W okresie znanym jako „Walka o Afryka”, w którym europejski mocarstw toczących się o kolonizację dużej części Afryki na przełomie XIX i XX wieku, brytyjscy dziennikarze i biznesmeni zrodzili pomysł budowy linii kolejowej obejmującej cały kontynent.
Ukończona linia kolejowa miałaby obejmować ponad 10 000 kilometrów (nieco poniżej 6212 mil) od Kapsztadu w Republika Południowej Afryki do Kairu w Egipt.
Miała być największa i najważniejsza kolej żelazna na kontynencie.
Stamtąd jednak planowana „kolej z Przylądka do Kairu” została częściowo zbudowana, ale nigdy nie została ukończona.
Wykonane części przez wiele lat nie nadawały się do użytku na skutek wojen i braku konserwacji.
Pierwotną propozycję budowy kolei przedstawił w 1874 roku Edwin Arnold, ówczesny redaktor „The Daily Telegraph”, który był współsponsorem wyprawy Henry’ego Mortona Stanleya do Afryki, aby odkryć bieg rzeki Kongo.
Imperialista i przedsiębiorca Cecil Rhodes odegrał kluczową rolę w zabezpieczeniu południowych stanów Afryki dla Imperium Brytyjskiego i przewidział ciągłą „czerwoną linię” brytyjskich dominacji na całym kontynencie. W swoich czasach był postacią kontrowersyjną pozostaje takie dzisiaj.
W tamtym czasie rywalizujące imperia również przewidywały strategie połączenia swoich kolonii, w tym m.in Francja połączyć Senegal i francuski Somaliland, podczas gdy portugalski przywódcy rozważali utworzenie linii kolejowej z Angoli do Mozambiku, która połączyłaby zachód ze wschodem.
Całkowity koszt budowy linii kolejowej oszacowano na średnio 75 funtów za milę Magazyn Windsor w 1899.
Brytyjczycy przy jego budowie musieli pokonać wiele przeszkód, w tym geograficznych i klimatycznych. Mapy z tamtych czasów wskazują obszar „gęstych lasów z obfitymi opadami deszczu” w Afryce Środkowej.
Część południową ukończono już wcześniej za panowania brytyjskiego Pierwsza wojna światowa i posiadał połączony system kolei krajowych o rozstawie przylądka wynoszącym 1067 milimetrów. Budowa rozpoczęła się w Kapsztadzie i przebiegała równolegle do Great North Road do Kimberley, przez część Botswany do Bulawayo. Od tego skrzyżowania trasa biegła na północ. Most nad Wodospadami Wiktorii został ukończony w 1905 roku.
Imperium Brytyjskie było politycznie zdolne do ukończenia budowy linii kolejowej z Przylądka do Kairu, jednak względy ekonomiczne, w tym Wielki Kryzys, uniemożliwiły jej ukończenie wcześniej Druga wojna światowa. Po wojnie dekolonizacja Afryki i powstanie niepodległych państw przyczyniły się do porzucenia projektu.
Obecnie eksploatowanych jest 3495 mil z łącznej liczby 6518 mil, w tym południowo-zachodni odcinek od Kapsztadu do Bulawayo w Zimbabwe oraz północno-górny odcinek Nilu łączący Babanusa z Sennar, Chartum i Wadi Halfa w Zimbabwe Sudan.
