Francja i Arabia Saudyjska nadają ton sesjom Zgromadzeń Ogólnych ONZ w Nowym Jorku w przyszłym tygodniu, gdy współgospodarzą między innymi w poniedziałek konferencji na temat ustanowienia państwa palestyńskiego i powojennej Gazy.
Kluczową cechą konferencji będzie uznanie palestyńskiej państwowości przez wiele krajów europejskich i innych krajów zachodnich, w tym Francji, które stanie się pierwszym stałym członkiem Rady Bezpieczeństwa, który jest również członkiem G7.
Jednak pomimo fanfary konferencja odbędzie się w czasach, gdy utworzenie niezależnej ojczyzny palestyńskiej – długo święty Graal międzynarodowej dyplomacji – nigdy nie wydawał się bardziej odległy.
Dlaczego to napisaliśmy
Inicjatywa francusko-saudyjska w ONZ w przyszłym tygodniu wspierająca niezależną Palestynę, choć symbolicznie ważną, nie jest wolna od ryzyka i jest mało prawdopodobne, aby niedługo poprowadzi ten długo poszukiwany cel. Warto jednak, jak twierdzą zwolennicy, aby zachować dyskusję przy życiu.
Nie ma też broni w prawie dwuletniej wojnie w Gazie, wywołana przez Hamas 7 października 2023 r., Atak na południowy Izrael.
W tym tygodniu Izrael rozpoczął ofensywę naziemną do Gazy, rzekomo mającym na celu wykorzenienie resztek Hamas w palestyńskiej enklawie, której praktycznym skutkiem jest wyrównanie resztek miasta. Na wydarzeniu ogłaszającym tysiące nowych jednostek mieszkaniowych dla osadników żydowskich na okupowanym Zachodnim Brzegu, premier Izraela Benjamin Netanjahu oświadczył: „Ta ziemia jest nasza!” i zobowiązał się, że nigdy nie będzie państwa palestyńskiego.
Rzeczywiście, wielu doświadczonych dyplomatów i ekspertów na Bliskim Wschodzie, którzy przez dziesięciolecia pracowali nad tym, co ONZ nazywa „pytaniem palestyńskim”, mówi teraz „rozwiązanie dwupaństwowe”-z niezależną Palestyną mieszkającą wraz z Izraelem wspólnym pokojem i bezpieczeństwem-jest prawie martwy.
A jednak inicjatywy takie jak konferencja francusko-saudyjska wciąż się pojawią-częściowo, jak twierdzą niektórzy regionalni specjaliści, ponieważ nikt nie wymyślił akceptowalnej i wykonalnej alternatywy dla jakiejś palestyńskiej ojczyzny.
„Wydarzenia w przyszłym tygodniu będą miały ogromne znaczenie symboliczne, ale w rzeczywistości bardzo niewielki praktyczny wpływ na ziemię. Jeśli już, mogą przynieść efekt przeciwny do zamierzonego w krótkim okresie”, mówi Brian Katulis, starszy członek Instytutu Bliskiego Wschodu w Waszyngtonie.
„Ale nawet jeśli luka między tym, co dzieje się na korytarzach dyplomacji a na ziemi, pozostaje szersza niż kiedykolwiek”, dodaje, „ważne jest, aby zachować dyskusję przy życiu, ponieważ utrzymuje to alternatywy przy życiu, do których w pewnym momencie strony będą musiały powrócić”.
Co zmotywowało Macrona
Prezydent Francji Emmanuel Macron ogłosił w sierpniu, że jego kraj formalnie rozpozna państwo palestyńskie na spotkaniach Zgromadzenia Ogólnego. Oczekuje się, że Wielka Brytania, Belgia, Australia, Nowa Zelandia i inni dołączą do Francji.
W zeszły piątek Zgromadzenie Ogólne poparło 142–10 Nowojorska deklaracja francuska, wzywając do dwupoziomowego rozwiązania konfliktu izraelsko-palestyńskiego.
Pan Macron mówi, że był zmotywowany do działania teraz przez brak zawieszenia broni w Gazie i pogłębiającym się kryzysem humanitarnym. Według niektórych francuskich analityków był dalej zmotywowany, uświadomieniem, że Stany Zjednoczone pod prezydentem Donaldem Trump nie zrobią nic, aby przeciwstawić się jakiejkolwiek izraelskiej akcji w Gazie.
Francuski prezydent jest również wściekły na USA za wykluczenie prezydenta Palestyńskiego Prezydenta Mahmouda Abbasa i innych palestyńskich urzędników przed wejściem do USA na spotkania Zgromadzenia Ogólnego – ruch, który wyklucza również udział pana Abbasa w poniedziałkowej konferencji.
