Cade Cunningham rozgrzewa się przed grą Pistons 3 vs. Knicks
Cade Cunningham robi ujęcia treningowe przed meczem 3 Detroit Pistons-New York Knicks 24 kwietnia 2025 r. Na Little Caesars Arena.
Po 100 sekundach w kamień milowy Cade Cunningham miał piłkę, a tłoki odczuwały powrót. Wyciągnęli w ciągu trzech. Tłum był na nogach. Cade drybował, obrócił się i absolutnie stracił swojego obrońcę, OG Anunoby, który uderzył w pokład. Cade poszedł w górę, przeznaczenie w rękach… ale stracił piłkę w huku przeciwko nowojorskiej Karl Anthony Towns.
Rock przyszedł w drugą stronę, a Jalen Brunson, równoległa supergwiazda Cade w mundurze Knicks, pojechała między dwoma obrońcami Detroit w poszukiwaniu układu.
Huśtawki przeznaczenia.
Tłoki wciąż pazuły, wciąż walczą, do końca, ale gra i wygrana pozostały poza zasięgiem. W noc wspaniałego trzypunktowego strzelania i okropnego trzypunktowego strzelania, odważnych bloków i zbyt wielu obrotów, terminowej obrony i niekończącej się energii oraz upadku drugiej ćwiartki oraz powrotu czwartego kwartału, Pistons, w ich pierwszej grze w play-off od domu od czasu gry w play-off w domu od czasu. Ostatnim razem Donald Trump był prezydentem, nie był w stanie magii. Czasami kamienie milowe idą w twoją stronę. Czasami lądują na twojej głowie.
Nowy Jork, 118, Detroit 116.
Trail Pistons 2-1 w serii.
Impreza, kupowana.
Długie oczekiwanie
Pamiętaj, że minęło sześć lat, odkąd tłoki rozegrały mecz playoff w naszym mieście, ale pamięć mięśni nie zapomina. Noc rozpoczęła się od bardzo uduchowionego wykonania hymnu narodowego Kema, który tutaj dorastał. Kontynuowano znane wprowadzenie „końcowego odliczania” i równie znanymi eksplozjami ognia. Fani krzyknęli „Dee-Troit Basketball!” Na łuku wczesnego strzału każdego tłoku i ogłuszających boosów pojawił się grzmot „ahhs”. Jalen Rose i Chris Webber byli pokazani w tłumie. Ben Wallace był w domu.
Jeśli nie wiedziałeś lepiej, mógł to być pałac Auburn Hills, około 2004 r.
Ale kiedy gra się zaczęła, stało się jasne: te tłoki są nowe, młode, utalentowane, szorstkie, emocjonalne, niespójne i w toku.
Więcej weteranów wiedziałoby, że musisz złapać przeciwnika za gardło w pierwszej meczu play -off w serii. Ale tutaj, w meczu 3, tłoki wpadły za wcześnie, brakowało pierwszych sześciu strzałów i widząc zablokowany siódmy strzał.
Więcej weteranów supergwiazdy wie, że to moment, w którym coś przeżyjesz. Ale Cade Cunningham, dojrzały z doskonałością, wciąż rozwija swoją dominację. W obliczu podwójnych drużyn i ciasnej obrony, nękał go w obrotach i wciśnięty w mijanie więcej niż strzelanie, polegając na innych, którzy zatopili piłkę.
Bardziej doświadczone drużyny playoff widzą złote możliwości i mocno je ściskają. Ale w końcowych momentach Jalen Duren zebrał łatwą piłkę z zaskoczenia. I rzucił ostatnią szansę z nieosiągalnym podaniem.
Tymczasem Knicks ukazał się w czwartek, jakby spodziewał się zmierzyć się z Rickiem Mahornem i Billem Laimbeerem. I nigdy nie odpuszczali. Byli fizyczni, defensywni i agresywni, nie więcej niż Karl Anthony Towns, długoletni 7-metrowy cegieł dla Minnesoty, który teraz zmienia swój znaczny rozmiar dla Knicks.
Zamknął go ciężko w czwartek wieczorem. Po zniknięciu w czwartym kwartale w grze 2, Kat wydawał się zdeterminowany, aby zarejestrować się w skali Richtera w grze 3. Myślę, że widziałem, jak kilka płyt podłogowych rozluźnia się na jego przejazdach.
Miasta zakończyły z 31 punktami, ośmioma zbiórek i dwoma blokami. Uderzył ogromny skoczek, aby dać Knicks siedmiopunktową przewagę i zatrzymał grę spinu Cunningham, która mogła odwrócić noc.
Stamtąd to wszystko Brunson, który stał czoła śpiewom „F — ty Brunson” od początku do końca. Uprzebitny strażnik strzelił kolejne układy, w których obserwowano go wielu obrońców Detroit. Zarejestrował osiem z ostatnich 10 punktów swojej drużyny.
Zrobił to, co robią gwiazdy. Zrobił rzeczy, gdy potrzebowali przejąć kontrolę.
Tłoki miał wiele wspaniałych chwil w czwartek wieczorem.
Ale tego nie mieli.
Młode pistolety
Nie oznacza to, że w najnowszej drużynie play -off w mieście nie było zbyt wiele. Anthony Hardaway odniósł mrugający sukces podczas tej trzech punktów wcześnie strzelania, a Paul Reed grał z ławki, a Cunningham wypełnił arkusz statystyk 24 punktami, 11 asystami i siedmioma zbiórek.
Ale Tobias Harris nie uderzył w zamknięcie, dopóki minuty Malik Beasly nie zabił licznych rzeczy, szukając 3-punktowych prób. Jeśli Cunningham zostanie zmuszony do przejścia, muszą odpowiedzieć świetnym strzelaniem. W grze 3 nie zrobili tego. Tłoki były niechlujne z piłką, kiedy nie było ich stać. Czternaście obrotów.
I chociaż wciąż mieli szansę na wygraną do końca, nigdy nie wydawało się, że gra, którą zarobili.
Jak jednak okazuje się ta seria, jedyną rzeczą, którą możesz być pewny z tymi tłokami, jest to, że nic nie jest pewne. Mają surowy talent i wytrzymałość, aby wygrać tę serię. Popełniają również błędy, które mogłyby to stracić. Czasami grają jak podekscytowani turyści w metrze w Paryżu, wystarczająca energia, aby iść całą noc, ale potrzebują mapy, aby wiedzieć, gdzie zatrzymać się i zacząć.
Ale to właśnie robią młode zespoły. Ta seria może przejść sześć lub siedem łatwych.
Na razie powiedzmy to. Wspaniale było mieć koszykówkę play -off w tym mieście. Szczerze mówiąc, zaskakujące było to, jak naturalny i ogłuszający hałas wydawał się hałas, jakby ten tłum został zamrożony z czasów Chauncey-Rip-Ben i rozpraszany tylko na tę okazję. Little Caesars Arena to wspaniały dom do koszykówki, jeśli, podobnie jak wiele aren NBA, nieco przeciążony muzyką nad nastrojem.
Ale Detroit, Detroit, jak kiedyś Paul Simon, wciąż jest miastem koszykówki. Czuli to zeszłej nocy. I to wielka wygrana. Nawet jeśli tablica wyników się nie zgadza.
