Nie chcemy ani pieniędzy, ani broni. Prosimy tylko, że jesteśmy w stanie się oprzeć, tak jak zrobiłeś to przeciwko faszyzmowi, tylko tym razem wbrew jego religijnej formie i dla tego oporu do rozpoznania. Kryzys obalenia pochłonął teraz całą dyktaturę duchowną Iran – rzeczywistość, która jest widoczna dla wszystkich. Jest to szczególnie widoczne dla tych, którzy byli świadkami losu Bashar al-Assad i punkt zwrotny Syria w grudniu ubiegłego roku. Nikt tego nie spodziewał się, ale to było prawdziwe i stało się.
Wojna, która wybuchła o świcie w piątek, 13 czerwca 2025 r., Jest początkiem nowego krytycznego rozdziału – zarówno w kryzysie wewnętrznym Iranu, jak i szerszej dynamiki regionu. Należy jednak podkreślić, że centralny i trwający konflikt – rozwijający się w ciągu ostatnich 44 lat od 20 czerwca 1981 r. – jest walką mieszkańców Iranu i irańskiego oporu wobec rządzącego faszyzmu religijnego.
Jedynym realnym rozwiązaniem pozostaje obalenie tego reżimu przez mieszkańców Iranu i irańskiego oporu. Dwadzieścia jeden lat temu stałem w tym parlamencie i oświadczyłem, że rozwiązanie Iranu nie leży ani w uspokojeniu, ani na wojnie, ale w trzeciej opcji: zmiana reżimu przez mieszkańców Iranu i zorganizowany opór.
Ostrzegałem, że „polityka uspokojenia zachęca reżim urzędniczy do utrzymywania się w swojej polityce i ostatecznie nakłada wojnę na narody zachodnie”. Powiedziałem: „Nie pozwólmy na powtarzanie doświadczenia w Monachium – z duchownymi uzbrojonymi w bomby nuklearne”.
A dziś widzimy, że uspokojenie rzeczywiście doprowadziło do nałożenia wojny. Po raz kolejny podkreślam trwały pokój i bezpieczeństwo w tej części świata wymaga zmiany reżimu w Iranie, spowodowanym przez mieszkańców Iranu i irańskiego oporu.
Nasi ludzie – ojcowie i matki, córki i synowie oraz dzieci naszej ojczyzny, a także więźniowie oraz przesiedleni i bez środków do życia – przechodzą trudne dni.
Jednak odważna i zbuntowana młodzież i ludzie w całym kraju powstają. Z pewnością sprawiedliwa walka narodu irańskiego, poprzez powstanie i jednostki oporowe, przyniesie owoce. Bliskie jest Dzień Wolności i Zwycięstwo Rewolucji Demokratycznej narodu irańskiego.
Od samego początku nasz opór podkreślił, że dyktatura religijna jest z natury niezdolna do reformy, że dąży do eksportu terroryzmu, fundamentalizmu; i broń nuklearna i że nigdy nie porzuci wzbogacenia uranu.
Powiedzieliśmy, że negocjacje i uspokojenie tego reżimu nie doprowadzą do niczego – że marnuje czas i zapewni reżim więcej możliwości. Wszystkie były prawdziwe i zostały udowodnione.
To nasz ruch oporu, po raz pierwszy w sierpniu 2002 r., Ukazał tajne obiekty nuklearne reżimu duchownego.
W tym czasie prezydent Stanów Zjednoczonych, wiceprezydent, sekretarz stanu i doradca ds. Bezpieczeństwa narodowego, wielokrotnie uznali fakt, że świat nie był świadomy projektu tworzenia bomb reżimu, a to irański opór oporu powiadomił społeczność międzynarodową.
W przeciwnym razie reżim zbudowałby bomby nuklearne w tajemnicy. Powiedzieliśmy, że nie chcemy pieniędzy ani broni. Wszystko, o co prosiliśmy – i wciąż prosiliśmy – to oprzeć się, tak jak wy, europejczycy przeciwko faszyzmowi, tylko tym razem wbrew jego religijnej formie i o ten opór do rozpoznania. To wszystko. Jednak to fundamentalne prawo do dziś odmówiono naszego ludu i naszemu oporu.
Teraz zaznaczamy 60. rok walki PMOI/MEK wobec dwóch dyktatur szacha i mułów.
W tej walce nigdy nie mieliśmy ani jednego dnia pauzy lub przerwy. Podobnie więzienia, komory tortur i oddziały egzekucyjne zarówno reżimu Szacha, jak i reżimu urzędniczego działały bez przerwy – aż do dnia, w którym ostatecznie zostaną obalone.
