Kraje zawstydzające siłę roboczą wstydu na migrację | Polityka | Aktualności

Podczas gdy Reform UK może dominować w debacie migrantów w Wielkiej Brytanii, Nigel Farage nie jest wyjątkowym politykiem dla kontynentu, który szybko staje się bardziej gniewnie w establishmentu politycznym. Podobnie jak w przypadku wygranej w wyborach Labour w zeszłym roku, w wielu krajach w Europie widzi ostatnie stanowisko marki polityki, która straciła zaufanie do wyborców.

Niektóre kraje, takie jak Dania i Włochy, już upadły na rządy chętne do priorytetu populistycznej polityki antymigranckiej. Inni, podobnie jak Niemcy, widzieli rządy centrystyczne zmuszone do wyczerpania się w ostatnim wysiłku, aby utrzymać swoje zrozumienie władzy i uniknąć wyborców, którzy zwracają się do bardziej ekstremalnych opcji na głosowaniu. Keir Starmer Ma nadzieję, że dzięki współpracy z Europą będzie mógł wymyślić rozwiązanie w celu zmniejszenia popularności reformy, ale wyborcy coraz częściej odwracają się od idei transgranicznej współpracy i bardziej samolubnego radykalizmu.

Co dokładnie robi każdy główny kraj, aby ograniczyć fala zarówno imigracji, jak i radykalizmu od wyborców? Times Załóż przydatne podsumowanie.

Dania

Dania jest odstaną w północnej Europie Zachodniej, jako jeden z krajów, który zwrócił się przeciwko masowej imigracji i liberalnej wielokulturowości ponad dziesięć lat temu.

W rezultacie jej lewicowa partia socjaldemokratów jest nie tylko u władzy, ale wyprzedzając wszystkie inne partie, w tym populistyczne alternatywy.

Wśród oficjalnych polityk kraju obejmuje cel zmniejszenia liczby roszczeń azylowych do zera, cofając status azylu, gdy kraj poszczególnych jest ponownie uznany za „bezpieczny” i bardzo trudne zasady dotyczące ponownego zjednoczenia rodziny.

Kraj ma również radykalną politykę, aby zapobiec budowaniu „gett” mniejszości etnicznych, w tym relokacji przymusowej, gdy dane demograficzne nieruchomości stają się niezrównoważone, a nawet rozbiórka.

Tylko Torysi„Kemi Badenoch podniósł tę ostatnią politykę jako potencjalną opcję.

Włochy

Od tego czasu Włochy stały się uznaniem dla rządu przez prawicowy populizm Donald TrumpNajlepszy przyjaciel, Georgia Meloni, przejął władzę w 2023 roku.

Podczas gdy przybycie migrantów do Włoch wzrosły o 9% w pierwszych siedmiu miesiącach tego roku, wskaźniki akceptacji są mniejsze niż 10%, co oznacza, że ​​wielu przepływa do Europy Północnej, zmniejszając presję na Włochy.

Australia

Nie ma w Europie, Nigel Farage od dawna cytował Australię jako podręcznikowy przykład zatrzymania łodzi.

W 2013 r. W Australii w Australii wchodziło przez małe łodzie z Indonezji, Iranu i Sri Lanki, zanim konserwatywny rząd kierowany przez Tony’ego Abbotta zainicjował „Operację Suwerenne granice”, zbierając małe łodzie i zabierając je do zagranicznych centrów zatrzymania na wyspie.

Podczas gdy grupy praw człowieka wrzasnęły i krzyczały, doprowadziło to do upadku w próbach.

Niemcy

Zmiana polityki w Niemczech wobec osób ubiegających się o azyl była oszałamiająco szybka i brutalna.

W 2015 r. Angela Merkel głupio otworzyła wrota na ponad milion osób ubiegających się o azyl, awansowaną za pomocą sloganu „możemy to zrobić!”

Gniew publiczny był szybki, często w odpowiedzi na incydenty napaści terrorystyczne i seksualne popełniane przez tych, które wypuszczały Merkel, a Niemcy mają teraz jedną z najbardziej twardej prawicowych partii w Europie – AFD – na szczycie sondaży opinii.

Jej centroprawicowy następca, Friedrich Merz, wprowadził znacznie surowsze prawa graniczne, aby odwrócić praktycznie wszystkich osób ubiegających się o azyl.

Wielu osób ubiegających się o azyl nie ma teraz sprowadzenia członków rodziny do Niemiec i mieli swoje korzyści zastąpione kartami przedpłaconymi, aby kontrolować to, co mogą kupić.

Niemcy prowadzą również w powrocie do Afganistanu, a ponad 80 nielegalnych migrantów z powrotem do talibów – reformy polityki w Wielkiej Brytanii.

Szwecja

Przez dziesięciolecia Szwecja miała jedną z najbardziej liberalnych i otwartych polityk imigracyjnych w Europie. Podczas kryzysu migracyjnego w 2015 r. Wziął więcej osób ubiegających się o azyl na mieszkańca niż jakikolwiek inny kraj.

Jednak ogromne szczepy społeczne i gospodarcze wyrządzone rodzimym Szwedom, zwłaszcza szokujący wzrost ofiar śmiertelnych z broni, wywołały potępiające represje polityczne.

Szwedzcy Demokraci, odpowiednik reformy, wzrósł do wygodnego drugiego miejsca w sondażach opinii, podczas gdy wskaźniki akceptacji azylowej zostały zmniejszone do minimum dozwolonego przez prawo UE.

Około połowa nielegalnych migrantów wraca dobrowolnie do swojego ojczystego kraju, podczas gdy rząd ma uprawnienia do nakazania osobom przeznaczonym do przymusowej deportacji do zamieszkania w zakładach na zamówienie lub umieszczanie na nich elektronicznych zakładek.

Francja

Francja ma aż 800 000 nielegalnych migrantów i w ubiegłym roku udało się deportować zaledwie 21 607.

Krajowi uniemożliwia większe działania z powodu odmowy przyjęcia zysków przestępczych, przy czym liczba wniosków o azyl wzrasta o 80% w latach 2020–2023.

Trybunał konstytucyjny kraju uchylił próby wprowadzenia bardziej twardej polityki, w tym represje imigrantów sprowadzających swoje rodziny do kraju i uzyskiwania dostępu do świadczeń.

Partia Emmanuela Macrona, Renaissance, jest masowo za sondażami, a Front National Marine Le Pen jest daleko od przodu.

Hiszpania

W listopadzie ubiegłego roku rząd hiszpański ogłosił, że zalegalizuje około 300 000 nieudokumentowanych migrantów rocznie do 2027 r., W celu zwiększenia wzrostu gospodarczego.

Z 600 000 nielegalnych migrantów Hiszpania ma jeden z najwyższych stawek w UE.

Wprowadził także więcej prawnych tras dla osób ubiegających się o azyl.

Niderlandy

Imigracja spowodowała upadek dwóch holenderskich rządów z rzędu, głównie dzięki prawicowej Partii Wolności prowadzonej przez Geerta Wildersa.

Upadł koalicję w czerwcu, po tym, jak obwiniono ustawy o prawach UE i prawa człowieka, aby uniemożliwić mu spełnienie obietnicy wprowadzenia „najtrudniejszej polityki azylowej w historii”.

Jego ciężka partia nadal prowadzi w sondażach opinii.

Jednak kandydaci po raz pierwszy są teraz na najniższym poziomie od trzech lat, zaledwie 2000 miesięcznie.