średnich i rynku transferowego.
Jego Nadal Indiana.
Rozbijanie się w ciągu czterech lat jest wyraźną możliwością. Podobnie budowanie zespołu, który może grać do kwietnia.