Z tego powodu mówimy: ani szh, ani mułowi – mieszkańcy Iranu nie przyjmują żadnej formy dyktatury i domagają się wolności.
Wielokrotnie mówiliśmy Chamenei – i mówimy to jeszcze raz: śmiało, negocjuj i rób ustępstwa. Podążaj śladami chomeini i pij z trującego kielichu porzucenia bomby nuklearnej i ciepłej.
Ale wiemy, że Chamenei nigdy tego nie zaakceptuje, ponieważ wie, że jakakolwiek koncesja byłaby najkrótszą drogą do obalenia.
Nie popełni samobójstwa ze strachu przed śmiercią. Jednak jest gotów zanurzyć bezbronnego narodu irańskiego w wojnę, lęk i niepewność, aby zachować swój kruchy i upadający reżim. Ale mieszkańcy Iranu nie będą już pozostawiać żadnej okazji dla tego reżimu.
Problem irański w całości wykracza daleko poza program nuklearny reżimu. U podstaw kwestii Iranu jest podstawowy konflikt między narodem irańskim a ich oporem z jednej strony, a z drugiej dyktatury religijnej.
W ubiegłym roku specjalny sprawozdawca ONZ oświadczył, że masowe egzekucje więźniów politycznych w latach 80., aw 1988 r. Były aktami ludobójstwa i przestępstw przeciwko ludzkości.
Od czasu objęcia urzędu Pezeshkian w sierpniu 2024 r. Wykonano ponad 1350 więźniów. Wniosek jest jasny: rozwiązanie tej wojny i kryzysu polega na obaleniu tego reżimu i zmiany reżimu przez narodu irańskiego i ich oporu.
Nigdzie na świecie nie ma tyle protestów i oporu związanego z zmianą reżimu, jak w Iranie. Tylko w ciągu ostatniego roku jednostki oporowe przeprowadziły ponad 3000 operacji przeciwko represjom reżimu. A jednak zachodnie rządy i media celowo ignorują to, co rozwija się na ziemi.
Odzwierciedla to kontynuację nieudanej polityki trwającej trzy dekady. Poświęcenie praw człowieka i irańskiego oporu, choć celowo go demonizując, nie zrobiło nic, aby powstrzymać agresję reżimu, jego szantaż lub praktykę przyjmowania zakładników obywateli Zachodu.
Ale ani tortury więźniów, ani szubienice nie mogą powstrzymać ruchu narodu irańskiego w kierunku rewolucji demokratycznej.
Mieszkańcy Iranu chcą obalenia tego reżimu. Wstaliśmy, aby obalić reżim i ustanowić Demokratyczną Republikę.
Krajowa Rada Oporu Iranu przez ponad cztery dekady stosuje kompleksowe plany i programy dla bezpłatnego Iranu jutra. Po raz pierwszy przedstawiłem podsumowanie tej wizji w 10-punktowym planie w 2006 r. W Radzie Europy.
Kluczowe filary tego planu obejmują: ustanowienie republiki opartej na rozdzieleniu religii i państwa; równość płci; Autonomia dla narodowości Iranu; zniesienie kary śmierci; niezależne sądownictwo; oraz nie-nuklearny Iran, który konsekwentnie stoi jako mistrz pokoju na Bliskim Wschodzie.
Zgodnie z platformą Narodowej Rady Oporu Iranu, nie później niż sześć miesięcy po obaleniu tego reżimu, krajowe zgromadzenie wyborcze i legislacyjne zostanie ustanowione poprzez wolne wybory – na podstawie uniwersalnych, bezpośrednich, równych i tajnych wyborów narodu irańskiego.
Gdy tylko zgromadzenie zostanie utworzone, mandat Krajowej Rady Oporu i jej przejściowego rządu zakończy się. Zgromadzenie składowe będzie wówczas odpowiedzialne za opracowanie nowej konstytucji przyszłej Republiki.
Aby wdrożyć te plany, ruch oporu opiera się na zorganizowanej strukturze: sieć tysięcy jednostek oporowych w irańskich miastach, niezależności finansowej i samowystarczalności oraz długiej linii wykwalifikowanych i ekspertów-tych, którzy jutro będą budowniczymi wolnego Iranu.
Naszym celem nie jest przejęcie władzy za wszelką cenę. Naszym celem jest zapewnienie wolności, demokracji i prawa narodu irańskiego do swobodnego wyboru – za wszelką cenę.
Nadszedł czas, aby Parlament Europejski wezwał Unia Europejska oraz jej państwa członkowskie do uznania walki narodu irańskiego o obalenie reżimu.