W ubiegłym tygodniu Komisja śledcza ONZ stwierdziła, że Izrael popełnia ludobójstwo w Gazie, wniosek wyciągnięty na początku tego roku w badaniu przeprowadzonym przez Międzynarodowych Uczonych. Izrael odrzuca tę charakterystykę wojny przeciwko Hamasowi.
Eksperci regionalni rozważają decyzję Arabii Saudyjskiej, aby połączyć siły z Francją, aby organizować poniedziałkową konferencję znaczącą, ponieważ sygnalizuje niezachwiane naleganie królestwa na stworzenie palestyńskiej ojczyzny. Arabia Saudyjska jest uważana za wielką nagrodę w wysiłku dyplomatycznym rozpoczętym w pierwszej administracji pana Trumpa do normalizacji więzi między Izraelem a jego arabskimi sąsiadami.
Pomimo zbawiennego aspektu Hope-Springs-Enertalal of the Saudi-Frans Push, niektórzy eksperci martwią się, że wysiłek może wyrządzić więcej szkody niż pożytku. Pogląd ten został niedawno powtórzony przez ambasadora USA w Izraelu Mike’a Huckabee, który nazwał falę zachodniego uznania Palestyny „katastrofalnym” i powiedział, że osiągnął „dokładnie przeciwny”, co zamierzały kraje europejskie.
Niebezpieczeństwo w opinii niektórych analityków polega na tym, że takie działania dodatkowo izolują Izrael na etapie międzynarodowym, wzmacniając wniosek, że nie ma nic do stracenia, działając jednostronnie i opierając się presji międzynarodowej.
Choć może to być symboliczne, międzynarodowe dążenie do uznania państwa palestyńskiego „naraża ryzyko sprowokowania reakcji izraelskiej, która sprawia, że dostanie się do państwa palestyńskiego tylko trudniejsze”, mówi Michael Koprow, dyrektor ds. Polityki na forum polityki izraelskiej, grupa, która opowiada się za dwustronnym rozwiązaniem w celu zagwarantowania bezpiecznego żydowskiego i demokratycznego Izraela.
Oferując dwa przykłady, mówi, że ruchy już podskoczyły w Izraelu w celu aneksji znacznej części Zachodniego Brzegu, podczas gdy on martwi się, że mogliby skłonić Izrael do „zintensyfikowania presji na władzę palestyńską do wywołania jego upadku”.
Po stronie palestyńskiej symboliczne gesty międzynarodowe „mogłyby podnieść nadzieje Palestyńczyków w ten sposób”, mówi Koplow: „Kiedy Palestyńczycy widzą, że symbolika nie robi nic, aby poprawić ich życie”.
Ponadto mówi, że to, co może wydawać się gestami o dobrej intencji, prawdopodobnie doprowadzą do działań, które dodatkowo komplikują ewentualne wysiłki dyplomatyczne-jak na przykład niedawne przejście Hiszpanii od uznania państwa palestyńskiego na nakładanie sankcji na Izrael.
„Nawet jeśli pozostaje to symboliczne, istnieje znacząca szansa, że nie jest to bezpłatne”, mówi.
Brak alternatyw
Pan Katulis z Bliskiego Wschodu Instytutu twierdzi, że ścieżka naprzód będzie zależeć od tego, czy kluczowi gracze w wysiłkach dyplomatycznych-Europejczycy i kraje arabskie-sprawiają, że działania w przyszłym tygodniu jest jednym lub padaniem pobytu-na przykład na poważną propozycję powojennej Gazy.
„To zależy od rozmowy, którą wywołuje i następujące wysiłki w kluczowych krajach władzy”, mówi. „Wiemy już, że Trump 2.0 będzie nadal zapewniać blok dla Izraela i że Netanjahu będzie nadal jeździć Trumpem jak autobus” – mówi. „Ale to otwiera trochę miejsca na wypełnienie luki”.
To, co twierdzą niektórzy eksperci, pozostaje jasne-nawet po niszczycielskich wydarzeniach z ostatnich dwóch lat i wszystkich wymagań dla dwupaństwowego rozwiązania-jest to, że nie ma alternatywy dla jakiejś formy państwa palestyńskiego.
„Rozumiem, że Izraelczycy nie są gotowi mówić o państwie palestyńskim z traumą z 7 października, wciąż tak intensywnego” – mówi Koprow. „Ale ostatecznie, gdy minie wystarczająco dużo czasu, zobaczysz, że Izraelczycy zaczynają wracać do rozwiązania dwupaństwowego. Alternatywy”, mówi, „nie są dobre po obu stronach”.
