Długie premiery Liverpoolu niepokonany bieg zaczął wstrząsnąć w zachodnim Londynie, cofnięta przez pewną siebie i kliniczną stronę Fulham, która rzuciła konkurs na głowie w niezapomnianym wzniesieniu pierwszej połowy.
Mężczyźni Arne Slot, wcześniej niepokonani w 26 meczach Premier League, przybyli do Craven Cottage z tytułowymi ambicjami w pełnym rozkwicie. Opuścili jednak posiniaczone ego i tylko smukłe przypomnienie o ich kruchości, gdy rytm się poślizgnie.
Mac Allister błyszczy, ale Fulham przejmuje kontrolę
Wczesne znaki były obiecujące dla Liverpoolu. Alexis Mac Allister, którego adaptacja do życia w Merseyside kontynuuje APACE, stworzyła chwilę czystej jakości, zwracając 25-jardowy wysiłek poza Bernda Leno, aby uciszyć koniec domu. Był to cel opanowania, wizji i doskonałości technicznej – fani Liverpoolu wszystko spodziewali się zwycięzcy Pucharu Świata Argentyńskiego.
Ale jeśli Liverpool wyglądał na gotową dyktować tempo, Fulham miał inne pomysły. Z imponującą odpowiedzią strona Marco Silvy dostarczyła trzy bramki w 13 zapierających dech w piersiach minuty przed przerwą. Był to odcinek piłki nożnej zdefiniowany nie przez panikę lub presję, ale opanowanie i cel.
Ryan Sessegnon dostarczył korektor, reagując mądrze na niski krzyż Andreasa Pereiry po odchyleniu na jego ścieżkę. Jego po raz pierwszy wykończenie pokazało jego ostre instynkty w zatłoczonym obszarze karnym.
Potem przyszedł moment, który zdecydowanie zmienił pęd. Luźna piłka krzyżowa Andy Robertsona uzdolniła w posiadanie Alexowi Iwobi. Jego pierwszy wysiłek został zablokowany, ale drugi, pomógł odchyleniem samego Robertsona, obrócił się za Caoimhinem Kelleher, aby wysłać tłum do domu.
Liverpool wyglądał na oszołomionego. Kilka minut później Rodrigo Muniz – nigdy ostrzega – rzucił się na luźną kulę na krawędzi obszaru. Jego szybkie stopy i delikatny dotyk niewłaściwie opadły obronę, zanim spokojne wykończenie pod Kelleherem dało Fulham zadziwiającą prowadzenie 3-1.
Zastępuje się nadzieja, ale Liverpool jest krótki
Trzeba przyznać, że Liverpool odpowiedział z zamiarem po przerwie. Slot Arne zwrócił się do swojej ławki, a zmiany prawie się opłaciły. Luis Díaz, zawsze żywy w ostatnim trzecim miejscu, rzucił się na sprytną piłkę Conora Bradleya, aby zmniejszyć deficyt w połowie drugiej połowy.
Momentum zmienił się na krótko i to Harvey Elliott wracał do swojego byłego tupania, który prawie wyrównał wyniki. Jego wysiłek z dystansu Bernda Leno pobił, ale nie bar, piłka powróciła do gry z zakorzenionym bramkarzem Fulham.
Kolejne półprawie spadły na Elliott i zastąpią Federico Chiesa, ale Liverpool nie mógł zebrać klinicznego dotyku, którego potrzebowali, aby uratować punkt. Leno pozostał w dużej mierze nieuprzejmy w tych nerwowych ostatnich minutach.
Fulham Eye Europe jako Liverpool przegrupować
Podczas gdy Liverpool pozostaje 11 punktów na szczycie, z zaledwie siedmioma meczami do gry, było to ostre przypomnienie, że Premier League rzadko pozwala na samozadowolenie. Drużyna automatu wciąż potrzebuje jeszcze 11 punktów, aby zagwarantować tytuł 20. ligi-taki, który przyniósłby im poziom w historii Manchesteru United.
Tymczasem ambicje Fulhama zmieniają się w górę. Zwycięstwo przesuwa je na ósme, zaledwie pięć punktów, która dążyła Chelsea w czwartym miejscu. Europejska piłka nożna, niegdyś odległe marzenie, teraz czuje się kusząco blisko Marco Silvy i jego zawodników.
Slot i jego strona prawdopodobnie odbijają się do tyłu – ale zrobią to, wiedząc, że margines błędu zawęził. I na tym etapie sezonu jest to presja, którą niewiele widzi.
